«Έφυγε» ο Χαράλαμπος Χιόνης, γιός του παπα- Βαγγέλη

«Έφυγε» ο Χαράλαμπος Χιόνης, γιός του παπα- Βαγγέλη

Σαν το πουλάκι έσβησε στον ύπνο του μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο ο Μπάμπης ( Bob) Χιόνης, ο πρώτος από τα πέντε αγόρια του ιερέως Ευαγγέλου  Χιόνη και της Ωραιάνθης..

Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει ατην Αμερική τη Δευτέρα.

Calling Hours
Monday March 19, 2018
10:00 AM to 11:00 AM
St. George Greek Orthodox Church
30 East Forge Rd Media, PA 19063

Funeral Service Monday March 19, 2018
11:00 AM

Interment following funeral service
Monday March 19, 2018
Lawn Croft Cemetery 1000 W. Ridge Road
Marcus Hook, PA 19061

Περισσότερες πληροφορίες για τη τελετή μπορείτε να βρείτε εδω  http://www.vraimfh.com/notices/Haralambos-Hionis

Η ιστορία του Μπάμπη είναι η ιστορία των παιδιών της Κεφαλονιάς…

που «εξορίστηκαν» από το νησί μετά τους σεισμούς τους 1953 , και είτε νόμιμα είτε παράνομα βρέθηκαν στην Αμερική ή στον Καναδά.

Δεκάδες φορές του έλεγα “Mπομπ πρέπει να γράψουμε την ιστορία σου” αλλά αρνιόταν . «Όχι τώρα, μετά» επέμενε.. Και  σήμερα ήρθε το “μετά”..

Ο Μπάμπης γεννήθηκε στις Ατσουπάδες (Ελειός) στις 26 Σεπτεμβρίου 1934 , το δεύτερο παιδί της οικογένειας, πριν ακόμα ο πατέρας του χειροτονηθεί σε ιερέα.  Είχε προηγηθεί στα παιδιά η αγαπημένη του αδελφή Αθηνά.

Τα δυο τους πέρασαν τις μπόρες και τις δυσκολίες που είχαν τα πρώτα παιδιά εκείνης της εποχής και αυτό τους ένωσε με μια δυνατή αφοσίωση και αγάπη σε όλη τους τη ζωή.

Ο Μπάμπης «θυσιάστηκε» για να βοηθήσει την οικογένεια. Ουσιαστικά δεν πήγε σχολείο γιατί έπρεπε να βόσκει τα πρόβατα από ηλικία 8 ετών..  Σηκωνόταν χαράματα, έβαζε στη τρύπια τσέπη ένα κομμάτι ψωμί που του έδινε η μεγαλύτερη αδελφή του και έφευγε … αγαπημένο του βοσκοτόπι η Αγία Βαρβάρα στον Κατελιό. Ενας τεράστιος σκίνος στη παραλία τον προστάτευε από ήλιο, κρύο και βροχή.. Αυτόν τον σκίνο αναζητούσε πάντα όταν πια πετυχημένος επιχειρηματίες γύριζε για διακοπές στην Κεφαλονιά..

Μαζί με την αδελφή του Αθηνά έζησαν την Ιταλική και Γερμανική κατοχή. Ατέλειωτες οι ιστορίες τους , ο τρόμος που πέρασαν σαν παιδιά, το τι είδαν τα μάτια τους και η πείνα… Όμως η οικογένεια είχε τα πρόβατα που έβοσκε ο Μπάμπης και συντηρήθηκε , ήταν και η γη του Κατελιού πλούσια σε λαχανικά και φρούτα.. Επιβίωσαν και αυτοί,  και βοηθήθηκε και πολύς άλλος κόσμος.

Σε ηλικία 19 ετών ότι είχαν σε Ατσουπάδες και Κατελιό  καταστράφηκε από τους σεισμούς του 1953. Μια οικογένεια με επτά παιδιά, παππούδες και γιαγιάδες έμεινε χωρίς στέγη  όπως τόσο άλλες…

Ο Μπάμπης έπρεπε να κάνει άλλη μια θυσία αμούστακο παιδί ακόμα.. Να φύγει στην Αμερική για να βοηθήσει την οικογένειά του. Σπάραξε η καρδιά του που άφησε πίσω του την αγαπημένη αδελφή Αθηνά και το χωριό του.. Αλλά το έκανε.. Τυπικά αγράμματος, ένα τσοπανάκι από τσ’ Ατσουπάδες, βρέθηκε σε ένα καράβι που τον έβγαλε στον Καναδά και από εκεί στην Αμερική..

