Ό άνθρωπος ζει σήμερα σε τεχνοκρατούμενη εποχή. Σκέπτεται μηχανικά. Χρησιμοποιεί ηλεκτρονικούς υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα, σχήματα, εικόνες, ήχο. Έλειψε η επικοινωνία. Όταν η επικοινωνία διά «ζώσης» δεν υπάρχει, η γλώσσα γίνεται με το χρόνο ανεπαρκής στην έκφραση και απέριττη, ατομικισμός, το χρήμα, η ιδιοτέλεια και ο εύκολος πλουτισμός, έκαναν τον άνθρωπο αντικοινωνικό και απρόσωπο. Ο τρόπος αυτός της ζωής περιόρισε την «ζώσα» επικοινωνία και την έκανε μηχανική. Η τεχνολογική εξέλιξη και η εμποροβιομηχανία έφερε μια νέα ορολογία και γλωσσικά ιδιώματα.
Η παραγλώσσα αν και δυσνόητη για τους πολλούς – έγινε το μέσο επικοινωνίας και διαφήμισης των προϊόντων. Μια κατάρα που μαστίζει το γένος μας. Επικοινωνία συνθηματική – σχηματική και τις περισσότερες φορές ακατανόητη στους περισσότερους. Τι νόημα έχουν και τι εξυπηρετούν οι ξενόφερτες και κακόηχες λέξεις και φράσεις χωρίς γλωσσική συνέπεια, χωρίς επίθετα με χυμό ευαισθησίας και συναίσθημα. Ας πάρουμε μια ελάχιστη γεύση: αλλέ-ρετούρ, αμόρε, γκάλοπ, ελίτ, εξπέρ, εφφέ, ίν, κομπλάρω, κοντρολάρω, κούλ, λίβιν γκρουμ, λάβστορι, μίτινγκ, μπανάλ, μπίζνες, πάνελ, παρντόν, πουρπουάρ, πρες ρούμ, πάρτυ, ράπερ, ριλάξ, ριπλέϊ, σόρρυ, σός, σπήκερ, φουαγιέ, φαβορί, χάϊ, χάπενινγκ, είμαι ντάουν, είμαι στα χάϊ μου, φλιπάρω, κλπ. Τι να πρωτογράψει κανείς, δεν υπάρχει τέλος, για τον μιμητισμό και το αντιπαραδοσιακό πνεύμα της πλειοψηφίας τόσο των νέων όσο και των μεγαλυτέρων, σαν να βαριόμαστε να τις αντικαταστήσουμε στην γλώσσα μας που τόσο πλούσια είναι σε εκφράσεις και λέξεις.
Όλοι μας διαπιστώνουμε τον αφελληνισμό στην καθημερινή μας ζωή. Σπάνια βλέπει κανείς ελληνικές επιγραφές σε καταστήματα και χώρους επαγγελματικής δραστηριότητας. Αν μάλιστα βρεθούμε σε τουριστικές περιοχές του νησιού μας, τότε πια ξεπερνάμε και το … Λονδίνο. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι απόδημοι Κεφαλλονίτες, οι οποίοι όπου κι αν ζουν και εργάζονται, θυμίζουν Ελλάδα, διατηρούν την παράδοση και την καθαρή ελληνική γλώσσα. Οι επιγραφές των καταστημάτων ελληνικότατες. Μέσα σε ξένη χώρα ακούς ελληνικά και βλέπεις επιγραφές: «Ομόνοια», «Ψησταριά Ελληνική Ταβέρνα», «Κύμα» κλπ.
Διακεκριμένοι επιστήμονες της Ευρώπης μιλούν επαινετικά για την ελληνική γλώσσα και την θεωρούν «ως την γλώσσα του πολιτισμένου κόσμου η οποία αποτελεί την ψυχή της Δύσης». Οι περισσότεροι λαοί χρησιμοποιούν στην επιστήμη τους, στην τέχνη τους, στον πολιτισμό τους, λέξεις με ρίζα ελληνική.
Η δική μας γλώσσα είναι ένας κώδικας επικοινωνίας για την αμοιβαία κατανόηση, επικοινωνία και ανταλλαγή απόψεων. Από το είδος και τη μορφή των εκφραστικών μέσων που χρησιμοποιούνται, φανερώνεται ο πολιτισμός του ατόμου, η ηθική, η ευαισθησία και γενικότερα η πνευματική κατάρτιση. Η σκέψη, η μελέτη, οι παραστάσεις, το περιβάλλον, προάγουν τη γλώσσα.
Εάν το γλωσσικό επίπεδο ενός ατόμου είναι περιορισμένο, φτωχό, αυτό σημαίνει ότι η σκέψη μένει ανενέργητη, λόγω έλλειψης ερεθισμάτων, υγιών, γηγενών στοιχείων.
Τι συμβαίνει, πως διακόπτεται η πλέον 3.000 χρόνων γλωσσική συνέχεια στη νέα γενιά; Γιατί χρησιμοποιεί ένα δικό της κώδικα έκφρασης και υιοθετεί λεξιλόγιο του περιθωρίου και προσπαθεί να διαφοροποιηθεί από το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο; Αναμφισβήτητα υπάρχει έντονη η οσμή της γλωσσικής ?ρύπανσης και τα όρια του συναγερμού ίσως τα αφήσαμε πίσω μας.
Δρ. Σπυρίδων Α. Θεοτοκάτος
(Η εικόνα είναι δημιουργία τεχνητής νοημοσύνης χωρίς την παρέμβαση ανθρώπου στις λεπτομέρειες).
