Το Χαλί με τα θαύματα. Ένα παράδειγμα προς μίμηση
Γράφει ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΣΜΑΤΟΣ
Κουβαλάς μέχρι το μπαλκόνι το χαλί μιας κοινωνίας. Υφάνθηκε από σκυμμένους πάνω σε αυτό ανθρώπους με ιστορία, ιδρώτα, αξίες, ελπίδες και οράματα. Το τινάζεις. Θέλεις να δεις τι έχει μείνει. Από τον ήχο που κάνουν αυτά που πέφτουν κάτω καταλαβαίνεις την αξία τους. Είναι ψήγματα χρυσού, μαργαριτάρια ανθρώπινων χαρισμάτων, αρετών ή μπρούτζος και τσίγκος. Τα βλέπεις να λαμπυρίζουν καθώς πέφτουν. Μερικές φορές όμως δεν ακούγεται τίποτα.
Καταφύγιο Αδέσποτων ΑΡΚ. Εκεί όπου γίνονται θαύματα. Μια ομάδα τεσσάρων νεαρών Βελγίδων αστυνομικών, όπως κάνουν κάθε χρόνο παίρνουν την καλοκαιρινή άδεια τους. Οι ίδιες δεν επιθυμούν να γίνεται αναφορά στο όνομά τους, αλλά το αναφέρω ως ελάχιστο φόρο τιμής. Είναι οι Eline Sterckx, Μaxime Wellens, Sara Liesens, Kathleen Schuer. Η άδεια μιας βδομάδας δεν είναι άδεια. Είναι γεμάτη από σωματικό και ψυχικό κάματο κάτω από το καυτό ήλιο, δέκα ώρες αφιερωμένες στην φροντίδα, την περιποίηση και τον εξωραϊσμό του καταφυγίου των αδέσποτων και εγκαταλελειμμένων από την τοπική και επίσημη πολιτεία. Ας μελετήσουμε τα μηνύματα από το παράδειγμά τους διαβάζοντας τα λόγια τους και επικεντρώνοντας την προσοχή μας κυρίως στα ρήματα των προτάσεων. «Ηρθα να βοηθήσω, είδα την κατάσταση και κινητοποίησα κι άλλες συναδέλφους». ΔΙΑθΕΤΩ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΜΟΥ, ΕΧΩ ΜΑΤΙΑ ΑΝΟΙΚΤΑ ΚΑΙ ΖΗΤΩ ΣΥΝΔΡΟΜΗ. ΔΕΝ ΥΠΟΧΩΡΩ. ΔΕΝ ΜΕΤΑΘΕΤΩ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ. Καθημερινά από νωρίς το πρωί με πνεύμα συνεργασίαςκαι υπευθυνότητας με προσήλωση δουλεύουν χωρίς διάλειμμα. ΘΥΣΙΑΖΩ ΔΗΛΑΔΗ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ, ΧΑΜΗΛΩΝΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΧΩΡΕΣΟΥΝ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ. ΒΑΖΩ ΣΤΟΧΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΗΡΕΤΩ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΩ ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ. ΜΟΥ ΑΡΚΕΙ ΤΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΔΙΠΛΑΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ Η ΖΩΟΥ.
Γνωρίζουν ότι η δουλειά είναι ατέλειωτη και ο χρόνος τους λιγοστός. Θα φροντίσουν τα ζώα, θα πάρουν το γιγάντιο ανάπηρο τετράποδο να περπατήσει στην παραλία, θα το φιλοξενήσουν στο ενοικιασμένο δωμάτιό τους για να νιώσει το χάδι και την αγκαλιά, θα αποφύγουν ακόμη και την αγορά ενός παγωτού για να αγοράσουν όσο γίνεται μεγαλύτερη ποσότητα τροφών. Μετά θα ξεφορτώσουν τους σάκους με γέλια και εσωτερική γαλήνη. «Η δουλειά για το ΑΡΚ συνεχίζεται και στο Βέλγιο.
