Αναδημοσίευση 2015
Ξημέρωσε η Τρίτη 26 Μαΐου 2015. Τι ημέρα και αυτή! Κορύφωση της αγωνίας δυο μηνών αναμονής για την επιβεβαίωση της θέλησης των απανταχού Κεφαλλήνων να εκλεγεί ο παπάς τους, ο Γεράσιμος Φωκάς, Μητροπολίτης Κεφαλληνίας. Να γίνει ο παπάς μας , Δεσπότης μας! Μήνες ανελέητης έντασης και άγχους. Σκοτεινές μέρες που δοκιμάστηκαν ψυχές, χαρακτήρες και συνειδήσεις ιερέων της Κεφαλονιάς.
Ο παπά-Γεράσιμος είχε φύγει μερικές ημέρες πριν την ημερομηνία εκλογής του για την Αθήνα.. Τελευταία συνάντηση μας στην Κεφαλονιά στο στενό του σπιτιού του στην οδό Ντέριν, στου παπα-Βαγγέλη. Απόγιομα, τον είδα να έρχεται από τη Μητρόπολη και τον περίμενα στο πορτόνι του.
«-Όλα εντάξει παιδάκι μου, μην ανησυχείς». Και κάθεται στα σκαλάκια.
Ο παπα Γεράσιμος να κάθεται!! Έπεσε βαρύς!
«Να πάω;» , Όχι δεν ρωτάει εμένα.. τον εαυτό του ρωτάει.. το βλέμμα του γεμάτο πόνο.. αγωνία..
Σηκώθηκε δύσκολα , ανέβηκε στο σπίτι για να πάρει το μικρό βαλιτσάκι του.. Ήταν η τελευταία μας συνάντηση στην Κεφαλονιά, από τύχη , εκεί στο σπίτι του παπά-Βαγγέλη Χιόνη που έζησε από το 1998 μέχρι εκείνη τη στιγμή..
Και πέρναγαν οι μέρες μέχρι τις 26 Μαΐου, την μεγάλη μέρα της εκλογής. Στις 25 Μαΐου τηλεφώνησε πολύ αργά το βράδυ «-Όλα εντάξει παιδάκι μου, μην ανησυχείς»…
Ξημέρωσε ο θεός την ημέρα. Περιμέναμε με αγωνία την απόφαση της Ιεράς Συνόδου. Λίγο μετά τις 11 νομίζω φτάνει το μήνυμα στο κινητό «Μητροπολίτης ο Γεράσιμος!»
Οι καμπάνες στις εκκλησίες του νησιού άρχισαν να σημαίνουνε χαρμόσυνα. Έκρηξη χαράς, αγνής, πραγματικής χαράς από τους χιλιάδες Κεφαλονίτες ολούθε στον κόσμο. Χαρά που έφτασε στον ουρανό! Τι κορναρίσματα στους δρόμους, τι ευχές, τι δάκρυα!! Δεν περίμενε κανείς αυτό το ξέσπασμα ελπίδας του κόσμου! Ήταν σαν όλες οι ελπίδες των ανθρώπων να έγιναν πραγματικότητα με εκείνη την εκλογή.
Και έτσι , με την Κεφαλονιά να πανηγυρίζει για την εκλογή του Γεράσιμου στο Μητροπολιτικό θρόνο, άρχισαν και οι προετοιμασίες στους Ουρανούς για τη μεγάλη υποδοχή.. Σήμαιναν στα ουράνια παλάτια και ναούς οι καμπάνες της δόξας, της ετοιμασίας της υποδοχής του, δυστυχώς για εμάς τους αφελείς , εδώ κάτω..
Οι ουρανοί ήταν προετοιμασμένοι από καιρό για την θριαμβευτική έλευσή του..και το ήξερε και αυτός!
Ο Γεράσιμος ήξερε ότι μετά την ενθρόνισή του θα «έφευγε». Το ήξερε πολλά χρόνια πριν.. Ο Γεράσιμος και σαν βιολογικός άνθρωπος δεν ήταν συνηθισμένος. Από μικρό παιδί είχε ιδιαίτερα και πολλά χαρίσματα. Είχε φωτογραφική μνήμη, το μάτι του φωτογράφιζε τις σελίδες και τις απομνημόνευε αμέσως. Ο Γεράσιμος μπορούσε να «ακούει» από χιλιόμετρα μακρυά και να εμφανίζεται σε όποιον είχε χρεία, είτε σε σπίτια που είχαν ανάγκη βοήθειας και παρηγοριάς , είτε στο δωμάτιο του νοσοκομείου να κλείσει τα μάτια κάποιου που «έφευγε». Ο Γεράσιμος άκουγε το πόνο, την κραυγή την απελπισία, τη χαρά, τη προσευχή. Ο Γεράσιμος ήταν ένα χαρισματικό άτομο με εκ γενετής ανεπτυγμένες αισθήσεις οι οποίες έφθασαν σε ανώτερα επίπεδα μέσω της προσευχής, της αυταπάρνησης, της ολικής δοτικότητας προς την τελειότητα και το συνάνθρωπο. O Γεράσιμος ήξερε ότι δεν θα προλάβει να ενθρονιστεί στην Κεφαλονιά, το πάλευε να προλάβει να έρθει, να κοιμηθεί εδώ.. Αλλά δεν τα κατάφερε..
