Πριν λίγες ημέρες εκοιμήθη ένας σπουδαίος ιερέας της Εκκλησίας του νησιού μας. Ο ιερέας Διονύσιος Κουρούκλης.. Από τους τελευταίους της ηλικίας του , απο τους ιερείς για τους οποίους ο λαός λέει «είναι δικός μας παπάς» και εννοεί τους ιερείς που είναι στο πλευρό του στα εύκολα μα περισσότερο στα δύσκολα.
Ενας “δικός μας παπάς ” ήταν ο παπα-Διονύσης. Ενας παπάς δίπλα στο συγχωριανό του , δίπλα στον κάθε άνθρωπο που είχε δυσκολίες ή υπέφερε. Στάιηκε δίπλα στον «παπά μας», τον παπά Γεράσιμο, τον Μακαριστό Μητροπολίτη μας Γεράσιμο Φωκά. Μαζί στις αγρύπνιες , μαζί και κοντά στον κόσμο.
Ο παπα-Διονύσης ήταν από τους λίγους ιερείς που στάθηκε δίπλα και στον παπα – Βαγγελη Χιόνη στη μεγάλη ταλαιπωρία της υγείας του στα τελευταία χρόνια της ζωής του. Ξενυχτούσε δίπλα του διαβάζοντάς του ιερά βιβλία ή ψάλλοντάς του με την αγγελική του φωνή για να τον ανακουφίζει από τους πόνους του σώματος και της ψυχής.. Η κόρη του Αθηνά Χιόνη και η οικογένεια Χιόνη είναι ευγνώμονες για την Αγάπη και την Φροντίδα του τα δύσκολα εκείνα χρόνια.
Ο επικήδειος λόγος του νέου ιερέως Γεράσιμου Χαραλαμπάτου, που τον έζησε από πολύ κοντά , που είχε τη τιμή να τον διαδεχτεί στην ενορία της Μονής του Αγίου Γερασίμου, είναι χαρακτηριστικός για να θυμηθούμε τον παπα Διονύση με την αγγελική φωνή, δώρο της Παναγίας, και την απέραντη Αγάπη του για τον Ανθρωπο και να τον έχουμε πάντα στην καρδιά μας να μας παρηγορεί , να σκουπίζει τα δάκρυά μας αλλά και να χαίρεται με τις χαρές μας.
Ε.Χ.
ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΕΚΔΗΜΙΑ ΙΕΡΕΩΣ π. ΔΙΟΝΥΣΙΟY ΚΟΥΡΟΥΚΛΗ.
Σεβασμιώτατε, πάτερ και Δέσποτα, σεβαστοί μου πατέρες , προσφιλής οικογένεια του μεταστάντος ιερέως, αγαπητοί μου εν Χριστώ αδελφοί, ο αείμνηστος πλέον προκάτοχος μου π. Διονύσιος Κουρούκλης, αγαπητός εν Χριστώ αδελφός ημών, πατέρας και διδάσκαλος, έφυγε για την αιωνιότητα, καλεσμένος του Αγίου Θεού, πλήρης ημερών σε ηλικία 90 ετών .
Ο αείμνηστος π. Διονύσιος Κουρούκλης γεννήθηκε το 1929 στα Φραγκάτα από ευσεβείς και ενάρετους γονείς, την Μαριαννέτα και τον Σπυρίδωνα Κουρούκλη. Σε ηλικία 8 μόλις ετών ορφάνεψε αυτός και οι δύο αδερφές του από πατέρα .Έτσι από μικρή ηλικία αναγκάστηκε να προστατέψει όσο το δυνατό μπορούσε την μητέρα του και τις δύο αδερφές του. Από μικρό παιδί και σε ηλικία 13 ετών τα βήματα του τον οδήγησαν στην Ιερά Μονή του Αγίου μας. Εκεί θα έβρισκε γαλήνη και ηρεμία έως τα βαθειά γηράματά του. Λόγω της ορφάνιας του και των δύσκολων χρόνων που πέρασε, όπως κατοχή, δεν μπόρεσε να σπουδάσει, όπως μας έλεγε με θλίψη ότι πολλές φορές ο προκάτοχος σας ( Σεβασμιώτατε ) μητροπολίτης κυρός Γερμανός Ρουμπάνης τού πρότεινε, λόγω της οξύτητας που τον διακατείχε, να γραφτεί στην περίφημη Σχολή της Χάλκης .
