Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ.
Παρά την ήττα του φασισμού στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ακροδεξιοί σχηματισμοί δεν εξαφανίστηκαν ποτέ, ούτε καν από την Ευρώπη. Σε διεθνές επίπεδο, εθνικιστικές, θρησκευτικές και άλλες δυνάμεις που ανήκουν στα άκρα δεξιά του πολιτικού φάσματος, καθώς και στρατιωτικές δικτατορίες, ήταν κυρίαρχες σε μεγάλες περιοχές σε όλο τον πλανήτη.
Ωστόσο, στην Ευρώπη, κατά τις πρώτες δεκαετίες μετά τον πόλεμο, η ακροδεξιά σε όλες τις εκφάνσεις της παρέμεινε ένα περιθωριακό ρεύμα. Η άνοδος νέων ακροδεξιών κομμάτων με μαζική απήχηση, αποτέλεσε μια σημαντική διαφοροποίηση της κατάστασης από τις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Η κατάσταση σήμερα είναι εντελώς διαφορετική σε παγκόσμιο επίπεδο. Σε μεγάλο αριθμό χωρών η ακροδεξιά βρίσκεται στο επίκεντρο και αναδεικνύεται σε πολιτική δύναμη με σημαντική επιρροή και κυβερνά ή συμμετέχει σε κυβερνήσεις συνασπισμού.
Σήμερα, η ακροδεξιά με τις διάφορες αποχρώσεις της, είτε πιο βαριές είτε πιο εξευγενισμένες βρίσκεται στην εξουσία στην Αμερική, στην τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, την Ιταλία, στην Ινδία και στην τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Λατινικής Αμερικής, την Αργεντινή. Ενώ συμμετέχει σε κυβερνήσεις συνασπισμού σε τέσσερις ακόμη χώρες της ΕΕ (Ουγγαρία, Σλοβακία, Σουηδία, Φινλανδία).
Σε 15 από τις 27 χώρες της ΕΕ, η ακροδεξιά έχει διψήφια ποσοστά ψήφων, σε πολλές από αυτές πάνω από 20%. Στις προσεχείς εκλογές στη Γερμανία η ακροδεξιά σύμφωνα με όλες τις μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις θα αναδεχθεί αξιωματική αντιπολίτευση και πιθανότατα θα είναι κυβερνητικός εταίρος των χριστιανό-δημοκρατών
ΠΟΙΑ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΑΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ ;
Τα κοινωνικά και πολιτικά κινήματα της ακροδεξιάς (αντιδραστικά, νεοφασιστικά, νεοναζιστικά, κα) ανθίζουν σε περιόδους μεγάλης κρίσης, ενισχύοντας το αυξανόμενο αίσθημα απειλής και ανασφάλειας που επικρατεί στα μεσοαστικά στρώματα και είναι επίσης πιθανό να κερδίζουν την υποστήριξη ορισμένων τμημάτων της εργατικής τάξης.
Αυτά τα στρώματα, που μέχρι την κρίση μπορούσαν να ανανεώνουν και να συντηρούν την οικονομική τους θέση, στην κρίση χάνουν τη σχετική ανεξαρτησία που τα χαρακτήριζε. Ακριβώς σε αυτές τις στιγμές, με κινητήρια δύναμη αυτά τα στρώματα, αναπτύσσονται μαζικά κινήματα «ενάντια στην υπάρχουσα τάξη πραγμάτων», σαν απάντηση στις αυξανόμενες ανισότητες και στην κυριαρχία του μεγάλου κεφαλαίου, χωρίς όμως να αμφισβητούν τη θεμελιώδη δομή του καπιταλιστικού συστήματος.