Πως το ήξερε;
Ο Γεράσιμος εκάρη μοναχός τον Μάρτη του 1988 στο Άγιο Όρος στη Μονή Κουτλουμουσίου. Αμέσως μετά μαζι με δυό αγαπημένους του φίλους, καλόγεροι και οι τρεις πλέον, επισκέφτηκαν τον γέροντα Παϊσιο. Όπως μπήκαν και οι τρεις στο κελί του , ο γέροντας Παϊσιος τους κοίταξε και είπε :«-Καλωσορίζω τους τρεις λαμπρούς Δεσποτάδες»! Ξαφνιασμένοι οι νεαροί μοναχοί του λένε « -Καλόγεροι είμαστε γέροντα, όχι δεσποτάδες»! «-Είστε τρεις λαμπροί δεσποτάδες, μόνο να…,ο ένας από εσάς δεν θα ενθρονιστεί στη γη αλλά στους ουρανούς»…
Η ζωή απέδειξε ότι οι τρεις νεαροί μοναχοί δεν πήραν και πολύ στα σοβαρά τη πρόβλεψη. Οι δυο όντως χειροτονήθηκαν Μητροπολίτες, λαοπρόβλητοι και αγαπητοί από τον κόσμο πολύ πριν τον Γεράσιμο και έμεινε ο τρίτος για να επιβεβαιωθεί ή όχι η πρόβλεψη του γέροντα Παϊσιου! Και ο τρίτος επιβεβαίωσε δυστυχώς τον γέροντα Παϊσιο.. Ο Γεράσιμος , ο Μητροπολίτης Κεφαλληνίας, ο Δεσπότης μας, δεν ενθρονίστηκε στη Μητρόπoλή του, «απήχθη» στους ουρανούς.
Ο Γεράσιμος το ήξερε! Όλα όσα ακολούθησαν την εκλογή και χειροτονία του επιβεβαιώνουν ότι το περίμενε και έκανε ότι μπορούσε να επισπεύσει την ενθρόνιση για να προλάβει να φθάσει στην Κεφαλονιά. Αυτό ήθελε. Να φύγει το πνεύμα του από το αγαπημένο του νησί.. Δεκάδες μικρές λεπτομέρειες που τότε δεν δώσαμε σημασία, επιβεβαιώνουν ότι γνώριζε ότι θα αποδημούσε και ήταν έτοιμος … Αναρωτιέμαι.. Γιατί πήρε μαζί του στη Θεσσαλονίκη το βαλιτσάκι με τα «χρειαζούμενα», με τα σάβανά του; ακόμα και καινούργια παπούτσια είχε μαζί του! Ποιός; Αυτός που δεν φόρεσε ποτέ στη ζωή του καινούργια παπούτσια, ούτε στη χειροτονία του..
Δεν ξέρω αν θα σας παρηγορήσουν οι σκέψεις μου..
Ο Γεράσιμος, ο Δεσπότης μας , έπρεπε να «φύγει».. Έπρεπε να φύγει γιατί δεν είχε τι άλλο να κάνει εδώ στη γη.. Η αποστολή του είχε ολοκληρωθεί. Είχε τελειοποιηθεί ως πνευματικός άνθρωπος. Είχε βρει το Θεό και τον είχε λατρέψει με όλη του την καρδιά και τη διάνοια. Αγάπησε τον άνθρωπο ως αδελφό. Ποια άλλη μπορεί να είναι η αποστολή ενός ανθρώπου; Τι περισσότερο θα έκανε ο Γεράσιμος ως Μητροπολίτης Κεφαλληνίας στο πνευματικό επίπεδο; Είχε φθάσει στην κορυφή εν ζωή. Τι θα πρόσφερε στην τελειοποίηση του το να διοικήσει τη Μητρόπολη; Ξέρουμε τι τον περίμενε. Ξέρουμε τα μαχαίρια που τρόχιζαν για την υποδοχή του… Ο Μητροπολίτης Κεφαλληνίας Γεράσιμος έφυγε, αμόλυντος, με το ράσο του καθαρό! Οι ουρανοί δεν επέτρεψαν σε κανέναν να τον αγγίξει..
