ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΧΑΟΣ
Το πρώτο ξεκάθαρο παράδειγμα νεοφιλελευθερισμού στην πράξη έγινε στη Χιλή μετά από το υποστηριζόμενο από τη CIA πραξικόπημα εναντίον του δημοφιλούς εκλεγμένου καθεστώτος του Αλιέντε, το 1973.
Ακολούθησαν κι άλλες χώρες , με μερικά από τα χειρότερα αποτελέσματα στο Μεξικό, όπου οι μισθοί μειώθηκαν κατά 40% με 50% όταν το κόστος ζωής αυξήθηκε κατά 80%. Νεοφιλελευθερισμός εφαρμόστηκε στη συνεχεία στις ΗΠΑ μετά την πτώση της προεδρίας του Κάρτερ και την διαδοχή του από τον Ρόναλντ Ρήγκαν.
Οι ίδιες πολιτικές εφαρμόστηκαν την ίδια περίοδο και στην Αγγλία από την Θάτσερ, και στη συνέχεια υιοθετήθηκαν και από το Εργατικό Κόμμα κατά την πρωθυπουργία του Τόνι Μπλερ, Σταδιακά το νεοφιλελεύθερο μοντέλο εξαπλώθηκε σε όλες σχεδόν τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, όπως και στη χώρα μας.
Τι σημαίνει λοιπόν νεοφιλελευθερισμός, όπου εφαρμόστηκε μέχρι σήμερα;
- Τη «θεοποίηση» της αγοράς, απελευθερώνοντας τις ιδιωτικές επιχειρήσεις από οποιουσδήποτε φραγμούς, ανεξάρτητα από την κοινωνική καταστροφή που προκαλούν.
- Μείωση των μισθών, με αφαίρεση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
- Τερματισμός στους ελέγχους τιμών.
- Απόλυτη ελευθερία στην μετακίνηση κεφαλαίου, προϊόντων και υπηρεσιών. Δηλαδή μια αγορά χωρίς κανόνες που όπως υποστηρίζουν είναι η βάση της οικονομικής ανάπτυξης.
- Περικοπές στις δημόσιες δαπάνες για τις κοινωνικές υπηρεσίες όπως εκπαίδευση, κατοικία και υγεία, μειώνοντας τον δείκτη προστασίας για τα φτωχά στρώματα της κοινωνίας
- Ταυτόχρονα αύξηση στις δημόσιες επιχορηγήσεις και τις φορολογικές διευκολύνσεις των μεγάλων επιχειρήσεων, και κυβερνητικές ρυθμίσεις ώστε να δημιουργούνται καρτέλ στην αγορά.
- Ιδιωτικοποίηση: Πώληση των κερδοφόρων δημοσίων επιχειρήσεων, προϊόντων και υπηρεσιών σε ιδιώτες. Αυτό περιλαμβάνει τράπεζες, βιομηχανίες-κλειδιά, σιδηρόδρομους, δρόμους με διόδια, ηλεκτρισμό, σχολεία, νοσοκομεία, ακόμα και το νερό. Όλα αυτά παρ’ ότι συνήθως γίνονται στο όνομα της μεγαλύτερης αποδοτικότητας, έχουν ως στόχο τη συγκέντρωση του πλούτου σε ακόμα λιγότερα χέρια..
- Καταπίεση των πιο φτωχών στρωμάτων της κοινωνίας και ώθησή τους στο να προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματά τους στις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Να βρουν ατομικές λύσεις στην έλλειψη υγειονομικής περίθαλψης, εκπαίδευσης και κοινωνικής ασφάλισης
Τι κατάφερε η κυβέρνηση της Ν.Δ. μετά από έξι σχεδόν χρόνια διακυβέρνησης με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της :
Η κυβέρνηση επαίρεται ότι έχει αναπτύξει την οικονομία , όμως στην πραγματικότητα άσκησε και ασκεί μια σκληρά ταξική πολιτική που δημιουργεί μια βίαιη αναδιανομή του εισοδήματος, ενισχύοντας ελάχιστες οικογένειες πλουσίων και λίγες πολυεθνικές, ρίχνοντας ταυτόχρονα στη φτώχεια και την ανέχεια μεγάλα στρώματα του πληθυσμού.
Η εικόνα που δείχνουν τα πραγματικά στοιχεία είναι εντυπωσιακή:
- Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ 2024, o πληθυσμός που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό ανέρχεται στο 26,3% του πληθυσμού της χώρας, σχεδόν 2.722.000 άτομα .
- Όπως προκύπτει από τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Eurostat, η χώρα μας για το 2023 καταγράφει ποσοστό της τάξης του 29,7% στην ανεργία των νέων κάτω των 25 ετών και αυτό παρά το γεγονός του ότι εκατοντάδες χιλιάδες νέων έχουν μεταναστεύσει για να βρουν αλλού δουλειά.
- Στην Ελλάδα, ο μέσος ονομαστικός μεικτός μισθός το 2024 αυξήθηκε κατά 1% αλλά ο μέσος πραγματικός μισθός μειώθηκε κατά 7,4% λόγω του πληθωρισμού.
- Η ακρίβεια στα τρόφιμα και την ενέργεια στο όνομα της απελευθέρωσης της αγοράς έχουν εξαντλήσει τα νοικοκυριά και όπως δείχνουν παραπάνω τα στοιχεία έχουν φτωχοποιήσει εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας.
- Η ιδιωτικοποίηση των πάντων έφερε την υποβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών και την διάλυση των υποδομών, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στην δολοφονία πενήντα επτά νέων παιδιών στα Τέμπη.
- Η κατάσταση της Υγείας, όπως καταγγέλλει η ΕΙΝΑΠ, είναι τραγική.
- Τα νοσοκομεία είναι υπό κατάρρευση, με τεράστιες ελλείψεις σε νοσοκομειακό προσωπικό και εξοπλισμό και ταυτόχρονα, με άθλιες και εξοντωτικές συνθήκες δουλειάς.
Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος…
Η Ελλάδα είναι στις τελευταίες θέσεις όσο αφορά το βιοτικό επίπεδο των πολιτών της, σύμφωνα με έκθεση του ΟΟΣΑ που δημοσιεύθηκε πρόσφατα (με μέσο όρο τις 125 μονάδες, βρισκόμαστε στις 79,1) και το ΑΕΠ υπολείπεται κατά 17,9% σε σχέση με τα προ κρίσης επίπεδα.
Μπροστά σε όλα αυτά που συμβαίνουν, μονός πραγματικός υπερασπιστής του κυβερνητικού έργου, είναι ολόκληρο σχεδόν το μιντιακό σύστημα, που από πίσω του βρίσκονται όχι περισσότερες από πέντε μεγαλοαστικές οικογένειες και τα μεγάλα τους συμφέροντα.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που η ακροδεξιά εκφράζοντας ένα αντισυστημικό λόγο εξαπατά και συμπαρασύρει τον κόσμο μαζί της, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ας προβληματιστούν τα κόμματα της προοδευτικής αντιπολίτευσης για ότι συμβαίνει και ας αναλογιστούν τις μεγάλες τους ευθύνες.
ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΧΩΡΟΥ ΚΑΙ Η ΔΙΑΤΥΠΩΣΗ ΜΙΑΣ ΑΞΙΟΠΙΣΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΝΕΙ ΔΙΕΞΟΔΟ ΣΤΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΣΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ.
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΡΚΑΤΟΣ
