Πολλες φορες αυτη την εποχη με τις μπορες του Σεπτεμβρη , κι αγναντευοντας απο την Ασσο μεχρι τα Πατρικατα, η σκεψη μου παει 100-150 & πλεον χρονια πισω, και προσπαθω να φανταστω ποσος κοσμος δουλευε σ αυτες τις ραχες και πλαγιες.
Γράφει ο Παύλος Σκλαβούνος
Δουλευαν γεροι, νεοι,παιδια, ανδρες και γυναικες για να μαζεψουν και να γλυτωσουν απο μια πιθανη νεροποντη,την παραγωγη ”το βιος” τους, την ΣΤΑΦΙΔΑ.
Μια παραγωγη που εφθασε τις 900000 λιτρες στον δημο Ασσου(Ι,ΠΑΡΤΣ).
Μετα το κλαδεμα,σκαψιμο,χαρακωμα,τρυγημα επρεπε να στρακωσουν τα χωματινα σταφιδαλωνα,για να την απλωσουν να λαστει. Αν δεν προλαβαιναν να την μαζεψουν ή να την σκεπασουν με οτι υπηρχε διαθεσιμο εκεινη την εποχη (απο κουβερτες,τραπεζομαντηλα,μεχρι νυφικα παπλωματα) σταφιδα και χωμα γινοταν λασπη, με αποτελεσμα να μην την αγοραζει ο εμπορας ή μισοτιμή.
Γι αυτο και ολα κτηματα ειχαν και το πετροκαλυβο τους.
Αργοτερα οι πιο μεγαλοι παραγωγοι την απλωναν πανω στις σταφιδοκασέλες για να μην ερχεται σε επαφη με το χωμα, και τελευταια επι Μεταξα τους μοιραζαν χαρτι. Εκτοτε εγκαταληφθηκε καθε αγροτικη δραστηριοτητα κι ολη περιοχη εγινε ενα δασος, κι αμφιβαλλω αν υπαρχουν 15 σταφιδοκληματα για δειγμα…… _