Αυτό όμως που συνέβηκε στην Κεφαλονιά μετά την αρπαγή του Γεράσιμου μόνο σε μεταφυσικό επίπεδο μπορεί να ερμηνευτεί. Ο μαζικός θρήνος, η απελπισία, το ανυπόφορο κενό στις καρδιές, το συναίσθημα «εγκλωβισμού» … Ένα μαύρο νέφος απελπισίας σκέπασε την Κεφαλονιά και φώλιασε στις καρδιές των ανθρώπων ύπουλα. Δεν ήμασταν έτοιμοι για αυτό που βιώναμε, δεν έχουμε ακόμα τη δύναμη να το αντιμετωπίσουμε στις πνευματικές του διαστάσεις.
Ομως αγαπητοί μου, αυτό το κενό στις καρδιές μας πρέπει να γεμίσει.. Η αγάπη και η ανιδιοτελής προσφορά στο συνάνθρωπο είναι η παρακαταθήκη του Δεσπότη μας και αυτές οι αξίες πρέπει να γεμίσουν τις καρδιές μας.
Ο Γεράσιμος, ο Δεσπότης μας, ο Μητροπολίτης Κεφαλληνίας, ο πνευματικός μας, μας δίδαξε με την ίδια του τη ζωή πως μπορεί να κατακτηθεί η «τελειότητα» στις ψυχές μας. Αρκεί να αγωνιζόμαστε καθημερινά να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι έχοντας πρότυπο τον δικό του αγώνα και όχι να κλαψουρίζουμε που «έφυγε» ο Γεράσιμος και χάσαμε το αποκούμπι μας, σκεπτόμενοι ίσως προσωπικές φιλοδοξίες, προσωπικά σχέδια και επιδιώξεις που καμία σχέση δεν έχουν με τις παρακαταθήκες που κληροδότησε στην Κεφαλονιά ο Δεσπότης μας, ο Γεράσιμος Φωκάς.
Ας μην αναζητάμε τον Γεράσιμο σε ταπεινές πράξεις και φιλοδοξίες της ζωής μας. Ας τον αναζητήσουμε στις καρδιές μας, ως παράδειγμα τελειοποίησης ανθρώπου εν ζωή.. και ας στρέψουμε το βλέμμα στους ουρανούς ψάχνοντας τη Πηγή της Ζωής και όχι τον Γεράσιμο για να του ζητήσουμε μια (ακόμα) χάρη…
Χαράλαμπος Γ.
Αθήνα, 22 Μαϊου 2016
Τελικά κάθε φορά που λες “αυτός ήταν ο παπα Γεράσιμος”, να σου μια νεα μαρτυρία, μια νέα ιστορία που σε αφήνει άναυδο. Ευχαριστώ κύριε Χαράλαμπε για τις μαρτυρίες σας που μοιραστήκατε δημόσια. Ενας χρόνος και οι καρδιες αιμοραγούν ακόμα.
ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙς ΜΕΣ ΤΟ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ, ΤΟ ΘΡΟΪΣΜΑ ΤΟΥ ΡΑΣΟΥ ΤΟΥ, Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΟ ΤΗ ΣΚΕΠΗ ΤΟΥ.
Ο ΔΕΣΠΟΤΗΣ ΜΑΣ ,ΜΑΣ ΑΦΗΣΕ ΕΝΑ ΚΕΝΟ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΚΟΠΟ !!!
26 Μαίου 2015
Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, κατά την σημερινή συνεδρίαση της Τρίτη 26 Μαϊου προέβη στην πλήρωση της χηρεύουσας Ιεράς Μητροπόλεως Κεφαλληνίας.
Νέος Μητροπολίτης Κεφαλληνίας εξελέγη ο αγαπητός σε όλους πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Κεφαλληνίας Αρχιμ. Γεράσιμος Φωκάς, με 69 ψήφους.
Αμέσως μετά την εκλογή ο εψηφισμένος Μητροπολίτης Κεφαλληνίας κ. Γεράσιμος προσήλθε στο Συνοδικό Μέγαρο για το μικρό μήνυμα.
