Νέο πόρτο Ληξουρίου: Να βλέπεις Ληξούρι ή να μην βλέπεις; Ιδού η απορία. Του Ν. Σολωμού

Ν. Σολωμός, πρώην Δημοτικός Σύμβουλος Ληξουρίου.

Εχω επιφυλάξεις περί του εάν το όφελος της προταθείσας ‘αναβαθμίσεως’ της παραλιακής ζώνης είναι μεγαλύτερο από το κόστος (κάθε είδους) για όλους τους Ληξουριώτες.

Διότι δύο χαρακτηριστικές πτυχές του κόστους μεταξύ άλλων είναι:

α) η οπτική αλλοίωση/καταστροφή της πετροσειράς του ιστορικού Πόρτου όπως την ξέραμε (αφού η εξωτερική επικάλυψή του με τσιμεντένιους τεχνητούς φαιόχρωμους τριβόλους (σύγκρινε με λιμάνι Κυλλήνης) είναι μιά παρέμβαση αισθητικά βίαιη, όσο βίαιη ήταν η έλευση των βράχων στην ανατολή του προηγούμενου αιώνα)

β) η μεγάλη πιθανότητα οι δύο σειρές προσδέσεως σκαφών της προτιθέμενης ‘μεγαλο μαρίνας”, έτσι όπως φαίνονται στο σχεδιάγραμμα, να έχουν ως τελικό αποτέλεσμα ένα δάσος καταρτιών (όπως βλέπουμε στις μαρίνες της Αθήνας) που θα καταργήσει κάθε παραδοσιακή ευχαρίστηση του Ληξουριώτη από την δυνατότητα -στον περίπατο του Πόρτου- να βλέπει από μακρυά όλη την πόλη και όλη την παραλιακή γραμμή.

Αντ’αυτών ίσως θα βλέπει ένα ετερογενές πολύχρωμο δάσος από κατάρτια και πάσης φύσεως ιστία και μπαλόνια, δηλαδή ένα τεχνητό περιβάλλον που του κρύβει τη θέα.

Το ερώτημα είναι: θέλουμε να θυσιάσουμε (μεταλλάξουμε) το ΠΟΡΤΟ όπως το ξεραμε και το ξέρουμε, με τίμημα την αναμενόμενη τόνωση της οικονομικής ζωής από τους, ελπίζουμε πάρα πολλούς, σκαφάτους;

Να χάσουμε από μπροστά μας το Ληξούρι για λίγα δολλάρια παραπάνω, ταχύτερα από την επικείμενη εξαφάνισή του λόγω της μακράς κεντρικοκρατικής και περιφερειακής αυτοδιοικητικής αβελτηρίας ;

Μήπως οι δύο σειρές καταρτιών να προσανατολιστούν ως δύο παράλληλες και παρακείμενες σειρές του ανατολικού κυματοθραύστη και να κρύψουμε λίγο …Αργοστόλι ;