Επεσε με τα μούτρα στη δουλειά.. Δυνατός, ακούραστος, επίμονος.. Και τι δουλιές δεν έκανε.. Παράνομα μέχρι να αποκτήσει τα πολυπόθητα «χαρτιά» , στις μπογιές, στις οικοδομές, σε έργα στους δρόμους.. Δουλειές- που όπως αποδείκτhκε στα τελευταία- είχαν επιβαρύνει την υγεία του καθώς δεν υπήρχε τότε κανένας προστατευτικός κανόνας για την υγεία των εργαζομενων..  Ο Μπάμπης πλήρωσε με τη ζωή του το «Αμερικάνικο όνειρο» καθώς οι μπογιές και οι άλλες ουσίες των οικοδομών έπληξαν θανάσιμα τα πνευμόνια του..

Η καριέρα του στις οικοδομές υπήρξε επιτυχημένη, ο αγράμματος τσοπανης από τσ’ Ατσουπάδες αποδείχτηκε ότι είχε ταλέντο στο να επιλέγει τις δουλιές, να ρισκάρει επαγγελματικά και να τα καταφέρνει μόνος..

Μέχρι που η ζωή και η καλή του τύχη έφεραν στο δρόμο του έναν άλλον Κεφαλονίτη , τον Σπύρο Δημητράτο από το Λουρδά.

Η συνάντηση του Μπάμπη με το Σπύρο άλλαξε και των δυο τις ζωές.  Το επιχειρηματικό ταλέντο του Bob βρήκε συνεταίρο έναν άλλο αυτοδίδακτο στη διοίκηση επιχειρήσεων και στα οικονομικά.

Οι βούρτσες, οι βαριοπούλες και τα χρώματα έμειναν στην αποθήκη και οι δυο συνεταίροι φόρεσαν τις ποδιές και άναψαν τις «γκρίλες»!

Το ένα εστιατόριο διαδεχόταν το άλλο. Λάτρεις και οι δυο του «street food» δημιουργούσαν καταστήματα γρήγορου σερβιρίσματος με μεγάλη επιτυχία..  H απλότητα του Bob , η αυθεντικότητα των γεύσεων που κουβαλούσε από το τόπο του πέρασε και στη μαγειρική του . Τα σάντουιτς του Bob έγιναν διάσημα στη περιοχή, τα ανακάλυψαν και γευσιγνώστες κριτικοί και οι δουλειές απογειώθηκαν..

Οσα λεφτά και να έκανε ο Μπάμπης δεν σταμάτησε ο ίδιος να δουλεύει μαζί με το προσωπικό του.  Η πελατεία μαζευόταν για τα νόστιμα και γενναία σε μέγεθος σάντουιτς, αλλά και για τα αστεία του Μπάμπη και για τους ομηρικούς του καυγάδες στην κουζίνα όταν δεν γινόταν κάτι όπως το ήθελε. Ο Σπύρος ήταν πάντα εκεί, δίπλα του για να τον εμψυχώνει, να τον συμβουλεύει , να τον αγαπάει..

Σαν μεγάλος αδελφός φρόντισε τα μικρότερα αδέλφια του που το ένα μετά το άλλο έφθαναν στην Αμερική. Ο Αλέκος, ο Μάκης, ο Διονύσης και τελευταίος ο Κώστας. Ιδιαίτερα για τους δυο μικρότερους στάθηκε το μεγάλο τους στήριγμα.. Δεν ήταν όμως μόνο αυτοί που βοήθησε. Τα μαγαζιά του πρόσφεραν γεύματα σε άπορους και άστεγους της γειτονιάς, με διακριτικότητα και ευγένεια.. Όποιος είχε ανάγκη στον Μπόμπ και στον Σπύρο πήγαινε..

