Marburg: H βαθύτερη ταυτοποίηση ναυαγίου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στις ελληνικές θάλασσες.
Το ναυάγιο αυτό έχει αποκαλυφθεί απο τον Μάκη Σωτηρόπουλο ότι βρίσκεται σε πολύ μεγάλο βάθος σε θαλάσσια περιοχή μεταξύ Ιθάκης και Λευκάδας. Ο Κεφαλονίτης δύτης – ερευνητής Μάκης Σωτηρόπουλος εντόπισε το ναυάγιο του Marburg και πρωτοστάτησε στην αποστολή βιντεοσκόπησής του με υποβρύχιο τηλεκατευθυνόμενο όχημα ROV.
Κείμενο και φωτογραφίες: Γιώργος Καρέλας
H παρατηρητικότητα του Νίκου Μαυρομμάτη οδήγησε πιθανώς στην ανακάλυψη ενός αμυντικού όπλου που χρησιμοποίησαν οι Γεμανοί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με σκοπό την εξάλειψη της απειλής των ναρκών.
Στο καταδυτικό κέντρο Aquatic World του Μάκη Σωτηρόπουλου στην Αγία Ευφημία της Κεφαλονιάς τον Ιούνιο η προβολή του video της βαθύτερης ταυτοποίησης ναυαγίου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο έφτανε στο τέλος της μιας και το υποβρύχιο κατευθυνόμενο όχημα έχοντας ξεκινήσει την καταγραφή του ναυαγίου από την πρύμνη είχε φτάσει στην πλώρη.
Εκεί φάνηκε καθαρά (στο 00:43) η κατασκευή που θυμίζει πηδάλιο, κάτι που δεν είχε εντοπιστεί αν και διακρίνεται στις φωτογραφίες του πλοίου αλλά και του έτερου πλοίου Κybfels που είχαν ουσιαστικά αναλάβει τη μεταφορά των οχημάτων της 2ης μεραρχίας Panzer από την Πάτρα στον Τάραντα στο λιμάνι της Πάτρας κατά τα δύο ταξίδια τους.
Ακριβώς στην πλώρη του πλοίου ένα πηδάλιο που εκτείνεται σε όλο το ύψος της και που συνδέεται με την πλώρη με μεντεσέδες αποτελεί το κύριο μέρος του πιθανολογούμενου αμυντικού αυτού όπλου.
Σύμφωνα με την ιστορικό ερευνητή Άρη Μπιλάλη η κατασκευή αυτή θα μπορούσε να είναι μια μηχανή εξουδετέρωσης ναρκών που χρησιμοποίησε η Kriegsmarine.
Η χρήση του αμυντικού αυτού όπλου όμως έγινε μάλλον σε μικρή κλίμακα .Από τον μηχανισμό αυτόν τύπου πηδαλίου αναπτύσσονταν εκατέρωθεν του πλοίου συρματόσκοινα που στο τέλος τους είχαν ένα αντικείμενο σαν τορπίλη που οναμαζόταν paravane.
To πλοίο πλέοντας με συγκεκριμένη ταχύτητα έσερνε πίσω του τους μηχανισμούς αυτούς σε συγκεκριμένο βάθος.
Στην άκρη τους συχνά έφεραν κόφτες για να κόβουν το αγκυροβόλιο των ναρκών ή κεφαλές που με την επαφή με τις νάρκες εκρύγνυντο και έτσι προστατευόντουσαν τα υπόλοιπα πλοία της νηοπομπής.
Αλλά ίσως περισσότερο πιθανό θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι θα ήταν η κατασκευή αυτή να χρησίμευε σαν βάση για μια συσκευή που με ακουστικά κύματα θα ενεργοποιούσε τις νάρκες από απόσταση.
Σε κάθε περίπτωση το όπλο αυτό ίσως ήταν η αιτία που τα 2 μεταγωγικά πλοία Marburg και Kybfels ταξίδεψαν ασυνόδευτα στις 21 Μαίου 1941 από την Πάτρα στον Τάραντα της Ιταλίας μεταφέροντας ένα τόσο πολύτιμο φορτίο, οχήματα και εξοπλισμό της 2ης μεραρχίας Panzer.
Η πόντιση ναρκοπεδίου την προηγούμενη μόλις μέρα από το Αγγλικό ναρκοθετικό HMS ABDIEL τους χάλασε όλα τα σχέδια και έστειλε τα δύο πλοία στο βυθό. Άλλωστε ήταν η πρώτη φορά στα χρονικά που έγινε ναρκοθέτιση σε πολύ βαθιά νερά, μάλιστα κάπιες νάρκες ποντίστηκαν σε περιοχή που ο βυθός ξεπερνούσε τα 1000 μέτρα.
Οι Γερμανοί αιφνιδιάστηκαν και έχασαν εξοπλισμό σχεδόν τόσο σημαντικό όπως αυτός που έχασαν σε όλη την επιχείρηση για την κατάληψη της Ελλάδας (επιχείρηση Marita)
