Αντιγράφουμε αποτο facebook του εκπαιδευτικού Ηλία Τουμασάτου
Σας μεταφέρω αυτούσια (χωρίς τα στοιχεία της κοπέλας) την ανάρτηση μιας κοπέλας 20 ετών για ένα περιστατικό άσκησης βίας που συνέβη σε χωριό της Λειβαθώς. Η καραντίνα φαίνεται ότι δεν έχει αποτρέψει τα φαινόμενα βίας και ιδίως κατά των γυναικών.
Το κορίτσι είχε το θάρρος να καταγγείλει τη βίαιη συμπεριφορά. Πόσα όμως άραγε παρόμοια περιστατικά μένουν κρυφά; Πόσα κορίτσια (και αγόρια) υφίστανται βίαιες συμπεριφορές από συνομήλικούς τους και δεν μιλούν ποτέ γι’ αυτά; Πόσο στα σκοτάδια είμαστε για το πώς φέρονται εκεί έξω τα παιδιά μας και…. πόσο ενδιαφερόμαστε στ’ αλήθεια;
Καμία ανοχή στη βία κατά οποιουδήποτε αδύναμου, απ’ όποιονδήποτε εκμεταλλεύεται τη σωματική του ρώμη ή την όποια άλλη δύναμή του, “γιατί μπορεί”. Δεν χρειάζεται να φθάνουμε στο έσχατο σημείο για να ολοφυρόμαστε υποκριτικά για την κατάντια της κοινωνίας, την οποία όλοι συναποτελούμε.
Μιλήστε στα παιδιά σας, ας μιλήσουμε όλοι, απ’ όποια θέση κι αν βρισκόμαστε. Γιατί, όπως πολύ ωραία τα λέει η κοπέλα, μπορεί ένα απ’ αυτά να είναι ο επόμενος θύτης ή το επόμενο θύμα. Γιατί μπορούμε να προλάβουμε την επόμενη επίθεση. Ακόμα και τώρα. Αυτή τη στιγμή. Να μιλήσουμε με τα παιδιά μας για τον αλληλοσεβασμό, για την αξία της ζωής του άλλου, για τα όρια.
Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ
ΖΟΎΜΕ σε μια σάπια και προβληματική κοινωνία που βαδίζει προς το τέλος της.
Ζούμε σε μια κοινωνία που η παραβατικότητα πλέον είναι κανόνας και η ατιμωρησία θεσμοθετημένη .
Στα πλαίσια της “αλληλεγγύης” αναγκαζόμαστε να δεχόμαστε όλους τους παραβατικούς και τα εγκληματικά στοιχεία … και για τα θύματα καμία μέριμνα.
Αν θα πώ να πάρουμε μέτρα, θα με πουν φασίστα.
Μπράβο στην κοπελιά.
Άρα ότι κάνει ο καθένας μόνος του πλέον σε τέτοιες περιπτώσεις …. Εγώ (εύχομαι να μη μου τύχει) ξέρω όμως τι θα κάνω.