Ο Εψηφισμένος Μητροπολίτης Κεφαλληνίας κ.Γεράσιμος (κατά κόσμον Ευάγγελος-Γεράσιμος Φωκάς), γεννήθηκε στο Αργοστόλι Κεφαλληνίας την 25η Μαρτίου 1951, υιός του Σπυρίδωνος και της Αναστασίας Λαγγούση.
Μετά την εγκύκλια μόρφωσή του στην Κεφαλλονιά, φοίτησε στην Θεολογική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, απ’ όπου έλαβε το πτυχίο του το 1998.
Μοναχός εκάρη στις 20 Μαρτίου 1988 στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους.
Από τον μακαριστό Μητροπολίτη Κεφαλληνίας κ.Σπυρίδωνα (Καλαφατάκη), χειροτονήθηκε αφ’ ενός μεν Διάκονος στις 9 Ιουλίου 1989, στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Πειραιώς, αφ’ ετέρου δε Πρεσβύτερος στις 30 Απριλίου 1998, στην Ιερά Μονή Αγίου Γερασίμου Ομαλών, λαμβάνοντας συνάμα το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη.
Υπηρέτησε ως Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Κεφαλληνίας από το έτος 1998 έως και την ημέρα της εκλογής του σε Μητροπολίτη Κεφαλληνίας, στις 26 Μαΐου 2015.
http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/877-o-arxim-gerasimos-fokas-neos-mitropolitis-kefallinias
Για όλους τους ανθρώπους ο Παπα Γεράσιμος ο δικοσμας παπάς ο γνήσιος άνθρωπος ο μεγάλος και αληθινός Κεφαλλονιτης , με την στάση ζωής του ακόμα και τους διώκτεστου , μας δίδαξε πως πρέπει να ζήσουμε και εμείς αν θέλουμε να τον ευχαριστήσουμε και να πρεσβεύει για εμας ,γιατί μέχρι την συντέλεια του κόσμου θα τον έχουμε μαζί μας για πάντα .ΦΊΛΕ ΜΑΣ , ΠΑΠΑ ΜΑΣ , ΕΠΊΣΚΟΠΕ ΜΑΣ ,δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ , σε ευχαριστούμε για όλα , και συγγνώμη που σε πικραναμε και σε φάρμακοσαμε .
Ντρέπομαι , λυπάμαι γιατι ειμαι μια απο αυτούς που όλο ζητάγαμε απο το Γεράσιμο. Διαβασε μια ευχουλα παπούλη για το ένα, πες μια προσευχή για το άλλο, βρες λεφτά για τη δεη της Αγκιολίνας, φέρε το βιβλιάριο σου να γράψω τα φάρμακα του Νόντα.. Μονο ζητάγαμε, δεν του δώσαμε τίποτε. Συχώρα με, συχώρα μας.
Ειχαμε μια αρρώστια στο σπίτι και τον καλέσαμε να έρθει για ευλογία. Θέλαμε να πάρουμε δύναμη από τη παρουσία του. Εφτασε βράδυ κατάκοπος. Με το που μπηκε μεσα αρχίσαμε να του λεμε τα προβληματά μας, πολυβόλα.. Μας κοίταξε με ένα βαθύ πόνο στα μάτια, ένα παράπονο και είπε «μπορείτε να μου δώσετε ένα ποτήρι νερό παιδάκια μου;» Πόσο ντραπήκαμε . Πόσα συγνώμη του είπαμε. «μα γιατί παιδάκια μου λέτε συγνώμη, που να ξέρατε ότι διψάω ο μαγκούφης»… Παπούλη συχώρεσέ μας, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ, ποτέ, ποτέ .
Το λάβαμε σε εμαιλ με την παράκληση να μπει στα σχόλια
Έφυγε τόσο ξαφνικά Χωρίς να προλάβουμε να τον ευχαριστήσουμε που ήταν πάντα εδώ, να του δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας για την προσευχή του για μας…
Δεν προλάβαμε καν να του πούμε πως ο Ανδρέας μας που ο ίδιος βάφτισε λίγο καιρό πριν φύγει, παρακολουθώντας από το πάρκο του με προσοχή την ώρα της χειροτονίας του τον κόσμο να φωνάζει Άξιος, φώναξε με όλη του τη δύναμη: ΝΑΙ!
Είσαι πάντα στην καρδιά μας παπούλη μας! Η χρυσή καρδιά σου, που χωρούσε μέσα της όλο τον κόσμο, που πονούσε για την λύπη του άλλου, που ξενυχτούσε που έτρεχε να βρίσκεται παντού και πάντα να συμπαρασταθεί όπου χρειαζόταν, που θυσιάστηκε για μας, δεν θα ξεχαστεί ποτέ από την Κεφαλλονιά σου!