Η καρδιά και η σκέψη του ήταν πάντα σε αυτά που άφησε πίσω του στην Κεφαλονιά και κυρίως στη μεγάλη του αδελφή την Αθηνά..

Λίγες μέρες πριν πεθάνει λάβαμε το τελευταίο του δέμα.. Και μας το είπε «Δεν θα μπορέσω να σας στείλω άλλο…»

Η ζωή του απέκτησε ουσία όταν γνώρισε μια ελληνίδα , τη Σοφία, τη Μανιάτισσα. Ο γάμος τους έγινε στην Κεφαλονιά.   Η Σοφία έγινε αμέσως το μεγάλο του στήριγμα και στη ζωή και στη δουλειά. Τώρα έγινα τρεις! Ο Μπάμπης, ο Σπύρος και η Σοφία.  Οι τρεις τους δούλεψαν μαζί πολλά χρόνια έως τη συνταξιοδότηση του Μπάμπη και του Σπύρου απογειώνοντας τις επιχειρήσεις..

Και παρέμειναν οι τρεις τους μαζί έως τη τελευταία στιγμή. Η Σοφία δεν έλειψε ποτέ από κοντά του  ,  ούτε ο Σπύρος.. μαζί του ήταν και οι δυο έως τις 16 Μάρτη τα χαράματα που ο Bob πέταξε στα φωτεινά μνοπάτια του ουρανού.. Εκανε τη βόλτα του πάνω από την Κεφαλονιά, μας αποχαιρέτησε και έφυγε.. Ελεύθερος από την αρρώστια , τους πόνους , την αγωνία..

Τα τελευταία 15 χρόνια που είχε συνταξιοδοτηθεί μιλάγανε καθημερινά μεσω Skype με την αδελφή του.. Το σπίτι του στο Αργοστόλι γενναιόδωρα έχει παραχωρηθεί στην οικογένεια για να μαζεύεται, να τρώμε και να λέμε ιστορίες..  Τις Κυριακές που μαζευόμασταν  ήταν και αυτός μαζί μας και η Σοφία και πολλές φορές και ο Σπύρος,  μέσω Skype..

O Μπάμπης, ο Μπόκος, ο Bob έφυγε.. Μαχητής έως τη τελευταία στιγμή της ζωής του, δεν άφησε την αρρώστια να τον καταβάλει, έβγαλε τη γλώσσα στον καρκίνο, μάλλον όπως θα λεγε   αυτός “έδωσε ένα φάσκελο στον καρκίνο” και σκαπάρισε!  Εκεί που δεν υπάρχει πόνος, αρρώστια και μιζέρια..

Η γενναιοδωρία του , η αγάπη του, η έννοια του, η φροντίδα του, τα αστεία του,  θα μας συντροφεύουν για πάντα..

Ο Mπομπ ήταν το στήριγμά μας, ο άνθρωπός μας , ο αδελφός, ο δεύτερος πατέρας που δεν ήθελε να μας λείψει τίποτε.. Η Αγάπη του θα μας προστατεύει πάντα, και η Αγάπη μας θα τον συντροφεύει στο μεγάλο του ταξίδι..

Σε ευχαριστούμε Μπομπ για την αγάπη σου, τη γενναιοδωρία σου, την καθημερινή σου έννοια , την απόλυτη εμπιστοσύνη σου, την καλή σου καρδιά..  Αυτά δεν τα παίρνει ο θάνατος..αυτή ειναι  η κληρονομιά που μας άφησες…

Σε αγαπάμε πολύ Μπόμπ..   .. Σε ευχαριστούμε Μπόμπ… Θα είσαι πάντα στις καρδιές  και στις σκέψεις μας όσο μακριά και αν βρίσκεσαι..  Αλλωστε ποτέ δεν μας χώρισαν οι αποστάσεις.. Μια δρασκελιά ουρανός θα μας χωρίσει τώρα?

Η οικογένειά σου στην Κεφαλονιά

√ Το τρισάγιο για τη μνήμη του Χαράλαμπου Χιόνη θα γίνει στην Κεφαλονιά στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής στις Ατσουπάδες, το Σάββατο το πρωί 24 Μαρτίου.