Το Sea Cloud είναι ένα ιστιοφόρο κρουαζιερόπλοιο της Sea Cloud Cruises από το Αμβούργο της Γερμανίας. Ξεκίνησε ως ιδιωτικό σκάφος αναψυχής ως Hussar V για τη Marjorie Merriweather Post το 1931 και αργότερα υπηρέτησε ως μετεωρολογικό πλοίο για την Ακτοφυλακή των Ηνωμένων Πολιτειών και το Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν έγινε το πρώτο φυλετικά ενσωματωμένο πολεμικό πλοίο του αμερικανικού στρατού μετά τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο[1].Μετά τον πόλεμο, το Sea Cloud επέστρεψε σε ιδιωτική ιδιοκτησία, υπηρετώντας ως σκάφος αναψυχής για πολλούς ανθρώπους, μεταξύ άλλων ως προεδρικό σκάφος της Δομινικανής Δημοκρατίας. Από το 1979, το Sea Cloud χρησιμοποιείται ως κρουαζιερόπλοιο.
ΦΩΤΟ ΠΑΥΛΟΣ ΣΚΛΑΒΟΥΝΟΣ
Το Sea Cloud ναυπηγήθηκε στο Κίελο της Γερμανίας, ως βαρέλα για την Marjorie Merriweather Post και τον δεύτερο σύζυγό της Edward F. Hutton της εταιρείας E. F. Hutton & Co. της Wall Street[2][3][4][5] Το εσωτερικό και τα χαρακτηριστικά του σκάφους σχεδιάστηκαν προσωπικά από την Post, η οποία παρακολούθησε μαθήματα ναυπηγικής μηχανικής, και είχαν κατασκευαστεί μακέτες εσωτερικών χώρων σε πλήρες μέγεθος σε μια αποθήκη της Νέας Υόρκης[5][6][7][8][8] Το σκάφος καθελκύστηκε το 1931 ως Hussar V ως αντικαταστάτης του Hussar IV. Την εποχή της κατασκευής του, ήταν το μεγαλύτερο ιδιωτικό γιοτ στον κόσμο[6][αμφίβολο – συζητήστε] Το παρθενικό ταξίδι έγινε τον Νοέμβριο του 1931, από το ναυπηγείο στη Γερμανία στις Βερμούδες, όπου το πλοίο παραλήφθηκε από την Hutton and Post στις 30 Νοεμβρίου 1931[5].
Sea Cloud και “Πλωτή Πρεσβεία”
Το 1935, ο πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών στη Σοβιετική Ένωση, Joseph E. Davies, παντρεύτηκε την Marjorie Merriweather Post[6].[7] Ο κ. και η κα Davies μετονόμασαν το πλοίο σε Sea Cloud[8].[9] Αν και το πλοίο ανήκε στην κα Davies, επέτρεψε στον κ. Davies να διεκδικήσει την κυριότητα του πλοίου. Μεταξύ αυτών που ο κ. Davies φιλοξένησε στο πλοίο ήταν και η βασίλισσα Ελισάβετ του Βελγίου[6].[7] Αξιωματούχοι της Σοβιετικής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών παρέμειναν και συναντήθηκαν στο πλοίο[8].
