Το δράμα να είσαι πολιτικός … . Γράφει ο Ηλίας Τουμασάτος

Εκτός από τους ιερείς, οι οποίοι θέλοντας και μη…. παρίστανται, και οι τοπικοί άρχοντες, πολιτευτές, έχουν την αμέριστη συμπαράστασή μου για την αγόγγυστη καρτερία με την οποία ανεβαίνουν τον Γολγοθά “κοπών πίτας”, που επανέσκηψε μετά την πανδημία.

Το ωραίο και γλυκύτατο έθιμο είναι εξαιρετική ευκαιρία για δημόσιες σχέσεις και ψηφοθηρία. Είναι πιο ευχάριστο από το άλλο δημοφιλέστατο είδος socializing, τις κηδείες.

Εξηγούμαι: Στις πίτες η ατμόσφαιρα είναι χαρίεσσα, μπριλάντε και ανέμελη, αν είναι πετυχημένη και η βασιλόπιτα χαλάλι οι έξτρα θερμίδες, κι αν πέσει και το φλουρί, ιδού μία τρανή ένδειξις ότι το σύμπαν συνωμοτεί για την εκλογή του πολιτευτού. Σε όσο περισσότερες βασιλόπιτες παραστεί, τόσο περισσότερες είναι και οι πιθανότητες να κάτσει και το φλουρί και η πόζα. Από κει και πέρα, άπειρες σέλφις στα κοινωνικά δίκτυα με χαμόγελα διαδίδουν την παρουσία του υποψηφίου που συχνά καλείται να καταβροχθίσει (κομμάτι κομμάτι ανά εκδήλωση) μέχρι και δύο βασιλόπιτες ημερησίως.

Στις κηδείες πάλι, και δεν εννοώ τις γκλαμουράτες, εννοώ εκείνες ημών των κοινών θνητών, χρειάζεται περισσότερος σχεδιασμός. Οι κηδείες είναι εξαιρετική ευκαιρία διότι (α) πας ακάλεστος (β) δεν αγοράζεις δώρο (γ) δεν χρειάζεται να το παίζεις χαρούμενος, αντιθέτως, επιβάλλεται να είσαι όσο μπλαζέ και ο “Σκεπτόμενος” του Ροντέν, να έχεις πλασαριστεί στο κατάλληλο σημείο (να σε βλέπουν όλοι πλην του αειμνήστου, να μπορείς να χαιρετήσεις από τους πρώτους, για να έχεις μετά και λίγο χρόνο για chit chat με τους λοιπούς παριστάμενους. Τί κι αν δεν ήξερες τον εκλιπόντα; “Μπορεί να μην ήμασταν κολλητοί, αλλά από παλιά τον εκτιμούσα και με εκτιμούσε”. Μήπως θα σηκωθεί ο άλλος να το αντικρούσει; Αδύνατον. Αλλά μπορεί μία ψήφος να χάθηκε, το λοιπό σόι όμως, μπορεί να ανταποδώσει την εκτίμηση. Διατροφικά, το παξιμαδάκι, το κονιακάκι και ο καφές είναι τω όντι λιγότερο επιβαρυντικά., ενώ καλό είναι να αποφεύγονται τα μνημόσυνα, διότι το στάρι και τα κεκάκια είναι πιο παχυντικά, ο κόσμος δε πολύ λιγότερος, με τη σχέση κόστους -οφέλους να ανατρέπεται δραματικά υπέρ του κόστους.

Κάπως έτσι ζεσταίνεται η προεκλογική περίοδος. Και οι υποψήφιοι βουλευταί μέχρι την Πεντηκοστή θα ξεγνοιάσουν: πίτες,, κηδείες, καρναβάλια, άντε και κανένας επιτάφιος και κανένα βαρελότο… και ΄κατόπιν, ο καθείς εφ’ ώ ετάχθη..

Η σκέψη μου με πόνο ψυχής τρέχει στους υποψηφίους των τοπικών εκλογών, οι οποίοι εκτός όλων των ανωτέρω, έχουν να ζήσουν και τον ψηφοθηρικό διονυσιασμό των πανηγυριών του θέρους.

Εκεί και χαρούμενος πρέπει να είσαι, και να κάνεις ότι τους ξέρεις όλους, ενδεχομένως έχετε και κάποια μακρινή συγγένεια, και να ρίξεις και μερικούς μπάλους και καλαματιανούς. Εκεί να δεις σέλφι, στόρις και άλλα φολκλόρ. Κι από την ντελικάτη γεύση της βασιλόπιτας και τον πικρό καφέ και το παξιμαδάκι των τελετών έχεις να αντιμετωπίσεις κοντοσούβλια, κοκορέτσια, και όλες τις διατροφικές βόμβες των πανηγύρεων…

Μεγάλο δράμα τελικώς

να είναι κανείς πολιτικός…

[Με αγάπη τα λέω, ως φύσει αντικοινωνικός άνθρωπος με ενσυναίσθηση…