Στον Ιερό Ναό της Παναγίας στα Δελαπορτάτα Παλικής εορτάζεται το γενέσιον Της Θεοτόκου στις 7 και 8 Σεπτεμβίου.
Στην εκκλησία φυλάσσεται “το λουλούδι της Παναγίας” όπως το λένε οι κάτοικοι. Το άνθος αυτό το έχει πάει κάποιος κάτοικος πριν από 200 περίπου χρόνια, κατά τις διηγήσεις.
Από το βράδυ του εσπερινού το τοποθετεί ο Ιερέας σε ένα ποτήρι με αγιασμό και αυτό αρχίζει και μεγαλώνει και θα διατηρηθεί μέχρι ανήμερα της εορτής.Θα φυλαχτεί εκ νέου στο Ιερό της εκκλησίας μέχρι τον επόμενο χρόνο.
Στο video : Η έξοδος “του άνθους της Παναγίας” από το Ιερό του Ι. Ναού της Παναγίας στα Δελαπορτάτα, από τους ιερείς, και την τοποθέτησή του στο θρόνο της, κατά τον εορταστικό εσπερινό.
To επιστημονικό όνομα του λουλουδιού που είναι Selaginella lepidophylla ή Ρόδο της Ιεριχούς.
Το ρόδο της Ιεριχούς είναι αρχικά μια γκρι μπάλα την οποία την τοποθετούμε σε ένα μικρο μπολ και προσθέτουμε λίγο νερό περίπου κατα το 1/5 του φυτού. Εν συνεχεία το φυτό θα αρχίσει να ξαναπαίρνει ζωή και να μεταμορφώνεται μπροστά στα μάτια σας! Αλλάζετε καθημερινά το νερό για τρείς βδομάδες αλλά χρησιμοποιείστε ελάχιστο νερό μετά την πρώτη φορά που θα το ποτίσετε. Βγάλτε το έξω από το μπολ και αφήστε το να στεγνώσει, το ρόδο θα ξανακλείσει και θα γίνει όπως ήταν αρχικά!
Ο μύθος λέει πως το ρόδο συντρόφευε την Παναγία στο μοναχικό ταξίδι που έκανε από τα Ιεροσόλυμα ως την Αίγυπτο. Το ρόδο από σεβασμό στην χάρη της Παναγίας άνοιγε δίπλα της κάθε φορά που έκανε στάση. Εν συνεχεία έκλεινε για ακολουθήσει τα βήματα της μέσα στην έρημο όταν συνέχιζε το δρόμο της. Η Παναγία δάκρυσε από συγκίνηση και το ρόδο άνοιξε από τα δάκρυα της! Εκείνη το ευλόγησε να μην πεθαίνει ποτέ!
Σε όλες τις παραδόσεις λέγεται πως πρέπει πάντα να ανοίγετε από το ίδιο άτομο που το έβαλε για πρώτη φορά στο νερό γιατί με αυτό τον τρόπο συνδέετε παντοτινά μαζί του και «εργάζεται» ενεργειακά για αυτόν! Το ρόδο της Ιεριχούς το ανοίγουμε πάντα στο όνομα μιας ευχής. Προφέρουμε ξεκάθαρα και φωναχτά αυτό που επιθυμούμε από τα βάθη της καρδιάς μας.
Στους καθολικούς χάριζαν ένα ρόδο στα νέα ζευγάρια για να κάνουν σύντομα παιδί.
Οι Αιγύπτιοι πίστευαν και πιστεύουν πως το ρόδο και η ενεργεία του προστατεύει το χώρο από κάθε αρνητική ενέργεια!
Στο Μεξικό το χρησιμοποιούσαν ακόμα και σε ένα ταφικό έθιμο, εναποθέτοντας το ρόδο πάνω στο μνημείο του νεκρού για να αναληφθεί εν ειρήνη η ψυχή. Εξ ου και το όνομα Αnastatica.
Στην Ισπανία και στην Πορτογαλία οι ναυτικοί έφερναν τα ρόδα από χώρες μακρινές και τα άνοιγαν στον γυρισμό για να ευχαριστήσουν την Παναγία που τους έφερε πίσω σώους.
Στην Κρήτη τα φυλάγανε με τα προικιά των κοριτσιών για να παντρευτούν όποιον ήθελαν και για να έχουν γονιμότητα! Πιθανόν να γνώριζαν την ιδιότητα του να απομακρύνει το σκόρο στην ξερή του μορφή.
Στην Ισπανία και στην Πορτογαλία οι ναυτικοί έφερναν τα ρόδα από χώρες μακρινές και τα άνοιγαν όταν επέστρεφαν για να ευχαριστήσουν την Παναγία για τον ασφαλή γυρισμό τους.
Στην Μικρά Ασία το ρόδο συμβόλιζε «άνοιγμα» στην απόλαυση της ζωής. Ήταν σύμβολο αφθονίας και έρωτα!
Ευχαριστούμε τη Matina Xristo για τις πληροφορίες και το video