Υπηρεσία ακτοφυλακής
Όταν η κυρία Ντέιβις προσέφερε για πρώτη φορά το πλοίο στο Υπουργείο Ναυτικού των ΗΠΑ το 1941, το Ναυτικό το απέρριψε. Ο πρόεδρος Φραγκλίνος Ντελάνο Ρούσβελτ διαφώνησε με την είσοδο του πλοίου σε υπηρεσία, σημειώνοντας ότι το πλοίο ήταν πολύ όμορφο για να θυσιαστεί[8]. 7 Ιανουαρίου 1942, το Ναυτικό επαναξιολόγησε τη θέση του και ναύλωσε το πλοίο για 1 δολάριο ετησίως. 2] Το Ναυτικό έστειλε το Sea Cloud από το Τζορτζτάουν της Νότιας Καρολίνας στο ναυπηγείο της Ακτοφυλακής των Ηνωμένων Πολιτειών στο Κέρτις Μπέι του Μέριλαντ, για να μετασκευαστεί ως “πλοίο σταθμού παρατήρησης καιρού”, και αφαίρεσε τα τέσσερα κατάρτια και έβαψε το κύτος του σε γκρι χρώμα πολεμικού πλοίου[2][7][8] Το Sea Cloud τέθηκε σε υπηρεσία ως κόμβος της Ακτοφυλακής των Ηνωμένων Πολιτειών στις 4 Απριλίου 1942 και τοποθετήθηκε στο Ανατολικό Θαλάσσιο Σύνορο, με μόνιμο λιμάνι αφετηρίας τη Βοστώνη[2].
Κατά τη διάρκεια του 1942, το Sea Cloud υπηρέτησε κυρίως ως μετεωρολογικό πλοίο στον μετεωρολογικό σταθμό περιπολίας Νο 2 (θέση 52°0′N 42°30′W). Στις 6 Ιουνίου 1942, το πλοίο διέσωσε οκτώ επιζώντες από τη σκούνα Maria da Gloria.[2] Στις 3 Αυγούστου 1942 και στις 4 Αυγούστου 1942, το Sea Cloud υπηρέτησε στον Σταθμό Μετεωρολογικής Περιπολίας Νο 1, ενώ το USS Manhasset μετατράπηκε σε πλοίο καιρού[2].
Ναυτική υπηρεσία
Το 1943, το Πολεμικό Ναυτικό ζήτησε τον έλεγχο του Sea Cloud και του Nourmahal, ενός άλλου πρώην γιοτ που είχε μετατραπεί σε μετεωρολογικό πλοίο. Στις 9 Απριλίου 1943, το Πολεμικό Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών ανέλαβε τη ναυπήγηση του Sea Cloud ως USS Sea Cloud (IX-99), αν και διατηρούσε πλήρωμα της Ακτοφυλακής[2].
Αντικαθιστώντας το USCGC Conifer τον Φεβρουάριο του 1944, το Sea Cloud περιπολούσε σε μια περιοχή 100 τετραγωνικών μιλίων (260 km2) κοντά στις ακτές της Νέας Αγγλίας, παράγοντας δελτία καιρού για την Πρώτη Ναυτική Περιφέρεια. Στις 27 Φεβρουαρίου 1944, το Sea Cloud ταξίδεψε για να ανακαινιστεί στο Atlantic Yard στην Ανατολική Βοστώνη, αναλαμβάνοντας στη συνέχεια μια νέα περιοχή εκατό τετραγωνικών μιλίων στον μετεωρολογικό σταθμό Νο 1[2].
Στις 5 Απριλίου 1944, το Sea Cloud έλαβε ένδειξη ραντάρ για έναν μικρό στόχο στη θέση 39°27′N 62°30′W, με διόπτευση 350° σε απόσταση 3.000 γιάρδων (2.700 μ.)[2] Εκφωνήθηκε ο γενικός συναγερμός και επανδρώθηκαν οι σταθμοί μάχης, αλλά η επαφή χάθηκε δέκα λεπτά αργότερα. Ο στόχος ταυτοποιήθηκε ως υποβρύχιο, αλλά αφού το Sea Cloud πραγματοποίησε τις συνήθεις ανθυποβρυχιακές ασκήσεις χωρίς να υπάρχουν ενδείξεις ότι προκλήθηκε ζημιά, επέστρεψε στο λιμάνι[2].
