Θέλουμε να λογίζουμε εαυτούς ως καλοπροαίρετους. Κι ως ανθρώπους που πρώτα θα κοιτάξουν να βρουν τις αντικειμενικές δυσκολίες και μετά θα καταφύγουν σε κριτική και θα προσπαθήσουν να αποφύγουν τον λαϊκισμό που στις μεγάλες κρίσεις, είναι η εύκολη λύση.
Αλλά όσο καλοπροαίρετος κι αν θες να είσαι, όσο κι αν θες να πεις ότι γίνεται προσπάθεια, όταν για 4 συνεχόμενα καλοκαίρια βλέπεις την ίδια και την ίδια ανεπάρκεια κι ανευθυνότητα, δεν μπορεί να υπάρξει κανένα ελαφρυντικό.
Μέσα στα υπουργεία, στο Μέγαρο Μαξίμου και στα υπουργικά συμβούλια δεν είμαστε, αλλά εκ του αποτελέσματος δε φαίνεται ότι μοιάζουν να παίρνουν μαθήματα από τα παθήματα.
Ας ξεκινήσουμε με μια παραδοχή. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος σε κανένα κράτος για να προλάβεις πυρκαγιές. Θα υπάρξουν, ό,τι και να κάνεις. Πρώτον, γιατί δε μπορείς να προβλέψεις τις αντιδράσεις της φύσης, δεύτερον γιατί δε μπορείς να ξέρεις τι κουβαλάει στο κεφάλι του ο κάθε ηλίθιος.
Να, δύο 14χρονα ξεκίνησαν φωτιά στην Τερψιθέα από κάιτ που ήταν στο πλαίσιο της πλάκας ή του πειραματισμού, υποθέτουμε.
Αλλά από αυτό μέχρι μια φωτιά να ξεκινάει στον Βαρνάβα και μέσα σε μια μέρα να έχει φτάσει στα Βριλήσσια και να τα καίει, υπάρχει μια απόσταση.
Δεν ξέρουμε αν κάποιοι στην κυβέρνηση χαίρονται που κάνει μπαμ η ανικανότητα του Κικίλια και εκτίθεται, διότι δεν φαίνεται να τον πολυήθελαν σε υπουργική θέση, αλλά η εντύπωση που δίνει όλη η διαχείριση εδώ και 4 χρόνια, είναι πως μέχρι να μπει Μάιος δεν ασχολείται κανείς με την αντιπυρική προστασία και μόλις μπει Μάιος το γυρίζουμε στο καλαματιανό.
Δεν γίνεται να φτάνει ο Οκτώβριος, να τελειώνει η περίοδος υψηλού κινδύνου για φωτιές και να μην εφαρμόζεται ένα σχέδιο, να μην γίνονται προσλήψεις πυροσβεστών, να μην προετοιμάζεται ο στόλος, ώστε το καλοκαίρι να μην ακούμε από τα κανάλια για 34-35 καναντέρ και την ίδια στιγμή να βγαίνουν πολίτες και να λένε πως δεν έχουν δει τίποτα.
Αν δεν τα βλέπουν, τότε κάτι πάει εντελώς λάθος. Στα δικά μας μάτια, είναι πια ξεκάθαρο, το λάθος είναι πως δεν έχει υπάρξει κανείς να ασχοληθεί με σαφές σχέδιο που να προετοιμάζεται τον χειμώνα, ώστε να μπορούμε να εξασφαλίσουμε πως το καλοκαίρι δε θα καούν κοντά 110.000 στρέμματα σε 48 ώρες ή ότι θα καίει για 26 μέρες δάσος στις Σέρρες.
Ο μισθός των πυροσβεστών, εποχικών κατά βάση, παραμένει πενιχρός. Δεν υπάρχει σχέδιο παρότρυνσης νέων ανθρώπων να στραφούν προς την πυρόσβεση. Δεν έχουμε ακούσει καν από αρμόδιους όλα αυτά τα χρόνια να έγινε προσπάθεια πρόσληψης πυροσβεστών και ανθρώπων σε ιδιότητες που επιχειρούν στις φωτιές.
Αναρωτιόμαστε πάντα αν υπάρχει κόσμος να θέλει να κάνει, έστω εποχικά, τον πυροσβέστη. Έστω ως 2η δουλειά από Μάιο μέχρι Σεπτέμβριο. Αν δεν υπάρχει, δε θα έπρεπε να βγει ένας υπουργός, ένα μέλος της κυβέρνησης, να το πει και να εξάρει την αναγκαιότητα της κατάστασης, ώστε να πάνε να εκπαιδευούν άνθρωποι;
Δεν είναι το θέμα ότι υπάρχουν πυρκαγιές. Αυτές πάντα θα υπάρχουν. Το θέμα είναι να μη φτάνουν εστίες φωτιάς να καίνε 5-6 διαφορετικές περιοχές και να σκορπούν τον θάνατο σε χλωρίδα και πανίδα.
Πώς θα αποφευχθεί αυτό όταν δεν διαφαίνεται να υπάρχει σχέδιο από την κυβέρνηση; Θυμάται κανείς να άκουσε από τον Οκτώβριο μέχρι τον Απρίλιο κάτι για τις πυρκαγιές; Ένα σχέδιο, κάτι τέλος πάντων…Όχι.
Πέραν της στελέχωσης των αρμόδιων τμημάτων, θυμάται κανείς να άκουσε από το κράτος κάτι για την αναγκαιότητα να απελευθερωθούν οικισμοί λόγω του υψηλού κινδύνου που έχουν;
Οι ίδιες και οι ίδιες περιοχές καίγονται εναλλάξ ανά δύο καλοκαίρια. Προφανώς έχουν υψηλή επικινδυνότητα. Βλέπουμε και ακούμε αυτά τα 24ωρα πολλούς ανθρώπους να λένε πως δεν πρόκειται να το κουνήσουν ρούπι μακριά από το βιος τους. Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει δυνάμεις της πυροσβεστικής να πάνε και να τους απομακρύνουν με το ζόρι, αντί να είναι σε πιο σημαντικά μέτωπα.
Βλέπουμε μια κυβέρνηση που πατάει στις αποζημιώσεις και τη νοιάζει να τις κάνει σημαία και να ζούμε τη μέρα της μαρμότας, παρά να είναι διατεθειμένη να πάρει τις δύσκολες αποφάσεις, να τιμωρήσει σκληρά ενόχους, να βάλει ένα αυστηρότατο πλαίσιο στα πάντα. Όλα για το βόλεμα και τη διευκόλυνση, απλά να έχουν ένα επιχείρημα για να ζητήσουν την ψήφο.
Να καίμε τα σκουπίδια, να μην παρέχουμε στους πολίτες προγράμματα εκπαίδευσης για τη διαχείριση των εύφλεκτων υλικών, να επιτρέπουμε το φαγοπότι στις τοπικές αυτοδιοικήσεις.
Η τραγική διαχείριση στις πυρκαγιές τώρα, δεν είναι το πρόβλημα. Είναι το αναμενόμενο. Τα στραβά κι ανάποδα έχουν γίνει σε επίπεδο αποφάσεων πριν. Είναι η έλλειψη σθένους για να φτιαχτεί ένα πλαίσιο, να παρθούν δύσκολες αποφάσεις, που οδηγούν σε σπατάλη πόρων, φυσικών, ανθρώπινων, οικονομικών, κάθε που μια πυρκαγιά κατακαίει δεκάδες χιλιόμετρα.
