Ταξιδεύαμε στο πέλαγος νύχτα μέρα, με ένα αργοκίνητο βαπόρι από Νέα Ορλεάνη φορτώσαμε ρύζι για το Μπανγκλαντές.
Η διάρκεια ταξιδιού για να φτάσουμε μας πήρε 120 μερόνυχτα, από τον γύρω του ακρωτηρίου της Kαλής Ελπίδας της Αφρικής, ένεκα αβαρίας καθυστερήσαμε πολύ σε διάφορα λιμάνια Κούβα, Βραζιλία έτσι μεσοπέλαγα είχαμε ξεμείνει από τρόφιμα δεν λειτουργούσαν τα ψυγεία, οπότε όλα τα κατεψυγμένα κρέατα τα πετάξαμε στην θάλασσα, δεν είχαμε ούτε ζωντανά να θυσιάσουμε.
Περάσαμε τον νότιο Ατλαντικό, καβατζάραμε το ακρωτήριο της καλής ελπίδας Νότιο Αφρικανική Ένωση, σταματήσαμε για καύσιμα και τρόφιμα, στο Port Elizabeth. Έμπαινε Απρίλης, κάπου εκεί κοντά, σε αυτές τις ημέρες θα πρέπει να ήταν η μεγάλη εβδομάδα, γιατί μετά ποιος ξέρει σε τι πέλαγος, σε τι λαούς θα βρισκόμασταν «κι αν θα δούλευαν τα ψυγεία πάλι προβλήματα θα είχαμε που δυστυχώς δεν ξαναδούλεψαν» έτσι στο λιμάνι φτάσαμε πεινασμένοι:
Παραγγείλαμε στον τροφοδότη να μας φέρει αμέσως παϊδάκια αρνίσια, σαλάτες, φρέσκο ψωμί, λεμόνια, και φρούτα. Ο μάγειρας άναψε το μαντέμι της κουζίνας κι έψηνε χωρίς διακοπή μέχρι να χορτάσει ο κόσμος, θυμάμαι μας έφερε κιβώτια μήλα τόσο νόστιμα!!!
Όσοι Έλληνες ήμασταν μέσα (οι περισσότεροι ξένοι) αρχίσαμε τις ευχές σαν να ήταν Πάσχα, που ακόμα δεν είχε φτάσει, κάναμε μια δική μας Λαμπρή, μια ανάσταση του ηθικού μας, ένα δικό μας Πάσχα και του χρόνου στα σπίτια μας, κάποιος φώναξε. Όχι δεν είχαμε κόκκινα αυγά να τσουγκρίσουμε ούτε την πολυτέλεια να ακούσουμε το δεύτε λάβετε φως. Οι ευχές που είπαμε αναμεταξύ μας είχαν κάποια ψυχική αγαλλίαση, μια ψυχική τόνωση ότι δεν ξεχνάμε τις ρίζες μας, ότι ζούμε και υπάρχουμε, έτσι όπως γεννηθήκαμε, με την πίστη μας με τις συνήθειες μας
Ήταν αρχές Απρίλη του 1957 εποχή που ήταν κλειστό το κανάλι του Σουέζ. Αναχωρώντας από εκεί πιάσαμε Κολόμβο Κεϋλάνης…
Ένα ταξίδι μια ολόκληρη περιπέτεια ζωής ή θανάτου με ωριαία ταχύτητα 5 μίλια… Γυρίζοντας όλο τον κόσμο για 20 χρόνια δεν είχα συναντήσει ποτέ μου παραδοσιακό Ελληνικό Πάσχα, το πρώτο μου ήταν στην Νέα Υόρκη ως φιλοξενούμενος μιας Βέρας Κεφαλονίτισσας της κ. Θάλειας. 1969
Felices pascuas
Γαβριήλ Παναγιωσούλης(*)
(*) Με καταγωγή από την Πύλαρο