Το 1957 παντρεύεται την Ελένη Τζάκη και αποκτάει τρία παιδιά, τον Σπύρο, την Μαρία και τον Βαγγέλη. Σε ηλικία 47 ετών, στις 23 Αυγούστου του 1976 χειροτονείται διάκονος στην Ιερά Μόνη του Αγίου μας και στις 2 Οκτώβρη του ίδιου έτους Ιερέας στον Άγιο Σπυρίδωνα Αργοστολίου από τον μακαριστό μητροπολίτη Κεφαλληνίας κυρό Προκόπιο. Διετέλεσε εφημέριος σε διάφορες ενορίες της μητροπόλεως μας, όπως ενορία Ταξιαρχών στο Αργοστόλι ,Τρωιαννάτων και σε χωριά στο Πυργί και κατέληξε στην ενορία των Φραγκάτων, στον ενοριακό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου.
Ανακαίνισε, περιποιήθηκε και αγωνίστηκε για τον Ιερό ναό της Παναγίας μας, καθώς και τα παρεκκλήσια αυτού, Αγίας Αικατερίνης, Προφήτη Ηλία και Αγίου Νικολάου στα Περάματα.
Ιδιαιτέρως φρόντισε να δημιουργήσει στο χωριό μας και να ολοκληρώσει το κτίριο του πνευματικού κέντρου, στο οποίο έχουμε την ευλογία να υλοποιούμε τις εκκλησιαστικές δραστηριότητες μας. Θα ήταν παράλειψή μου να μην αναφερθώ στην αγάπη που τον διακατείχε προς την Ιερά Μονή του Αγίου μας, του αφέντη μας, (όπως τον ονόμαζε και έσταζαν τα μάτια του δάκρυα), τον οποίο υπηρέτησε με όσο ζήλο είχε.
Τα δύο τελευταία χρόνια ταλαιπωρήθηκε και δοκιμάστηκε από την συνεχή αιμοκάθαρση, διδάσκοντας εμάς την υπομονή που έκανε, την ευχαριστία και την δοξολογία προς τον Κύριο.
Ο πατήρ Διονύσιος ήταν σεμνός, ιεροπρεπής, μετρημένος σε όλα του. Ήταν σταθερός στις αρχές του, αυστηρός στο ήθος, ώστε να εμπνέει σεβασμό. Ως λειτουργός ήταν απαράμιλλος αληθινός μυσταγωγός. Η ώρα της λατρείας και ιδιαίτερα η τέλεση της Θείας Λειτουργίας ήταν προσωπική επικοινωνία με τον Θεό. Ήταν ο χρόνος, ο τόπος και ο τρόπος που απεκάλυπταν την ιδιαίτερη σχέση του με το μυστήριο των μυστηρίων που τον διέκρινε και την πνευματικότητα από την οποία ενεφορείτο. Ακρίβεια, ιεροπρέπεια, σεμνότης, προσοχή, προσήλωση, συναίσθηση ήταν τα εμφανή χαρακτηριστικά του ως λειτουργού.
Αυτός με λίγα λόγια υπήρξε ο αείμνηστος πλέον π. Διονύσιος Κουρούκλης.
Του σεπτού, αδαμάντινου και αξιοσέβαστου προκατόχου ημών πατρός Διονυσίου Κουρούκλη αιωνία η μνήμη .
π. Γεράσιμος Χαραλαμπάτος