Βρίσκουμε σπόνσορες, διοργανώνουμε events, μπαζάρς κλπ. Πάρα πολλοί άνθρωποι στη χώρα μας γνωρίζουν το Αρκ, γνωρίζουν τη δουλειά που γίνεται εδώ καθώς και την αδιαφορία της πολιτείας. Έχουμε δημιουργήσει μια μεγάλη κοινότητα στο Βέλγιο για το Αρκ.» ΔΙΝΟΝΤΑΙ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣ , ΣΥΜΠΟΝΙΑΣ, ΑΝΙΔΙΟΤΈΛΕΙΑΣ . Είναι σπάνια χαρακτηριστικά στη σύγχρονη κοινωνία όπου συνήθως αποθεώνονται η ευφυΐα και τα ατομικά επιτεύγματα. Πώς αναφύονται όμως αυτά; Μας απαντούν : «Mεταδίδονται από το σχολείο, την οικογένεια, τον κοινωνικό περίγυρο, ιδιαίτερα προς τα ζώα. Μαθαίνουμε να τα θεωρούμε ισότιμα μέλη της οικογενείας μας, της κοινωνίας μας. Εδώ στην Ελλάδα παρατηρούμε ότι συχνά τα ζώα δεν είναι κάτι περισσότερο από σκουπίδια. Κι αυτό μας νοιάζει».
Η ενσυναίσθηση κυρίαρχη. ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΣΤΡΕΦΟΜΑΙ ΜΕ ΟΛΕΣ ΜΟΥ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΩ . «Αυτό που λείπει εδώ είναι η στήριξη της πολιτείας και των τοπικών αρχών. Αναμένουμε τη δημιουργία καταφυγίου, με όλες τις υποδομές με περισσότερη φροντίδα, λιγότερο πόνος για τα ζώα, υιοθεσίες κλπ. Δεν είναι τιμητικό για το νησί να παρουσιάζεται αυτή η εικόνα σε Ευρωπαίους και άλλους επισκέπτες. Στη χώρα μας η τοπική διοίκηση στηρίζει πλήρως την φροντίδα και προστασία των ζώων, μάλιστα οι εθελοντές, βρίσκουν στέγη, φαγητό και αμοιβή, ενώ εδώ πρέπει να καταβάλλουμε τι οικονομίεςμας για ταξίδι, διαμονή, φαγητό. Είναι πραγματικά υπέροχο πόσο καλά συνεργαζόσαστε και πόσο αποτελεσματικά. Εμπνεόμαστε από τις ηρωικές προσπάθειες της Μαρίνας και Τζοις». Η ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗΣ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ Η ΑΜΕΣΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ. ΒΡΙΣΚΕΙ ΕΥΦΟΡΟ ΕΔΑΦΟΣ, ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΣΧΟΛΕΙΟ.«Πολλοί άλλοι συνάδελφοι επίσης ασχολούνται με το ίδιο πάθος για τα ζώα που βρίσκονται σε ανάγκη. Αν και η κυβέρνηση παρέχει ότι χρειάζεται , κλουβιά με τσιμέντο, καθαρά, υγιεινά, θερμαινόμενα με χώρους προαυλισμού, υπάρχουν εθελοντές που περπατούν τα ζώα, κάνουν παρέα». Υπάρχουν κοινωνίες όπου τα μέλη τους δεν κοιτάζουν μέσα τους η ατενίζουν τον εαυτό τους στον καθρέπτη. Ανιχνεύουν ανάγκες και προς αυτές προσανατολίζονται. Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΑΡΩΓΟΣ ΣΕ ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΠΟΛΙΤΕΣ.
Οι τέσσερις νεαρές Βελγίδες επιτέλεσαν ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥΣ ΚΑΘΗΚΟΝ και αναχώρησαν ευτυχισμένες με ενισχυμένη αυτοεκτίμηση. Μαζί τους πήραν το γηραιότερο ζώο για να του χαρίσουν στο υπόλοιπο της ζωής του αυτά που του έλειψαν. Κι αυτό απαιτεί θυσίες. Έμεινε ο θαυμασμός γι αυτές τις κοινωνίες όπου η Συναισθηματική Νοημοσύνη καλλιεργείται, ενισχύεται και εμπνέεται μέσω της ανατροφής, της μαθησιακής διαδικασίας και της συμπεριφορά των πολιτικών ταγών.
Τι θα συλλέξουμε εάν τινάξουμε το δικό μας χαλί;
