Πρόγραμμα τελέσεως μυστηρίου Εξολομογήσεως στον Ι.Ν. Ταξιαρχών

1. ”Δευτε και συνδιαλεχθωμεν και εαν αι αμαρτιαι υμων ωσει ερυθρον ως χιων λευκανω και εαν αι αμαρτιαι υμων ωσει φοινικουν ως εριον λευκανω”.Με αυτα τα λογια ο Νομοδοτης και Δεσποτης της Παλαιας και της Καινης Διαθηκης ασαρκος Λογος του Θεου κατα την Παλαια και σαρκωθεις Λογος και Θεανθρωπος Χριστος κατα την Καινη καλει στους χρονους της Παλαιας συμφωνιας (Διαθηκης) με το στομα του προφητου και προσκαλει σε συνδιαλλαγη και καταλλαγη με το πλασμα του την κορωνιδα της Δημιουργιας τον πεπτωκοτα ανθρωπο.
   Η καταλλαγη του Θεου μετα του ανθρωπου και η συμφιλιωση προτυπωνεται απο αυτο ακομα το βιβλιο της Γενεσεως στην Παλαια Διαθηκη οταν ο Θεος μετα την παραβαση αναφωνει στον Αδαμ ”Αδαμ που ει;”.Διαθεση που δεικνυει οτι ο Θεος επιθυμει να διασωσει το πλασμα του απο τη φθορα και το θανατο με την πατρικη Του προσκληση”που ει;”.Ο Αδαμ τοτε και η Ευα αισχυνομενοι διοτι ”εγνωσαν οτι γυμνοι ησαν”και ερραψαν εαυτοις ”περιζωματα απο φυλλα συκης” ανταποκριθηκαν μεν δειλα αλλα ο καθενας αποποιηθηκε την ευθυνη που του αντιστοιχουσε εναντι του Αγιου Θεου.Ο Αδαμ ισχυριζοταν οτι ”η γυνη ην εδωκας μετ εμου”αυτη με παρεσυρε η δε γυνη οτι ο οφις με ηπατησεν και ετσι ο καθενας για αυτη την εθελουσια αποφυγη και μη αναληψη των ευθυνων του ελαβε και το απαιτουμενο επιτιμιο ειδικα δε ο οφις προς τον οποιο ο Δημιουργος στραφεις ειπεν και ”εχθραν θησω ανα μεσον σου και αναμεσον του σπερματος αυτης, αυτος σου τηρησει την κεφαλην συ δε τηρησεις αυτου πτερναν”αναγγελια που απετελεσεν το λεγομενον Πρωτευαγγελιον την ελευση δηλ. του Χριστου κατα σαρκαν στον κοσμο και το απολυτρωτικο εργο Του που ειδικα κορυφωθηκε επι του Σταυρου.
   Το μυστηριο αυτο της καταλλαγης τονιζουν ειδικα και ολοι οι προφηται της Παλαιας Διαθηκης με τελευταιον τον λυχνον του φωτος τον εωσφορον τον Προδρομον εν τη ερημω ο οποιος ηψατο της ακηρατου κορυφης του Δεσποτου και εζησε στο μεταιχμιο των δυο Διαθηκων απ οπου αρχισε πλεον η εποχη της Χαριτος.Επισης ο προφητης και βασιλεας Δαυιδ ”ο προφηταναξ”ποιητης και των Ψαλμων σημειωνει καπου στον λεγομενο πεντηκοστο ψαλμο ”ελεησον με ο Θεος κατα το μεγα ελεος σου και κατα το πληθος των οικτιρμων σου εξαλειψον το ανομημα μου, επι πλειον πλυνον με απο της ανομιας μου και απο της αμαρτιας μου καθαρισον με”και σε καποιον επισης αλλο λεει ”εισακουσον μου Κυριε εν τη δικαιοσυνη σου και μη εισελθης εις κρισιν μετα του δουλου σου”.Ο Δαυιδ μολονοτι προγονος του Χριστου κατα την ανθρωποτητα επεσε στο ανομημα της μοιχειας γεγονος που προκαλεσε το θυμο του Θεου ο Οποιος με τον προφητη Ναθαν τον ηλεγξεν. Τοτε συντετριμμενος ειπε ”ημαρτηκα τω Κυριω”γονατιστος ενωπιον του προφητου και ο Ναθαν του ειπε”και Κυριος παρειδεν το αμαρτημα σου ου μη αποθανης”γεγονος που ολη του τη ζωη πενθουσε γιαυτη του την αμαρτια οπου και η συνθεση των παραπανω ψαλμων του.
   Γενομενος ο Λογος ο εν τοις κολποις του Πατρος ανθρωπος μη εκστας της Θεοτητος Του κελευει στον Σιμωνα Πετρο ”και δωσω σοι τας κλεις της βασιλειας μου και ο εαν λυσης επι της γης εσται λελυμενον και εν τω ουρανω και ο εαν δησης επι της γης εσται δεδεμενον και εν τω ουρανω”οπως αναφερει και ο Ματθαιος στο Ευαγγελιο του ενω στο κατα Ιωαννην αναγιγνωσκουμε οτι ο Κυριος αναστας εκ νεκρων ”ενεφυσησεν και λεγει αυτοις (στους Μαθητες του) λαβετε Πνευμα Αγιον εαν τινων αφιετε τας αμαρτιας αυτων αφιενται αυτοις εαν τινων κρατειτε κεκρατηνται”.