Η μετανάστευση και η ξενοφοβία αποτέλεσαν και αποτελούν επίσης την βασική κινητήρια δύναμη που σταδιακά εκτόξευσε την ακροδεξιά στο κέντρο της πολιτικής ζωής από τη δεκαετία του 1990 και μετά. Οι μετανάστες έγιναν ο σύγχρονος εχθρός και η αιτία όλων των δεινών (εγκληματικότητα, ανεργία, υποβάθμιση της υγείας και της εκπαίδευσης, κ.λπ.). Το «έξω οι ξένοι» ήταν και παραμένει το κεντρικό σύνθημα της ακροδεξιάς και των φασιστών, με το οποίο κερδίζουν υποστήριξη στους δρόμους, αλλά κυρίως στη συνείδηση των λαϊκών στρωμάτων
Η λεγόμενη αντι-woke ιδεολογία, αναδεικνύεται σε μοχλό ανάπτυξης της ακροδεξιάς ιδεολογίας. Βάζοντας στο στόχαστρο τα κινήματα για τα ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα σε παγκόσμιο επίπεδο. Προτάσσοντας τη λογική του «νόμου και της τάξης», ή της παραδοσιακής πατριαρχικής θρησκευτικής οικογένειας. Οι προοδευτικοί άνθρωποι αποκαλούνται υποτιμητικά «όχλος του woke και της πολιτικής ορθότητας» από όλους αυτούς που μάχονται κατά των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, των εργαζομένων, των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων.
Στα αίτια αυτής της ανησυχητικής κατάστασης ανόδου της ακροδεξιάς πρέπει να προστεθεί και ο εκρηκτικός συνδυασμός των συνεπειών της παγκόσμιας κρίσης (οικονομικής, πολιτικής, γεωπολιτικής, κοινωνικής, περιβαλλοντικής) με την κρίση του ίδιου του πολιτικού συστήματος. Αλλά και της υποχώρησης των σοσιαλιστικών και αριστερών κομμάτων.
ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ;
Για να επανακτήσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών και να αντιμετωπίσουν την άνοδο της ακροδεξιάς, τα προοδευτικά κόμματα και φυσικά το ΠΑΣΟΚ πρέπει να επανεξετάσουν τις πολιτικές τους και να επανασυνδεθούν με τις βασικές τους αξίες:
- Να τολμήσουν επιστροφή στις Ρίζες με σύγχρονες πολιτικές.
- Να επανεξετάσουν και επαναπροσδιορίσουν βασικές αρχές και αξίες τους.
- Να προωθήσουν πολιτικές που υποστηρίζουν την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα και την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
- Να τολμήσουν πολιτικές που υποστηρίζουν την Εθνική Ασφάλεια απέναντι στον Τουρκικό επεκτατισμό και την παράνομη μετανάστευση.
- Να υποστηρίξουν πολιτικές που ενισχύουν τη δημογραφική αναγέννηση σε συνδυασμό με πρωτοποριακές μορφές αποκέντρωσης, προκειμένου να ενισχυθεί η περιφερειακή ανάπτυξη.
- Να φέρουν στο επίκεντρο την Κοινωνική Αλληλεγγύη. Την ενίσχυση και την υποστήριξη των πιο ευάλωτων ομάδων της κοινωνίας. Ενισχύοντας την κοινωνική συνοχή.
- Να εγγυηθούν και να ενισχύσουν το δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας και της υγείας.
- Να προκαλέσουν και όχι να απομακρύνουν την Ενεργή Συμμετοχή των Πολιτών. Να συμβάλουν στην προώθηση της συμμετοχικής δημοκρατίας, δίνοντας φωνή στους πολίτες, ενισχύοντας τη διαφάνεια και τη λογοδοσία στην πολιτική διαδικασία.
- Να δημιουργήσουν συμμαχίες σε κοινωνικά κινήματα, συνδικάτα και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, για την αντιμετώπιση των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων.
- Να αλλάξουν ριζοσπαστικά την πολιτειακή εξουσία και να εισάγουν νέες μορφές άσκησης εξουσίας που αποδυναμώνουν το πρωθυπουργικό μοντέλο και ενισχύουν την Δημοκρατία.
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΡΚΑΤΟΣ
