Σιορ Αντρέα μου,
Τα τράγια μου τα κέρατα,
σιχάθηκα να ξύνω,
και στο Ληξούρι βρέθηκα,
γαμπρός να ξαναγίνω!
Θέλω μιά Ληξουριώτισσα,
να ‘χει στα χέρια τρίχες,
να ‘χει μια μούρη παλαβή,
και γλώσσα δύο πήχες!
Για να μου δίνει έμπνευση,
σατυρικά να φτιάνω,
κι άμα τη βρω, Αντρέα μου,
το γάμο, εδώ θα κάνω!
Ξέρεις καμμιά, αφέντη μου,
να σκιάζεται κι ο Χάρος;
Κάμε μωρέ το προξενιό,
και θα ‘σαι ο κουμπάρος!
Μπορεί να ΄μαι ζωούτελο,
γκρινιάρης και στριμμένος,
αλλά στη… ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΟΥ,
ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΞΗΓΗΜΕΝΟΣ!
Ο μούλος σου,
Ο Μεμάς ο Αργοστολιώτης Μετά συγχωρήσεως.