   Σημερινοι διαδοχοι των αγιων του Χριστου Αποστολων και μαθητων Του με εικοσι και πλεον αιωνες χρονικο διαστημα κατεχουν αυτη την πνευματικη εξουσια οι σημερινοι πρεσβυτεροι και κυριως οι επισκοποι στις κατα τοπους εκκλησιες οι οποιοι συμφωνα με την κανονικη αποστολικη διαδοχη αλυσιδωτα απο τοτε και μεχρι σημερα κατεχουν αυτο το πνευματικο δικαιωμα του ”λυειν και δεσμειν αμαρτιας” αλλα και το δικαιωμα του ”ευλογειν κρινειν τε και ανακρινειν”.Οι επισκοποι κατα τον αγ Ιγνατιο τον θεοφορο ειναι καθημενοι σε τοπον Χριστου και Θεου και οι πρεσβυτεροι σε τοπο συνεδριου των αγ Αποστολων και στα προσωπα τους θα λεγαμε αντικατοπτριζεται ο Ιδιος ο Χριστος του οποιου ειναι τα επι γης στοματα οι εντολοδοχοι και οι εκπροσωποι ενω καθιστανται συναμα οι κυριοι της πιστεως των χριστιανων απανταχου δηλ των Ορθοδοξων.
   Με βαση ολα τα παραπανω ο ιερευς πνευματικος αλλα κυριως ο επισκοπος ειναι με το μυστηριο της εξομολογησεως ο ιατρος της ψυχης ο οποιος για τη θεραπεια της προσφερει και τα λεγομενα επιτιμια οπου ειναι τα ιαματικα φαρμακα για την ψυχη οπως και στην ιατρικη το συνταγολογιο με τα φαρμακα για την πορεια της υγειας του ασθενους και την βελτιωση του και καποιες φορες απαιτειται και η εγχειριση για την πληρη αναρρωση. Ετσι και η εξομολογηση ειναι ενα πνευματικο νυστερι του χειρουργου -πνευματικου οπου διασωζει την ψυχη απο τα πνευματικα καρκινωματα τις αμαρτιες και τις αμαρτωλες ροπες και εξεις ενω την καθιστουν ευρωστο και υγιη με προυποθεση ομως οτι και ο εξομολογουμενος θα καταβαλλει προσπαθεια μεχρις και αιματος ακομη να μην εκπεση παλι στο ”ιδιον εξεραμα”(Αποστολος Πετρος)γιατι τοτε σε αντιθετη περιπτωση ”κυνας επι το ιδιον εξεραμα και υς λουσαμενη εκ βορβορου αυτης” κατα τον Αποστολο Πετρο.Ειναι δε αναγκη η εξομολογηση ψυχικη δε διοτι εκεινος που εχει φθασει στοι αποκορυφωμα των αμαρτιων του κινδυνευει πολλες φορες και απο διαφορα ψυχικα συμπτωματα διοτι ειναι γεγονος και ιατρικα αποδεδειγμενο οτι οποιος δεν πηγαινει στον πνευματικο καταληγει στον ψυχιατρο αμη και στο ασυλο των ψυχικως ανιατων πιεζομενος απο τη συνειδηση του πολλες φορες απο βαρεα πραγματα που εχει διαπραξει και που οντας αξομολογητος δεν εχει ησυχια.