Μετά από μικροεπισκευές, το Sea Cloud επανατοποθετήθηκε στην Αργεντία της Νέας Γης, όπου τοποθετήθηκε στον μετεωρολογικό σταθμό Νο 3. Κατά τη διάρκεια περιπολίας στην περιοχή στις 11 Ιουνίου 1944, το πλήρωμα εντόπισε ένα Grumman TBF Avenger του Πολεμικού Ναυτικού, ανταλλάσσοντας σήματα αναγνώρισης. Το Sea Cloud έλαβε εντολή να παρουσιαστεί στο συνοδευτικό αεροπλανοφόρο Croatan και να ενωθεί με τα άλλα πέντε συνοδευτικά πλοία υπό τις διαταγές του. Το απεσταλμένο έψαξε για μια σχεδία που αναφέρθηκε στην περιοχή, αλλά επέστρεψε χωρίς να εντοπίσει τίποτα. Μετά από αυτό το γεγονός, το Sea Cloud ανατέθηκε και πάλι στον μετεωρολογικό σταθμό Νο 4. Μετά από έρευνα για ένα αεροσκάφος που είχε καταρρεύσει, επέστρεψε στο λιμάνι της Βοστώνης. Το Sea Cloud παροπλίστηκε στις 4 Νοεμβρίου 1944 στο ναυπηγείο Bethlehem Steel Atlantic Yard και επέστρεψε στο Davies, μαζί με 175.000 δολάρια για μετατροπή στην προπολεμική του εμφάνιση[2].
Για την υπηρεσία του κατά τη διάρκεια του πολέμου, το Sea Cloud τιμήθηκε με το Μετάλλιο Αμερικανικής Εκστρατείας και το Μετάλλιο Νίκης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Στα τέλη του 1944, ο υποπλοίαρχος Κάρλτον Σκίνερ ανέλαβε τη διοίκηση του πλοίου, αφού προηγουμένως είχε υπηρετήσει ως εκτελεστικός αξιωματικός τον Νοέμβριο του 1944. Εκείνη την εποχή, οι μαύροι ναυτικοί επιτρεπόταν να υπηρετούν μόνο ως καμαρότοι του πλοίου. Αφού είδε έναν μαύρο να σώζει το πλήρωμα του Northland, αλλά παρόλα αυτά να του αρνούνται την προαγωγή λόγω του κανόνα, ο Σκίνερ πρότεινε ένα πείραμα. Ο Σκίνερ υπέβαλε το σχέδιό του στον Αμερικανό Υπουργό Ναυτικού και του επετράπη να εκτελέσει την πρώτη του περιπολία καιρού με πλήρως ενσωματωμένο πλήρωμα.[9] Μέσα σε λίγους μήνες, πενήντα μαύροι ναύτες, συμπεριλαμβανομένων δύο αξιωματικών, τοποθετήθηκαν στο Sea Cloud.[2] Ο Σκίνερ ζήτησε να μην δημοσιοποιηθεί το πείραμα και το πλοίο να μην έχει διαφορετική μεταχείριση από τα άλλα πλοία της ομάδας κρούσης. Ο Σκίνερ έδειξε ότι το ενσωματωμένο πλήρωμά του μπορούσε να εργαστεί εξίσου αποτελεσματικά με ένα διαχωρισμένο πλήρωμα, αν όχι περισσότερο, όταν το πλήρωμά του πέρασε δύο επιθεωρήσεις του στόλου χωρίς ελλείψεις[2].
Υπό τη διοίκηση του Σκίνερ, όταν το πλοίο ενσωματώθηκε, υπηρέτησε στο Sea Cloud ο Αμερικανός ζωγράφος Τζέικομπ Λόρενς[10], ο οποίος είχε τη δυνατότητα να ζωγραφίζει και να σκιτσάρει όσο ήταν στην Ακτοφυλακή,[11] κυρίως την Πολεμική Σειρά του[12].
Επιστροφή στην πολιτική υπηρεσία
Μετά την επιστροφή του, το Sea Cloud έλαβε ένα επανασυναρμολογημένο ξάρτιασμα το 1947 και ένα νέο σετ από είκοσι εννέα πανιά το 1949[13] Το πλοίο βάφτηκε λευκό και ένας χρυσός αετός ζωγραφίστηκε στην πλώρη. Η ανακατασκευή του πλοίου διήρκεσε σχεδόν τέσσερα χρόνια.
