Του Γιώργου Κράλογλου
Επενδυτικός προορισμός και μάλιστα ελκυστικός η Ελλάδα, λέει η κυβέρνηση. Κλείνουμε αν δεν κάνετε κάτι απαντούν μικρομεσαίοι, βιομηχανίες και άλλοι…
Κοντεύουμε να τρελαθούμε με όσα ακούμε. Ξέρουμε ή δεν ξέρουμε τι μας γίνεται και στην οικονομία; Εκτός αν το μάθουμε σήμερα…, που αναμένονται ανακοινώσεις.
Πολιτικά επικρατεί η αντίληψη (το διακηρύσσουμε εντός και εκτός της χώρας) ότι είμαστε ευρωπαϊκή χώρα επενδυτικού προορισμού με ευκαιρίες και εμφανή πλέον τα στοιχεία της ανταγωνιστικότητας.
Συνεπώς, είμαστε ή δεν είμαστε ψευτοσοσιαλισμός του Ελλαδιστάν όπως βεβαιώνουμε τους ιθαγενείς μας, με επιδόματα, με κουπόνια και με συσσίτια…;
Από την άλλη (ταυτόχρονα και με τις παραπάνω διαβεβαιώσεις…) η ίδια η βιομηχανία της χώρας μάς αφήνει να καταλάβουμε ότι επενδύσεις, με το ενεργειακό κόστος και τις σημερινές συνθήκες που επικρατούν στην οικονομία είναι όνειρο απατηλό…, ενώ όσες από τις βιομηχανίες, τις μικρομεσαίες και τις ενεργοβόρες μας μένουν (μετρημένες…) θα κλείσουν αν συνεχίσουμε έτσι όπως το πάμε…
Πάμε και στα γεγονότα των τελευταίων 5 ημερών (!).
Είπε η κυβέρνηση, προς κάθε κατεύθυνση στο Νταβός.
” … σας λέμε μετά βεβαιότητας ότι τρία χρόνια μετά και έχοντας πια ολοκληρώσει έναν πολύ εκτεταμένο κύκλο επαφών εδώ στο Νταβός, ότι η εικόνα της χώρας έχει αλλάξει καταλυτικά. Η Ελλάδα έχει γυρίσει σελίδα, είναι ένας ελκυστικός επενδυτικός προορισμός, αυτό είναι κάτι το οποίο αναγνωρίζεται, όπως αναγνωρίζεται και η καινοτομία της χώρας μας σε εφαρμοσμένες πολιτικές σε πολλά επίπεδα. Αλλά και ο σημαντικός ρόλος που επιτελεί πια μέσα στο ευρωπαϊκό στερέωμα…”
Αλλά την ίδια ημέρα και ώρα, στην Αθήνα, τα κυβερνητικά γραφεία (της κορυφής) παρέλαβαν επιστολή ΣΕΒ και των Βιομηχανικών Οργανώσεων Αττικής – Πειραιά, Στερεάς Ελλάδας, Πελοποννήσου, Θεσσαλίας, Βορείου Ελλάδος και των απανταχού ενεργοβόρων και μη, των μικρομεσαίων και άλλων παραγωγικών επιχειρήσεων του παραγωγικού στερεώματος με την αναφώνηση “τετέλεσται…”.
Οι βασικές επισημάνσεις της επιστολής μας δίνουν μια χαρά να καταλάβουμε τι σόι προορισμός είναι τελικά το Ελλάδιστάν… Τι σόι ελκυστικός προορισμός για επενδύσεις ή τον μπερδεύουμε με τον βιομηχανικό τουρισμό, για τουρίστες με βραχιολάκι… (και πολύ μας πάει…).
Λένε συγκεκριμένα οι επιχειρηματίες στην επιστολή τους.
“η βιομηχανική παραγωγή στην Ελλάδα κινείται τους τελευταίους μήνες σε χαμηλότερα επίπεδα από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κινδυνεύει να χαθεί η θετική δυναμική που κατάφεραν να αποκτήσουν οι επιχειρήσεις και ειδικά η βιομηχανία τα τελευταία χρόνια, με σημαντική αύξηση της προστιθέμενης αξίας, των εξαγωγών καθώς και της απασχόλησης, η οποία το Γ’ Τρίμηνο ξεπέρασε τις 425.000 χιλιάδες άμεσες θέσεις εργασίας (μεταποίηση και εξορυκτική δραστηριότητα, με ετήσια αύξηση 2,4%).
Η ένταση των προβλημάτων, ιδιαίτερα για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις καθώς και για τη βιομηχανία έντασης ενέργειας, λαμβάνει πια διαστάσεις υπαρξιακού κινδύνου.
Ενδεχόμενη επιβράδυνση της βιομηχανικής δραστηριότητας θα επιβάρυνε περαιτέρω τις ήδη σοβαρές κοινωνικές επιπτώσεις της ενεργειακής κρίσης, ιδίως στο πεδίο των εισοδημάτων και της απασχόλησης….” .
Δεν άφησαν όμως απ’ έξω (στην ίδια επιστολή) και την Ε.Ε. Την “έλουσαν” κανονικά…
“..σημαντικοί εμπορικοί εταίροι της Ευρώπης (γράφουν) ακολουθούν μία “επιθετικά” υποστηρικτική βιομηχανική πολιτική, τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή Ένωση περιορίζεται σε κενές ανακοινώσεις για βιομηχανική στρατηγική ενώ επιμένει σε τιμωρητικές πολιτικές που απειλούν ευθέως τη βιωσιμότητα και την ανταγωνιστικότητα της εγχώριας (ιδίως ενεργοβόρου) βιομηχανίας και αντιστρατεύονται τους ίδιους τους κλιματικούς της στόχους (!)…”.
Τι να προσθέσουμε τώρα εμείς. Το ερώτημα που θέσαμε ως στήλη με το σημείωμα μας στις 19 Ιανουαρίου Μήπως δεν θέλουμε καθόλου βιομηχανία στον τόπο;, (το οποίο βεβαίως και παραμένει σκόπιμα αναπάντητο – από το 1982 ως και το τέλος του 2022…) ή την προσωπική μας γνώμη ότι επενδυτής δεν πρόκειται να πατήσει το πόδι του στην Ελλάδα όσο οι ντόπιες επενδύσεις παραμένουν στα λόγια και στα χαρτιά, γιατί κανείς δεν τις θέλει. Κανείς.
