Με βαθιά οδύνη «αποχαιρετάω» σήμερα τον αγαπημένο μου φίλο Ανδρέα Τότολο. Μας συνδέει μια μεγάλη φιλία από τα πρώτα χρόνια ανάπτυξης του τουρισμού στο νησί μας και ιδιαίτερα στον Πόρο. Ο Ανδρέας όχι μόνο στήριξε κάθε νέα προσπάθεια για το χωριό του αλλά ήταν πάντα μπροστά. Χωρίς να σκεφτεί ποτέ κόπο ή χρόνο πρόσφερε πολλά περισσότερα από όσα άντεχε.
Ποιος Ποριώτης της ηλικίας μας δεν θυμάται την παρέα στα water sports και την συμβολή του Ανδρέα να αναπτυχθεί αυτό το πρωτοπόρο για την εποχή είδος του τουρισμού; Ποιός δεν θυμάται τα πανηγύρια για τις επιτυχίες μας και το πείσμα για τις αποτυχίες;
Ποιος Ποριώτης δεν θυμάται εκείνη την Πρωμαγιά της δεκαετίας του ’90 που ο Ανδρέας μας παρέσυρε όλους, όλο το χωριό και μουντίσαμε τα πάντα άσπρα στον Πόρο. Σπίτια, πεζοδρόμια ακόμα και τη γέφυρα. Όλο το χωριό μαζί του, όλο το χωριό τον ακολουθούσε . Ποιος μπορούσε να αρνηθεί τον ενθουσιασμό του, τα σχεδιά του για τον Πόρο;
Σε αυτο το video θα δείτε τον Πόρο του 1990, τον Πόρο του Ανδρέα…
Ποτέ δεν ζήτησε τίποτε ο Ανδρέας. Στα τόσα ονόματα των πρωτοπόρων του τουρισμού ποτέ δεν ανακοινώθηκε επίσημα το όνομα του Ανδρέα Τότολου.. Και όμως ήταν ο πρωτεργάτης για τον Πόρο και τον τουρισμό της Κεφαλονιάς.
Μόνο καλές αναμνήσεις μπορεί να έχεις από τον Ανδρέα. Από τον ενθουσιασμό του, την αποφασιστικότητά του. Ούτε η αρρώστια τον λύγισε. Το πάλεψε μέχρι το τελευταίο λεπτό. Αλλά ο αγώνας ήτα άνισος.
Ανδρέα δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ , εμείς οι παρέα του Πόρου και ιδιαίτερα εγώ. Για όλα όσο μου πρόσφερες, για τη στήριξή σου, την υποστήριξή σου, την αποφασιστικότητά σου , την κριτική σου, την Φιλία σου.
Δεν θα σου πω «αντίο» Ανδρέα γιατί θα ζεις για πάντα στην καρδιά μου , γιατί οι φιλίες δεν πεθαίνουν ποτέ απλά , αλλάζουν… γειτονιά!
Καλό σου ταξίδι Ανδρέα.
Βαγγέλης Χιόνης
