Κυριακή πρωί ξεκίνησα με την Αννέτα να πάμε στο παλιοχέρσο που θα γινόταν η χειροτονία σε Πρεσβύτερον του καταγόμενου από Καρυά της Ερύσσου Διάκονου π. Ιώαννη Κοψείνη.
Ο καιρός ήταν θαυμάσιος και σκεφτήκαμε να ξεκινήσουμε νωρίτερα για να σταματήσουμε και σε κάποια χωριά της Ερύσσου. Σε Πέντε χωριά δεν συναντήσαμε ούτε ένα άνθρωπο στο δρόμο. Πόρτες -παράθυρα κλειστά. Συνάντησα και μίλησα μόνο με τον κύρ-Γιάννη που επεξεργάζεται επαγγελματικά την φυσική ύλη των αρωμάτων.
Φθάσαμε στο Παλιοχέρσο κάπως καθυστερημένοι. Αυτοκίνητα πολλά-πάρα πολλά και η εκκλησία ασφυκτικά γεμάτη από πιστούς. Απουσίαζαν όμως οι νέοι. Ελάχιστοι νέοι και ελάχιστες νέες. Συναντήθηκα με πολλούς γνωστούς. Με όποιον και να συζήτησα που καταγόταν, είτε από το Φισκάρδο είτε από τα γύρω γύρω χωριά όλοι εξέφρασαν το θυμό και την λύπη τους από την εγκατάλειψη τους στην τύχη τους και την έλλειψη βασικών υποδομών. Φύγαμε με την Αννέττα και την παρέα μας και πήγαμε μία βόλτα στην Άσσο. Ακόμη και εκεί παράπονα: Μπήκαμε στο πρώτο μήνα του Καλοκαιριού και όπως βλέπεις τα μαγαζιά είναι άδεια. Φέτος μου είπαν θα περάσουμε δύσκολα… Τους είπα ότι όλα θα πάνε καλά και έφυγα.
Είδα ένα μικρό γιωτ που μπήκε στο λιμανάκι έκοβε βόλτες προσπαθώντας να δει που θα δέσει. Είδε όμως ότι δεν υπάρχει δέστρα και προβλήτα, έκανε στροφή και έφυγε. Και εμείς περιμένουμε επισκέπτες υψηλού τουρισμού. Το απόγευμα στο Ληξούρι που πήγα με την φίλη την Ειρήνη την Στεφάτου σταμάτησα σε ένα βενζινάδικο και ρώτησα πόσα χρήματα κατά μέσο όρο βάζουν βενζίνη. Μου είπε λιγότερο από 20 ευρώ. ¨Ένα νησί με τέτοιες δυνατότητες δεν είναι δυνατό να το αφήνουμε τόσο χαμηλά. Κάτι πρέπει να αλλάξει ή μάλλον να αλλάξουν τα πάντα για να πάμε μπροστά.
