Του Παύλου Παπαδάτου
Οποιοσδήποτε ρίξει μία ματιά στο δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας θα διαπιστώσει ότι πρόκειται περί μιας εθνικής τραγωδίας… και εμείς θα το “λύσουμε” είτε μοιράζοντας εφάπαξ επιδόματα στα γεννητούρια, είτε δημιουργώντας υπουργείο οικογένειας και κοινωνικής συνοχής, χωρίς κανένα ουσιαστικό αντικείμενο, ενώ το επιστέγασμα αυτής της προσπάθειας θα είναι η δημιουργία και υπουργείου “έγγαμων” ομοφυλοφίλων!!! (Ας πρωτοτυπήσουμε κι εμείς μια φορά, βρε αδελφέ…). Εκεί καταντήσαμε. Ο εξευτελισμός και η προσπάθεια γελοιοποίησης ενός θεσμού χιλιετηρίδων, όπως είναι ο θεσμός του γάμου, να αποκαλείται “ισότητα”! Αντί να προστατεύουμε μια κληρονομιά χιλιετηρίδων, προτιμάμε ως πίθηκοι να αντιγράφουμε κάποιες ξεπεσμένες πολιτιστικά δυτικές χώρες.
Και επειδή πολύ λόγος γίνεται για την υπογεννητικότητα, θα ήθελα να επισημάνω το εξής: Η χώρα μας δεν διαθέτει βιομηχανίες και έχει ελάχιστες ρυπογόνες πηγές. Παρά ταύτα θέλουμε να πρωτοστατήσουμε σε πράσινη ενέργεια και βέβαια όχι μόνο γιατί μας το υπαγορεύει η ΕΕ αλλά γιατί κυρίως μας το υπαγορεύουν κάποια εγχώρια συμφέροντα… Πόσο μας κόστισε αυτή η “υπακοή” και τα συμφέροντα; Σύμφωνα με δήλωση του κυρίου πρωθυπουργού στο Νταβός, έξι δισεκατομμύρια ευρώ! Τη στιγμή μάλιστα που η Γερμανία θα παράγει ενέργεια από λιγνίτη έως και το 2040!!! Αν πράγματι η κυβέρνηση ήθελε να “σώσει” τη χώρα από την υπογεννητικότητα θα έπρεπε με αυτά τα έξι δισ. να είχε εξασφαλίσει έναν μηνιαίο μισθό της τάξεως των 250 και 350 ευρώ για κάθε δεύτερο και τρίτο παιδί αντιστοίχως, έως και την ηλικία των 18 ετών, κάθε μη προνομιούχας οικογένειας. Μόνο οι τόκοι των έξι δισ. από ομόλογα ελληνικών τραπεζών θα της απέφερε 420 εκατομμύρια ετησίως.
Αλλά ποιος να ενδιαφερθεί για την Ελλάδα που χάνεται… Κύριος εθνικός μας στόχος είναι ο γάμος των ερωτοχτυπημένων ομοφυλοφίλων!
Κύριοι, κόπτεστε για το περιβάλλον; Σταματήστε την εκτός σχεδίου δόμηση, εδώ και τώρα. Είναι αδιανόητο κάθε υπουργός Περιβάλλοντος αντί να το προστατεύει, να νομοθετεί έτσι ώστε να το καταστρέφει άλλοτε λίγο και άλλοτε πολύ, με τροποποιημένους ή νέους νόμους αλαλούμ, φορτώνοντας συγχρόνως πολίτες, μηχανικούς και πολεοδομίες με ανόητες νομολογίες, τροπολογίες και νομοθετήματα, υπηρετώντας τον διαχρονικό κανόνα της χώρας χωρίς συνέχεια και χωρίς συνέπεια.
