Το παρακάτω κείμενο – προσωπική μαρτυρία του Ανδρέα Γαβριελάτου ειναι απο ανάρτηση στο facebook του Πολιτιστικού Συλλόγου Τζαννάτων .
Στο μικρό λόφο γύρω από την Αι-Γιάννη ,μισογκρεμισμένοι παχείς όρθιοι τοίχοι και γύρω σκορπισμένες πέτρες, σπασμένα ξύλα, κεραμίδια και μία μαρμάρινη λευκή πλάκα με μαύρα γράμματα με ονόματα 22 ανθρώπων συγχωριανών μας στον τοίχο της Εκκλησίας μας ,ότι απέμεινε να μας θυμίζει το απερίγραπτο δράμα των χωριών μας, ΤΖΑΝΝΑΤΑ και ΑΦΡΑΓΙΑ, εκείνης της 05,32 πρωινής ώρας της 11ης Αυγούστου του 1953 .
Πέρασαν 64 χρόνια τα σπίτια ξαναχτίστηκαν πιο γερά και ομορφότερα ,η ζωή συνεχίζεται πιο ποιοτική από τότε . Οι 22 συγχωριανοί μας δεν ξαναγύρισαν ,θύματα του υποχθόνιου Εγκέλαδου . Αιώνια και ιερή η μνήμη σας
Ο σεισμός ήταν σωσμός ; ; …..Δεν το νομίζω !
Το 15 ημερών αβάπτιστο θύμα των ερειπίων ήταν αδελφάκι μου .
Μαζί βρεθήκαμε πλακωμένοι στα χαλάσματα ,του σπιτιού μας στον ΑΦΡΑΓΙΑ εγώ τη γλίτωσα , Α Υ Τ Ο έφυγε… αγγελούδι .. στον ουρανό. Τραγικές στιγμές ,δεν τις θυμάμαι ,ήμουν 1,5 έτους .
Tα αδελφάκια ΚΟΥΡΟΥΚΛΗ 10 ΚΑΙ 4 ετών γιατί να φύγουν κτυπημένα τόσο ύπουλα ;
Γιατί ο 13χρονος ΚΑΡΟΥΣΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ να χάσει τη μικρή ζωούλα του στο σπίτι των συγγενών του που φιλοξενείτο;
Eρωτήματα χωρίς απαντήσεις .
Ανδρέας Γαβριελάτος (Μπουρμπούλης)
√ Φωτογραφίες απο το προσεισμικό χωριό των Τζαννάτων
