Γράφει ο Ψυχολόγος Γιάννης Ξηντάρας,

  1.  Ακούστε το παιδί σας.Να είστε πάντοτε διαθέσιμοι για διάλογο
  2.   Να είστε ευγενικοί. Μην εμποδίζετε τον εαυτό σας να δείχνει στοργή, αρκεί να μην φέρνετε το παιδί σας σε δύσκολη θέση μπροστά σε φίλους.
    3. Εμπλακείτε στη ζωή του παιδιού σας και παρακολουθείστε τις ακαδημαϊκές του επιδόσεις. Η συμμετοχή σας είναι το ίδιο σημαντική ή ακόμα περισσότερο απ’ ότι ήταν κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας.
    4. Προσπαθήστε να γνωρίσετε τους φίλους του παιδιού σας. Είναι ο μόνος τρόπος να καταλάβετε καλύτερα τη συμπεριφορά του.
    5. Να είστε σταθεροί. Θέστε όρια και δημιουργείστε ξεκάθαρους κανόνες.
    6. Αποφύγετε τον υπερβολικό έλεγχο και μην είστε πολύ αυταρχικοί. Η αυτονομία είναι απαραίτητη για να ωριμάσει ο/η έφηβος. Δώστε στο παιδί σας το περιθώριο ώστε να αποκτήσει αυτοεκτίμηση και να παίρνει αποφάσεις χωρίς να ζητάει συνεχώς τη συμβουλή σας.
    7. Καθοδηγείστε το παιδί σας στις πιο δύσκολες αποφάσεις. Δεν είναι αρκετά έτοιμο: να προγραμματίσει, να θέσει προτεραιότητες, να οργανώσει τις σκέψεις του, να ελέγξει τις παρορμήσεις του, και να σκεφτεί τις συνέπειες των πράξεων του.
    8. Να είστε ρεαλιστές: οι προσδοκίες σας δεν πρέπει να είναι ούτε υπερβολικά μεγάλες αλλά ούτε και ελάχιστες.
    9. Βοηθήστε το παιδί σας να γίνει ένας ευαίσθητος και υπεύθυνος πολίτης. Βοηθήστε το να βελτιώσει το σεβασμό του για τον καθένα, ανεξαρτήτως φυλής, κοινωνικής τάξης ή θρησκεύματος.
    10. Αγαπήστε το παιδί σας χωρίς όρους, ειδικά όταν κάνει λάθη.

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι πτυχιούχος Ψυχολογίας από το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Επιστημονικός Υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή». Μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Εφηβικής Ιατρικής & του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων. xidaras@gmail.com

http://www.ipaideia.gr

 

Ακολουθήστε το kefaloniapress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Σχετικά άρθραΠερισσότερα από τον ίδιο συντάκτη

Σχόλιο

  1. Όλα αυτά καλά, αλλά γιατί τα παιδιά μας , η ελπίδα μας , έχουν χωριστεί σε τρεις μεγάλες κατηγορίες??

    -Σε αυτά που δεν έχουν καταλάβει ακριβώς τι συμβαίνει σήμεραστην Πατρίδα μας και ασχολούνται κυρίως με καφέ, survivor, νυχτομάγαζα … και έχει ο μπαμπάς και η μαμά …και ότι κάτσει !
    -Σε αυτά που έχουν χάσει την επαφή τους με τους γονείς τους (το σχολείο έτσι και αλλιώς δεν υπάρχει) , την έχουν δει παραβατικά, ουσίες, ποδοσφαιρικό φανατισμό …, να φαγωθούμε μεταξύ μας … και όταν ξυπνήσουν θα είναι πολύ αργά!
    -Και σε αυτά (που το ψάχνουν) που έχουν καταλάβει τι συμβαίνει , βλέπουν ότι δεν υπάρχει μέλλον εδώ και φεύγουν έξω!

    Ποιος φταίει για όλα αυτά???
    Μόνο κάποιες συμβουλές φτάνουν??
    Θα μπορέσουν οι γονείς να σηκώσουν όλο το βάρος των εγκληματικών πολιτικών τόσων πολλώ ετών?

Comments are closed.