ΤΈΜΠΗ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ.
Η ελευθερία είναι καταξίωση του καλού, της αλληλεγγύης και της συμβίωσης.
Η ανάγκη μας για Δημοκρατία, είναι αδιαπραγμάτευτη, και όλα λειτουργούν σαν μια υπενθύμιση, για το ότι:
Κάθε εξουσία πηγάζει από τον λαό.
Ότι: ο λαός τοποθετήθηκε με τα μεγαλειώδη πρόσφατα συλλαλητήρια ως τόπος συνάντησης της Δημοκρατίας με τον Δήμο.
Ότι: Τα Τέμπη τα Τέμπη είναι το ποτήρι της αδικίας που ξεχείλισε.
Ότι: Οι διαδηλώσεις και άλλες μορφές αγώνα είναι η στήριξη της κοινωνίας στην Δημοκρατία.
Ότι: Το έγκλημα των Τεμπών, είναι το σημείο θραύσης που άγγιξε τα ηθικά όρια της κοινωνίας.
Ότι: Η ανθρωπιά είναι αυτή που τροφοδοτεί τις επαναστάσεις ως κοινωνική αναγκαιότητα.
Ότι: Όταν οι καρδιές μας μοιράζονται στις γειτονιές, στις πλατείες, στα σχολεία, στις συναυλίες, τότε το όνειρο δεν μπορεί να πέσει κάτω.
Γιατί τα όνειρα έχουν αγάπη, κρατώντας ανοιχτή γραμμή σε ζωής, ρίχνοντας, σωσίβια στην ελπίδα.
Η εξουσία πρέπει κάποτε να σιωπίσει, για να μπορέσει να ακούσει την μελωδία που συντίθεται από τους αγώνες των λαών, είχε πει κάποτε ο σκηνοθέτης Θόδωρος Αγγελόπουλος.
Και παρά τις προσπάθειες όλων των εξουσιών, κρυφών και φανερών, περασμένων και σημερινών οι ήχοι τις μελωδίας των φωνών του λαού, υψώνονται αντί να σιωπούν, και παράγουν ρυθμούς, χαράς, λύπης, θλίψης, οργής, και δυναμώνουν, ανάλογα με τον βαθμό αδικίας, που προκαλεί την αγωνία των εξουσιών, όταν οι αγωνίες μας γίνονται αγώνες, γιατί η κάθε εξουσία φρόντισαν να μεγαλώνουν τις αγωνίες μας, να λιγοστεύει η αναπνοή, να χάνεται το οξυγόνο.
ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΞΥΓΌΝΟ ήταν οι τελευταίες λέξεις των παιδιών μας που δολοφονήθηκαν στα Τέμπη.
Δεν έχω μισθούς, δεν έχω συντάξεις, δεν έχω σπίτι, δεν έχω υγεία, δεν έχω παιδεία, δεν έχω δουλειά, δεν έχω αξιοπρέπεια, δεν έχω ζωή.
Γιατί γεννιόμαστε, όχι για να επιβιώνουμε, αλλά για να ζούμε.
Και τα τελευταία συλλαλητήρια ήταν τοποθέτηση ζωής, και ο λαός τοποθετήθηκε, στο να μην παρατηρεί μόνο αυτό που γίνεται, αλλά να δείχνει, να δείχνει, να διεκδικεί, να εμπνέει, τον αγώνα για μια κοινωνία όπου η ελευθερία του ενός, να είναι όρος και προϋπόθεση για την ελευθερία του άλλου.
Προσπαθώ να έχω φωνή.
Αυτοί που ανησυχούν, η διαφωνούν η Δημοκρατία τους προστατεύει και όχι τους ανέχεται.
Τα παιδιά μας, δεν θα μας συγχωρέσουν εάν ακολουθήσουμε τον δρόμο του συμβιβασμού.
Δικαιοσύνη, αλήθεια, αποκατάσταση της Δημοκρατίας, αγώνας μέχρι τέλους, για να επαναφέρουμε λυρισμό, οξυγόνο, και τα όνειρα στις ζωές μας.
Για την δικαίωση των 57 δολοφονηθέντων παιδιών μας στα Τέμπη, στην πιο όμορφη τοποθέτηση της ζωής τους το ΤΑΞΊΔΙ.
Γιατί οι πόλεις είναι τα παιδιά που έρχονται.
Για τον Φάρο με τιμή
Νίκος Παυλάτος.
