Γράφει Λευτέρης Θ. Χαραλαμπόπουλος
Το #Metoo δεν έχει φτάσει ακόμη στην προεκλογική εκστρατεία
Όταν πριν από μερικά χρόνια είχαμε το ελληνικό #Metoo, με αρκετή καθυστέρηση ομολογουμένως, είχαμε αρκετούς που επέμειναν να θεωρούν ότι όλα αυτά ήταν μια υπερβολή ή μια επίδειξη «πολιτικής ορθότητας».
Ωστόσο, επιτέλους το πέπλο της συγκάλυψης είχε διαρραγεί και μπορούσαμε να συζητάμε το πρόβλημα.
Και έκτοτε αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε ότι το πρόβλημα με τον υπαρκτό σεξισμό είναι πολύ μεγαλύτερο στην κοινωνία μας από όσο εκτιμούσαμε.
Ότι οι κακοποιητικές συμπεριφορές είναι πολύ διαδεδομένες.
Ότι οι βιασμοί είναι πολύ πιο συχνοί και συνήθως από πρόσωπα οικεία.
Ότι δεν πρόκειται για εγκλήματα πάθους, αλλά για γυναικοκτονίες.
Μόνο που πλάι στην πρόοδο υπάρχουν όλες οι παραλλαγές σεξισμού που επιμένουν και που είναι παραπάνω από εμφανείς στην καθημερινότητα και τη δημόσια σφαίρα.
Ο χώρος της πολιτικής δεν έχει αναπτύξει δυστυχώς κάποια ανοσία απέναντι στον σεξισμό.
Ας μην ξεχνάμε ότι για πολλές δεκαετίες η πολιτική στην Ελλάδα ήταν μια ανδροκρατούμενη υπόθεση.
Ακόμη και σήμερα όσο πιο ψηλά πάμε στην ιεραρχία τόσο μειώνεται η παρουσία των γυναικών σε θέσεις ευθύνης, δείχνοντας ότι χρειάζονται πολύ μεγαλύτερες τομές από την απλή προσπάθεια για ποσοστώσεις στα ψηφοδέλτια.
Για να μην αναφερθούμε στο πώς διάφοροι τύπου διαπρέψαντες σε σεξιστικά σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης «ανταμείβονται» με θέσεις σε ψηφοδέλτια.
Και βέβαια υπάρχει το πρόβλημα του πώς παρουσιάζονται οι εκλογές μέσα στη δημόσια σφαίρα και τα ΜΜΕ.
Δεν χρειάζεται μεγάλη παρατηρητικότητα για να διαπιστώσει κανείς ότι πολύ συχνά οι γυναίκες υποψήφιοι παρουσιάζονται πιο υποτιμητικά από ό,τι οι άντρες.
Ότι πλευρές όπως το επάγγελμά τους, ιδίως εάν θεωρείται «γυναικείο», υπερπροβάλλονται.
Ότι οι προσωπικές τους σχέσεις, ιδίως εάν έχουν να κάνουν με άλλα πολιτικά πρόσωπα, παρουσιάζονται ως τα εφαλτήρια της πολιτικής τους καριέρας.
Ότι είναι πιο πιθανό να παρουσιαστούν ως «κομμώτριες» παρά ως πτυχιούχοι, ότι θα θεωρηθεί ότι είναι «του συζύγου» ή «του συντρόφου τους», ότι θα σχολιαστεί η εμφάνιση ή το ντύσιμό τους και όχι μια αποτελεσματική πολιτική τους παρέμβαση.
Όλα αυτά απλώς υπογραμμίζουν τον δρόμο που έχουμε να διανύσουμε ακόμη.