Ό,τι γίνεται σε αυτή τη χώρα γίνεται συνήθως απρογραμμάτιστα και κυρίως για το θεαθήναι. Και φυσικά οι επίορκοι πολιτικοί έχουν το ακαταδίωκτο. Φθάσαμε στο σημείο η κυβέρνηση να παρακολουθεί τους πολιτικούς της αντιπάλους, που αν αυτό γινόταν σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα η κυβέρνηση θα είχε πέσει αυθημερόν, και οι πρωτεργάτες θα ήταν φυλακή. (Σε αυτή την περίπτωση η κυβέρνηση δεν αντιγράφει τις δυτικές χώρες…). Αλλά σ’ εμάς το μόνο πιθανό “κόστος” των παρακολουθήσεων ίσως να είναι η μη επίτευξη του στόχου του πρωθυπουργού μας που είναι η ευρωπαϊκή πορεία του ιδίου… (Στη Νότιο Κορέα κινδυνεύει να πέσει η κυβέρνηση γιατί η σύζυγος του πρωθυπουργού δέχθηκε ως δώρο μία τσάντα Dior! Άλλα ήθη, άλλα έθιμα, άλλες αξίες, άλλη κουλτούρα, άλλο κράτος και φυσικά άλλη οικονομική πρόοδος).
Και είναι να απορεί κανείς με τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση αντιμετωπίζει κάποια σοβαρά προβλήματα, όπως αυτός της ακρίβειας που κυριολεκτικά έχει γονατίσει τους καταναλωτές. Καταφεύγει, πότε στις αστειότητες των καλαθιών της νοικοκυράς, πότε σε δήθεν πλαφόν των βασικών προϊόντων και πότε σε πρόστιμα και φυσικά πάντα ανεπιτυχώς, γιατί απλούστατα ή δεν γνωρίζει πώς ή αποτυγχάνει να συνάψει συμφωνίες με τις 30-35 εταιρείες που κυρίως διαμορφώνουν τις τιμές στην αγορά. Εννοείται βέβαια ότι από τις υπερτιμολογήσεις αυτών των εταιρειών -τα supermarkets δεν κερδίζουν- το πρώτο που κερδίζει είναι το κράτος, διότι όσο υψηλότερη είναι η τιμή ενός προϊόντος, τόσο περισσότερος είναι ο ΦΠΑ που εισπράττει.
Φυσικά, η φοροδιαφυγή και το λαθρεμπόριο καυσίμων και τσιγάρων καλά κρατεί στη χώρα μας, ενώ η κυβέρνηση ούσα ανίκανη να πατάξει αυτό το όργιο φοροδιαφυγής, το ισοσταθμίζει με τη φορολογική αφαίμαξη έντιμων φορολογούμενων πολιτών, με δεκάδες έμμεσους φόρους και την πολλές φορές άδικη εφαρμογή των τεκμηρίων που αποτελούν καραμπινάτη απόδειξη της ανικανότητας του κατ’ ευφημισμόν αποκαλού-μενου “επιτελικού κράτους”.
Σημείωση
Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν στην ταλαίπωρη χώρα μας, το πρώτιστο μέλημά μας είναι ο γάμος και η τεκνοθεσία των ομοφυλόφιλων ζευγαριών (τα οποία παρεμπιπτόντως δεν ξεπερνούν τα 500 σε αριθμό). Κύριοι, ένα τέτοιο νομοθέτημα δεν υπερασπίζεται καμιά ισότητα και κανένα δικαίωμα (αλήθεια, για το δικαίωμα των παιδιών να τα μεγαλώνει η μάνα που τα γέννησε, μιλάει κανείς;) αλλά αντιθέτως είναι αντισυνταγματικό και αποτελεί διασυρμό και γελοιοποίηση ενός θεσμού που εξασφαλίζει εδώ και αιώνες την κοινωνική συνοχή. Αλλά αυτήν ακριβώς την κοινωνική συνοχή θέλουν να διαρρήξουν οι θιασώτες του. (Ευελπιστώ να γίνεται αντιληπτό ότι δεν με αφορούν οι σεξουαλικές προτιμήσεις και συγκατοικήσεις κανενός. Ως εκεί όμως);
* Ο Παύλος Παπαδάτος είναι Επικοινωνιολόγος – Οικονομολόγος