   Ο ανθρωπος επισης που δεν εχει μυστηριακη ζωη και δεν εκκλησιαζεται καθολου γινεται ερμαιο του αρχαιου εχθρου και υποχειριο του δεμενος με αλλα δεσμα απο τον προαιωνιο εχθρο της ψυχης του ανθρωπου και οδηγειται στο εγκλημα στην αμαρτια και φθανει και καταποντιζεται στο βαραθρο της αιωνιου απωλειας.Πολλακις και μεχρι την υβρη και την ασεβεια.Ειναι γεγονος στα τελευταια αυτα χρονια που ζουμε μεχρι και τις τελευταιες ημερες υπαρχει φοβερος καταιγισμος απο αποτροπαια εγκληματα και πραξεις αλλα και πριν απο μερικα χρονια ειχαν εκδηλωθει δηλωσεις ασεβεις και βαρειες οσον αφορα την ορθοδοξη πιστη μας και την Εκκλησια μας και κυριως οτι αυτα εκδηλωνονταν σε ημερες εορτων κυριως τις ημερες της Μ Εβδομαδας και του Αγιου Πασχα γεγονος που προκαλεσαν την οργη και ιερα αγανακτηση πολιων και σεπτων αρχιερεων της Εκκλησιας της Ελλαδος οι οποιοι με προφητικο αλλα και προδρομικο ζηλο εφθασαν να επιτιμησουν πολλακις με βαρεα επιτιμια καταστασεις και προσωπα απο της θεσεως των οπως ακριβως οι αγιοι προφητες και ο τιμιος Προδρομος που στον καιρο του αναφωνουσε προς τους γραμματεις και φαρισαιους αποκαλωντας τους κατα το Ευαγγελιο ”γεννηματα εχιδνων”Και ολα αυτα επειδη δεν υπαρχει σημερα απο πολλους διαθεση για μετανοια πνευματικο αγωνα και αναγκη για καθαρση και εσωτερικο ανακαινισμο μεσω του μυστηριου της εξαγορευσεως-εξομολογησεως.Ο πιστος χριστιανος εχοντας ακραδαντο εμπιστοσυνη στην φιλανθρωπια του Θεου ο Οποιος ”τας αμαρτιας ημων ανηνεγκεν εν τω σωματι Αυτου επι το ξυλον”προστρεχει στο μυστηριο ”ον τροπον επιποθει η ελαφος επι τας πηγας των υδατων”.Δεν αποφευγει αυτη τη συναντηση του μετα του Θεου ο Οποιος ενω καλεσε τους πρωτοπλαστους εν τουτοις δεν ανταποκριθηκαν και αναλαμβανει τις ευθυνες των πραξεων του ελεεινολογωντας τον εαυτο του και δεν ριχνει τα βαρη του στους αλλους για τις αμαρτιες του, οπως οι πρωτοπλαστοι με συνεπεια τα οσα ειναι πλεον γνωστα απο την Γενεση. Ενω με τον συνεχη εκκλησιασμο και την λατρευτικη ζωη της Εκκλησιας προσβλεπει ,ακροωμενος το θειον κηρυγμα ,στους ιερεις οπως στους αγιους προφητες και στο κηρυγμα του Προδρομου”Μετανοειτε ηγγικεν γαρ η Βασιλεια των ουρανων”και εχοντας συντριβη ως ο Δαυιδ ο οποιος ενωπιον του προφητου Ναθαν ανεφωνησεν το ”ημαρτηκα τω Κυριω”εν τελει παιρνει και την αποφαση για πρωτη φορα πολλακις και προσπιπτει ως ο Δαυιδ ενωπιον του Ναθαν στο ιερο επιτραχηλιο του πνευματικου ο οποιος καθηται σε τοπο των Αποστολων προς τους οποιους εφη ο Χριστος ”εαν τινων αφιετε τας αμαρτιας αφιενται αυτοις”και ενω σκεπαζεται με το ιερον επιτραχηλιον που συμβολιζει το ιορδανειον ρειθρον και την ανακαινιστικη Χαρη του Αγιου Πνευματος και ενω αναγιγνωσκεται παρα του πνευματικου η συγχωρητικη ευχη γευεται στο ειναι του στα καταβαθα του της αφραστου θειας ηδυτητος και καθισταται πλεον καινος εν Χριστω γιατι ακριβως η εξομολογηση ειναι ενα δευτερο βαπτισμα ενω ”εις Κυριος, μια πιστις, εν βαπτισμα”κατα τον Αποστολο Παυλο.
   Αντικρυζοντας την επιβλητικη ασκητικη και συναμα γεματη πατρικη καλωσυνη και αγαθοτητα φυσιογνωμια του πνευματικου πατρος ερχεται νοερα σαν ουρανιο σιγομιλημα το προφητικον ”Δευτε και συνδιαλεχθωμεν και εαν αι αμαρτιαι υμων ωσει ερυθρον ωσει χιων λευκανω και εαν αι αμαρτιαι υμων ως φοινικουν ωσει εριον λευκανω”.
   Και ετσι ”λαμπων αστραπτων και ηλλοιωμενος”θα εισελθει στον ιερο Ναο λαμπαδηφορος την λαμπρα νυκτα της Αναστασεως οπου ακουγεται τρανως το”Πασχα ιερον ημιν σημερον αναδεδεικται Πασχα καινον αγιον Πασχα μυστικον Πασχα πανσεβασμιον Πασχα Χριστος ο Λυτρωτης Πασχα αμωμον Πασχα μεγα Πασχα των πιστων Πασχα το πυλας ημιν του παραδεισου ανοιξαν Πασχα παντας αγιαζον πιστους”.Γιατι η σταυρωση και η Ανασταση του Θεναθρωπου αποσκοπουν να σταυρωνουμε το κακο μας εγω και να νεκρωνομαστε στην κακια και την αμαρτια μας και να εγειρομαστε καινοι αλλαγμενοι με τη χαρη του Θεου στα καταβαθα μας γιαυτο και οταν χαιρετιομαστε και ευχομαστε Καλο Πασχα και καλη Ανασταση ευχομαστε καλη νεκρωση προσωπικη απο τα δεινα και τα κακα μας και καλη ανακαινιση και καινουργιοποιηση εν τω Χριστω. Και ολα αυτα με το μυστηριο της μετανοιας -εξωμολογησεως που ως επιστεγασμα του οποιου ερχεται η μεταληψη του Σωματος και Αιματος του εκ νεκρων Ανασταντος Χριστου.

Comments are closed.