Πάσχα Κορονιασμένου ευχές
Σε μια περιοχή λοιπόνε τση Ελλάδας υπήρχε έθιμο το αρνί τση «Ανάστασης» να είναι κλεμμένο.
Το Μεγάλο Σαββάτο λοιπόνε όλοι είχανε κλέψει το αρνί τους αλλά ο παπάς και ένας ψάλτης κάθε βράδυ στην εκκλησιά δε βρήκανε ευκαιρία να κλέψουνε.
Συμφωνήσανε λοιπόνε το απόγευμα του Μ Σαββάτου ο ψάλτης να πάρει το άλογό του παπά και να πάει να κλέψει δύο αρνιά, ένα για πάρτη του και ένα για τον παπά.
‘Όταν ξεκίνησε όμως η λειτουργία τση Ανάστασης το βράδυ, ο ψάλτης δεν είχε γυρίσει ακόμα και ο παπάς ήτανε όλο ανησυχία.
Είχε φτάσει η ώρα να πει το «Χριστός Ανέστη» όταες μπουκάρισε ο ψάλτης αναμαλλιασμένος και πήρε θέση στο ψαλτήρι.
Όλο αγωνία ο παπάς τον κοιτάει και αρχίζει να ψάλει:
Πέεεες μου εκεί που πήγεεεες τον αμνόν να φέεερεις …
Κι ο ψάλτης ψάλλοντας:
Παπά μου εκεί που πήγαααα τον αμνόν να φέρωωωω,
πιάσαντες και δείραντες μου πήραν και τον ίπποοον…
Κι ο παπάς:
Αί γενεαί πάαάσαι ύμνον τη Ταφήηή σου, προσφέρουσι Χριστέεέ μου…
(Αντί δηλαδή για Ανάσταση παραμένει στη Μ. Παρασκευή)…
Έτσι κι εγώ σαν «ελεύθερος πολιορκημένος κατ΄ οίκον», με ένα κόσμο γύρω μου σμπαράλια και μάλιστα «μασκέ» με φούμουτρα, αδυνατώ να ευχηθώ χρόνια πολλά.
Μια ευχή πανανθρώπινη μόνο μου «βγαίνει» να ΄μαστε όλοι καλά, σωστά μυαλά, ψυχραιμία, προσοχή για το μέλλον μας και του χρόνου γλέποντας και κάνοντας που έλεε κι ο νόνος μου. Γιατί χωρίς αυτά κάτι μου λέει ότι του χρόνου πάλε με ανέκδοτο θα τη βγάλουμε και το έχω έτοιμο!
Σπύρος Ρόκκος
(Ένας απλός πολίτης αλλά βέρος Κεφαλλονίτης).
