Η τραπεζική “απληστία” και η κυβερνητική διαχείριση της μιζέριας μας
Του Παύλου Παπαδάτου
Το 2019, ορθώς η κυβέρνηση της ΝΔ νομοθέτησε την κατάργηση της δυνατότητας των εισαγγελέων να διώκουν στελέχη τραπεζών αν αυτοί θεωρούσαν ότι οι τράπεζες θα είχαν οικονομική ζημία από μεταβίβαση κόκκινων δανείων στα funds. Το ίδιο ίσχυε βέβαια και το 2017, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε νομοθετήσει το ακαταδίωκτο των τραπεζικών στελεχών για τις ρυθμίσεις των κόκκινων δανείων. Σήμερα όμως η χώρα δεν βρίσκεται σε κρίση και συνεπώς σωστά ο υπουργός δικαιοσύνης, κύριος Φλωρίδης, προαναγγέλλει την κατάργηση του ακαταδίωκτου των τραπεζικών στελεχών. Το ίδιο φυσικά θα πρέπει να ισχύει και για τα στελέχη του ΤΑΙΠΕΔ. Εξάλλου είναι ο απόλυτος παραλογισμός κάποιος να αναλαμβάνει μία θέση για να παίρνει έναν παχυλό μισθό και συγχρόνως να είναι ανεξέλεγκτος απολαμβάνοντας νομοθετικής ασυλίας, λες και κάποιος τον υποχρέωσε να αναλάβει τη συγκεκριμένη θέση! Και οι τραπεζίτες φυσικά δεν μπορούν να τα θέλουν όλα “δικά” τους. Δεν μπορεί το διοικητικό συμβούλιο μίας τράπεζας να σπαταλά τα λεφτά των μετόχων σε θαλασσοδάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων -βλέπε πολιτικά κόμματα- και να επιτυγχάνει νομοθετική ρύθμιση ώστε να μένει ατιμώρητο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι την περίοδο 2012-14 οι φορολογούμενοι έκαναν ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με 46 δισ. ευρώ, πληρώνοντας, την απληστία των τραπεζιτών οι οποίοι “επένδυαν” τα χρήματα των καταθετών ακόμη και στα junk bonds του ελληνικού δημοσίου. Ως φαίνεται όμως η “αποεπένδυση” των φορολογούμενων από τις τράπεζες θα μας κοστίσει τουλάχιστον 30 δισ. ευρώ. Αν μάλιστα ληφθούν υπόψη οι χαμένοι τόκοι των 46 δισ., τότε οι φορολογούμενοι από αυτή την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, θα έχουν απωλέσει ολόκληρο το κεφάλαιο της “επένδυσής” τους. Πολύ φοβάμαι ότι η συνεχιζόμενη απληστία που διακρίνει τις τράπεζες για κέρδη, τις ωθεί να διατηρούν το spread των επιτοκίων σε δυσθεώρητα ύψη. Είναι ο απόλυτος παραλογισμός, όλες οι εγχώριες τράπεζες να δίνουν επιτόκιο 0,5% στις καταθέσεις και να δανείζουν με επιτόκιο τουλάχιστον 6%! Τυγχάνει άραγε της εγκρίσεως της ΤτΕ αυτός ο “συγχρονισμός” των τραπεζών; Μα καλά δεν αντιλαμβάνονται ότι οι καταθέτες θα στρέψουν τις καταθέσεις τους σε άλλες πιο συμφέρουσες αποταμιεύσεις, που ευτυχώς υπάρχουν και είναι και πιο ασφαλείς;
Ως φαίνεται, ζούμε στη χώρα του απόλυτου παραλογισμού. Συνεχώς μιλάμε για την ανάπτυξη την οποία δήθεν βιώνουμε, αλλά ίσως να είναι κάπου κρυμμένη και δεν μπορεί να τη δει ο πολίτης. Έρχεται το τέλος του μήνα και οι νέοι μας γνωρίζουν ότι με τον μισθό των 600-900 ευρώ δεν θα τα καταφέρουν να πληρώσουν και το ενοίκιο της γκαρσονιέρας και το ρεύμα, και το αέριο, και να ντυθούν και φυσικά ούτε τις τιμές στο ράφι μπορούν να αντιμετωπίσουν. Και η δημιουργία οικογένειας όλο και αναβάλλεται… και έτσι σιγά σιγά η Ελλάδα μετατρέπεται σε χώρα γερόντων και κατοίκων άλλων χρωμάτων και θρησκευμάτων. Πρέπει να γίνει αντιληπτό: Δεν είναι οι κάπως καλύτεροι μισθοί που θα μειώσουν την ανταγωνιστικότητά μας, γιατί αν αυτό ίσχυε, το Μπαγκλαντές θα έπρεπε να είναι η πλέον ανταγωνιστική χώρα του κόσμου.
Προσωπικά αδυνατώ να αντιληφθώ τον αυτοθαυμασμό της κυβέρνησής μας για τα αόρατα αναπτυξιακά μας “επιτεύγματα” και το λιβάνισμά της από τα μέσα, τη στιγμή μάλιστα που το δημόσιο χρέος τον Ιούνιο σκαρφάλωσε στα 404 δισ. ευρώ, χρέος που αποτελεί ιστορικό υψηλό για τη χώρα μας, και σε αυτό δεν συμπεριλαμβάνονται τα 26 δισ. εγγυήσεις του δημοσίου που ίσως μετατραπούν και αυτά σε χρέος. Δυστυχώς, ενώ κάνουμε μέτρια διαχείριση μιζέριας, κάποιοι θέλουν να μας πείσουν ότι κάνουμε διαχείριση πλούτου, τη στιγμή μάλιστα που το σύνολο ιδιωτικού και δημοσίου χρέους της χώρας ανέρχεται στα 657 δισ. ευρώ. Δηλαδή 306% του ΑΕΠ! Το σίγουρο λοιπόν είναι ότι χορτάσαμε από αυτοθαυμασμό και λιβάνισμα. Χορτάσαμε πολύ περισσότερο από τα δισεκατομμύρια δανεικών που θα κληθούν να πληρώσουν τα παιδιά μας στα οποία σήμερα μοιράζουμε από 150 ευρώ!
