Καλοκαίρι του σωτήριου έτους 2021, στην θαυμασία νήσο Ζάκυνθο συμβαίνουν πράγματα και θάματα.
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι οι κάτοικοι του ωραίου και μόνου Τζάντε θα έφταναν στο σημείο να τάξουν πίτα στον Άγιο Φανούριο για να τους φανερώσει ένα κάδο να πετάξουν τα σκουπίδια τους.
Ατέλειωτα χιλιόμετρα και στο τέλος; Στην καλύτερη τα επιστρέφουν σπίτι, αν δεν τα τοποθετήσουν σε κάποιο χαντάκι. Οι κάδοι ως δια μαγείας εξαφανίζονται από ορισμένα σημεία, όπως αναφέρουν οι κάτοικοι των περιοχών και είτε εμφανίζονται σε άλλες, είτε αγνοείται η τύχη τους.
Για να μην σας στείλουμε στα χωριά, μπορείτε να ακολουθήσετε πιο κοντινές διαδρομές: Είτε από τον Άγιο Γεράσιμο ίσαμε το δρόμο που οδηγεί από το ΚΤΕΟ στο Καλαμάκι, είτε στο δρόμο που οδηγεί από το Αεροδρόμιο στο ΚΤΕΟ, είτε στο δρόμο από την Πυροσβεστική στο Αεροδρόμιο. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα βρείτε που να ξεφορτωθείτε τα σκουπίδια σας.
Τα παραδείγματα άπειρα αλλά εμείς σας προτείνουμε τα πιο κοντινά.
Δεν βλάπτει να κοιτάμε και την αλήθεια κατάματα. Αξίζει η Ζάκυνθος την τουριστική απογείωση που ζούσε, ζει και θα ζει; Έχει τις υποδομές για να την υποστηρίξει; Προσφέρει στους πελάτες- τουρίστες προστιθέμενης αξίας υπηρεσίες και προϊόντα; Η σημερινή ανάπτυξη έχει θεμέλια ή στηρίζεται σε πήλινα πόδια; Και τέλος πάντων έχουμε αναρωτηθεί τι είναι αυτό που ελκύει περισσότερο τους τουρίστες στη Ζάκυνθο ώστε να το προστατεύσουμε, ώστε να το εκμεταλλευτούμε και το κάνουμε ανταγωνιστικό μας πλεονέκτημα. Το καράβι το σέρνουν ο ήλιος, η θάλασσα, οι φυσικές ομορφιές και το Ναυάγιο και μαζί με αυτά οι επαγγελματίες του τουρισμού που επενδύουν και δουλεύουν σκληρά. Οι αρχές… αρμενίζουν.
Εκείνο που αποδεικνύεται περίτρανα κάθε φορά είναι πως το νησί μας σε βασικούς τομείς υποδομών βάζει “αυτογκόλ” που το φέρνουν αγκομαχώντας ολοένα και πιο κοντά στο γκρεμό.
Για πόσο όμως θα μπορεί να φέρνει το ναυάγιο χρήμα στο νησί;
Έστω και την τελευταία ώρα να αναλάβουμε δράση για την επίλυση των τεράστιων προβλημάτων του τόπου, θα είμαστε άξιοι της τύχης μας, η οποία μάλλον θα είναι μαύρη και δεν θα μας χαμογελάει πλέον…
Το μόνο που έχει απομείνει σε μια τέτοια κοινωνία είναι ένα κέλυφος κουλτούρας, κενό περιεχομένου, μια στρεβλή ανάμνηση ενός ενδεχομένως λαμπρού παρελθόντος από το οποίο δεν απέμεινε το παραμικρό: ούτε ως ανάμνηση ούτε ως διδαχή. Κρίμα όμως για τις μελλοντικές γενιές αυτού του τόπου που γαλουχούνται σταθερά με τις ίδιες μη αξίες.
Ο πολίτης δεν είναι πλέον διατεθειμένος να βρίσκει τον εαυτό του παγιδευμένο στο χρόνο και αναγκασμένο να ζει την ίδια μέρα ξανά και ξανά. Εκ του αποτελέσματος θα κριθούν όλοι και το χειρότερο, φανταστείτε τι θα συμβεί εάν διαπιστωθεί στο τέλος πως κάθε ζήτημα της καθημερινότητάς μας ερμηνεύτηκε ως πολιτικό και αξιοποιήθηκε είτε για προσωπικά, είτε για μικροπολιτικά οφέλη. Πίσσα και πούπουλα!
Και επειδή δεν θα λάβουμε απάντηση για την ανυπαρξία κάδων, ελπίζουμε στην φανουρόπιτα!!!
Ε.Σ.
