ΑΞΙΑ ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΙΣΣΑ -ΠΡΕΣΒΕΙΡΑ ΤΗΣ ΟΥΝΕΣΚΟ ΓΙΑ ΤΑ ΙΟΝΙΑ ΝΗΣΙΑ
Αυτό ήταν η Αναστασία, μια Πρέσβειρα, που ίδρυσε παράλληλα το σπίτι της Unesco στα Περατάτα, ένα ναό της Τέχνης που λάτρευε. Η ίδια ζωγράφος και αγιογράφος, είχε δημιουργήσει γύρω της ένα πλέγμα καλλιτεχνών και χειροτεχνών, που κινούσαν το Άρμα της Τέχνης στην Κεφαλονιά, την Ιθάκη, τη Ζάκυνθο….
Ο ανθρωπισμός της κινείτο ανάμεσα στις Εργατικές Πολυκατοικίες του Αργοστολιού, και στο προσωρινό κατάλυμα Γερόντων στο μοναστήρι του Αγ. Ανδρέα στα Περατάτα. «Πάω να μαγειρέψω για τους γερόντους σήμερα», την άκουγα να λέει όσο είμαστε μαζί στο Χειροτεχνικό Κέντρο Ιονίου . Μαγείρευε στο σπίτι και πήγαινε το δώρο της. Μακάρι όλοι τη δύναμή της. Είχε την υπερήλικη μητέρα μαζί της. Προηγήθηκε στο θάνατο από τη Μάνα, χτυπημένη από την επάρατο. «Καλύτερα να έπαιρνε εμένα πρώτα» έκλαιγε το γεροντικό κουβαριασμένο σώμα στο κρεβάτι, με τα μάτια στον τοίχο, δεν μας κοίταζε μόνο μας άκουγε όταν την επισκεφθήκαμε.
Το τόξο της Τέχνης, κάθε μορφή Τέχνης που φιλοξενούσε η Αναστασία, απλωνόταν από τις παραστάσεις στο θέατρο – νταμάρι Μασπάλι στο Ληξούρι μέχρι τους Πρόννους που τη γέννησαν. Από την Έρισσο, την Πύλαρο και τη Σάμη των αγιογράφων και ξυλογλυπτών, μέχρι το Αργοστόλι, τη Λειβαθώ και την Ιθάκη. Πλήθος Δημιουργών φιλοξενήθηκαν στις εκθέσεις της. Πήγαινε παντού να εξασφαλίσει ελάχιστη χορηγία. Έσερνε τα πόδια της στο τέλος και έφυγε νέα στα 68 της. Την βοηθούσαν στις μεταφορές των έργων οι καλλιτέχνες, αλλά και η ίδια ακούραστη σήκωνε «τα βάρη», της Τέχνης.
Στο Χειροτεχνικό Κέντρο Ιονίου στο κτίριο του ΕΒΕΚΙ, εγκαίνια 12/2016, συμμετείχαμε ογδόντα (80) καλλιτέχνες, χειροτέχνες, λογοτέχνες και βιοτέχνες, του ξύλου, της πέτρας, του μετάλλου, του πηλού, των παραδοσιακών στολών, των οικόσημων, του μελιού, του λαδιού, των φυτικών καλλυντικών, των βιβλίων, της φωτογραφίας, των εκδόσεων, των εκτυπώσεων… «Οι Τέχνες βρήκαν σπίτι», λέγαμε και αποφασίσαμε να φτιάξουμε Συνεταιριστική Επιχείρηση. Εκεί άρχισε σταδιακά η διάλυσή μας στα γρανάζια των λεπτομερειών… και γράφτηκε το Τέλος. Η Αναστασία αρρώστησε μετά και τη χάσαμε 28 Φεβρουαρίου 2018. Εγώ προσωπικά, έλειψα αρκετό διάστημα στην Αθήνα, γεννητούρια της κόρης και επίσκεψη της επάρατου σε κοντινό συγγενικό πρόσωπο, δεν πρόλαβα να την τιμήσω μέχρι σήμερα.
Εκείνη μας τίμησε όλους, με βραβεία, με επαίνους της Ουνέσκο, τοπικά αλλά και κεντρικά, με διαγωνισμούς συμμετοχής με ψευδώνυμα, για το αδιάβλητο.
Σε λίγες μέρες, 8 Μαρτίου, είναι η Γιορτή της Γυναίκας, που της αφιερώνω με όλη μου την καρδιά. Ας σκεφτούμε όλοι ένα επίσημο αφιέρωμα στη μνήμη της.
Ας είναι αυτά τα λόγια ένα κάλεσμα, είναι καιρός, όλοι έχουμε στα συρτάρια μας τους Επαίνους και τα Βραβεία της!
Σοφία Αράβου-Παπαδάτου
