Το Αργοστόλι αλλάζει. Και αλλάζει με τρόπο που θα έπρεπε να μας προβληματίζει. Καθημερινά, ιστορικά καταστήματα παραδοσιακού λιανικού εμπορίου κλείνουν κυρίως λόγω συνταξιοδότησης των ιδρυτών τους.
Στη θέση τους ξεφυτρώνουν καφέ και souvenir shops, δημιουργώντας την αίσθηση μιας πόλης που εξυπηρετεί αποκλειστικά τον τουρισμό. Πόσα καφέ χρειάζεται ακομα το Αργοστόλι; Πόσα μαγαζιά με τα ίδια σουβενίρ μπορούν να επιβιώσουν; Το ερώτημα δεν είναι απλώς οικονομικό – είναι ζήτημα ταυτότητας.
Λιθόστρωτο: Από την Καρδιά του Εμπορίου στη Σκιά της Εποχικότητας
Το ιστορικό Λιθόστρωτο, κάποτε γεμάτο ζωή και ποικιλία επιχειρήσεων, σήμερα μοιάζει να έχει παραδοθεί στην εποχικότητα. Μέχρι τη δεκαετία του ’70, αποτελούσε το κέντρο της εμπορικής δραστηριότητας: παντοπωλεία, καταστήματα ρούχων, στραγαλάδικα, ζαχαροπλαστεία. Ήταν ένας ζωντανός δρόμος, γεμάτος ανθρώπους, συζητήσεις και καθημερινές συνήθειες. Σήμερα, κυριαρχούν τα καταστήματα με τουριστικά είδη, τα οποία κλείνουν το χειμώνα, αφήνοντας πίσω τους ένα σκηνικό εγκατάλειψης. Το Λιθόστρωτο δεν είναι πλέον ο τόπος των ντόπιων. Είναι απλώς μια βιτρίνα για τους επισκέπτες των τριών μηνών το χρόνο.
Χάθηκε η Τοπική Αγορά της Παραλιακής
Με τα πρόσφατα έργα στην κεντρική αγορά Αργοστολίου (παραλιακή), χάθηκε ένα ακόμα σημαντικό κομμάτι της καθημερινότητας των Αργοστολιωτών. Χάθηκε το στέκι τους, εκεί που κάθε πρωί συναντιόνταν για να αγοράσουν ψωμί και λαχανικά, να ανταλλάξουν νέα, να συζητήσουν πολιτικά, να αστειευτούν με κεφαλονίτικες παρόλες. Εκεί που ήξερες πάντα ποιον θα βρεις και τι ώρα. Σήμερα, στη θέση του χάσκουν άδεια κτίρια και πεζοδρόμια χωρίς ζωή. Ναι, η αναβάθμιση της παραλιακής ήταν απαραίτητη, αλλά έγινε χωρίς όραμα και προοπτική. Αλλάξαμε πλακάκια και χάσαμε μια μικρή κοινωνία που όριζε το ρυθμό της πόλης.
Μπορεί το Αργοστόλι να Αναγεννηθεί;
Παρά την απώλεια της εμπορικής ταυτότητας, η πόλη δεν έχει πει την τελευταία της λέξη. Η ιστορία δείχνει ότι το Αργοστόλι είχε πάντα τη δύναμη να αναγεννηθεί. Από τους σεισμούς του ’53, μέχρι την παρακμή της αγοράς στις δεκαετίες που ακολούθησαν, η πόλη προσαρμόστηκε και ξαναστάθηκε στα πόδια της. Γιατί να μην το κάνει και τώρα;
Αυτό που λείπει είναι η ηγεσία που θα εμπνέει, θα συζητάει και θα δημιουργεί πάνω σε έναν καμβά συνολικής ανάπτυξης του δήμου και του νησιού.
Αυτό που λείπει είναι το σχέδιο. Χρειάζεται στρατηγική και τόλμη. Η τοπική αγορά δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς στήριξη. Οι νέοι επιχειρηματίες πρέπει να βρουν κίνητρα για να μείνουν, να επενδύσουν και να δημιουργήσουν ξανά. Το Λιθόστρωτο μπορεί να ξαναγίνει εμπορικός δρόμος, αρκεί να τολμήσουμε να σκεφτούμε διαφορετικά. Η παραλιακή μπορεί να ξαναβρεί τη χαμένη της ζωή, αρκεί να δώσουμε χώρο στις τοπικές επιχειρήσεις να επιστρέψουν.
Επίλογος
Λίγες μέρες μένουν μέχρι να ανοίξει η νέα τουριστική σεζόν. Και πάλι θα χαθούμε στο κύμα των επισκεπτών, θα αφήσουμε στην άκρη τις ανησυχίες μας, θα υποταχθούμε στη ροή της εποχικότητας. Όμως, η πόλη μας αξίζει περισσότερα. Το Αργοστόλι δεν είναι μόνο τουρισμός. Είναι οι άνθρωποί του, οι συνήθειές του, οι μικρές του ιστορίες. Και αυτές, αργά ή γρήγορα, θα βρουν ξανά το δρόμο τους. Αν εμείς το θελήσουμε.