172:1.1 Οι προσκυνητές έξω από την Ιουδαία, αλλά και οι Ιουδαϊκές αρχές, όλοι ρωτούσαν: «Τι νομίζετε; θα έρθει ο Ιησούς στην γιορτή;» Έτσι λοιπόν, όταν οι άνθρωποι άκουσαν ότι ο Ιησούς βρισκόταν στην Βηθανία, χάρηκαν, αλλά οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι απόρησαν κάπως. Χάρηκαν που θα τον είχαν στην δικαιοδοσία τους, αλλά ενοχλήθηκαν κάπως, και απόρησαν από την τόλμη του¨ θυμόντουσαν ότι στην προηγούμενη επίσκεψή του στην Βηθανία, ο Λάζαρος είχα αναστηθεί από τους νεκρούς, και ο Λάζαρος γινόταν μεγάλο πρόβλημα για τους εχθρούς του Ιησού.
172:1.2 Έξι μέρες πριν το Πάσχα, το βράδυ μετά το Σάββατο , όλη η Βηθανία και η Βηθφαγία μαζεύτηκαν για να εορτάσουν την άφιξη του Ιησού σε ένα δημόσιο συμπόσιο στο σπίτι του Σίμωνα. Αυτό το γεύμα ήταν προς τιμήν και του Ιησού και του Λάζαρου¨ προσφερόταν περιφρονώντας τους Σανχρεντίν. Η Μάρθα διεύθυνε το σερβίρισμα του φαγητού¨ η αδερφή της η Μαρία ήταν ανάμεσα στις γυναίκες θεατές αφού σύμφωνα με το έθιμο των Εβραίων δεν επιτρεπόταν σε μια γυναίκα να κάθεται σε ένα δημόσιο συμπόσιο. Οι πράκτορες των Σανχρεντίν ήταν παρόντες, αλλά φοβόντουσαν να συλλάβουν τον Ιησού ανάμεσα στους φίκους του.
172:1.3 Ο Ιησούς μίλησε με τον Σίμωνα για τον παλαιό Ιωσουά, του οποίου το όνομα είχε πάρει, και εξιστόρησε πως ο Ιωσουά και οι Ισραηλίτες είχαν φτάσει στην Ιερουσαλήμ μέσα από την Ιεριχώ. Σχολιάζοντας τον θρύλο για την πτώση των τειχών της Ιεριχούς, ο Ιησούς είπε: «Δεν ασχολούμαι με τέτοιους τείχους από τούβλα και πέτρα¨ αλλά θα έκανα τα τείχη της προκατάληψης, του φαρισαϊσμού, και του μίσους κομμάτια ενώπιον του κηρύγματος της αγάπης του Πατέρα για όλους τους ανθρώπους.»
172:1.4 Το συμπόσιο συνεχίστηκε με πολύ εύθυμο και φυσιολογικό τρόπο εκτός από το ότι οι απόστολοι ήταν ασυνήθιστα σοβαροί. Ο Ιησούς ήταν ιδιαίτερα εύθυμος και έπαιζε με τα παιδιά μέχρι την στιγμή που πήγε στο τραπέζι.
172:1.5 Τίποτα ασυνήθιστο δεν συνέβη μέχρι σχεδόν στο τέλος της εορτής όταν η Μαρία η αδερφή του Λαζάρου προχώρησε μπροστά μέσα από τις γυναίκες θεατές και, πηγαίνοντας εκεί που καθόταν ο Ιησούς σαν καλεσμένος επί των τιμών, άνοιξε ένα μεγάλο αλαβάστρινο μπουκάλι με ένα πολύ σπάνιο και ακριβό άρωμα¨ αφού άλειψε το κεφάλι του Κυρίου, άρχισε να το ρίχνει στα πόδια του και λύνοντας τα μαλλιά της, του σκούπισε με αυτά τα πόδια του. Όλο το σπίτι γέμισε με το μυρωδιά του μύρου, και όλοι οι παρόντες παραξενεύτηκαν με αυτό που έκανε η Μαρία. Ο Λάζαρος δεν είπε τίποτα, αλλά όταν μερικοί άνθρωποι μουρμούριζαν, δείχνοντας αγανάκτηση που χρησιμοποιήθηκε έτσι ένα τόσο ακριβό μύρο, ο Ιούδας ο Ισκαριώτης πήγε εκεί που καθόταν ο Ανδρέας και είπε: «Γιατί αυτό το άρωμα δεν πουλήθηκε και τα χρήματα να δοθούν για να τραφούν οι φτωχοί; Θα έπρεπε να μιλήσεις στον Κύριο για να κατακρίνει μια τέτοια σπατάλη.»
172:1.6 Ο Ιησούς, γνωρίζοντας τι σκεφτόντουσαν και ακούγοντας τι έλεγαν, έβαλε το χέρι του στο κεφάλι της Μαρίας όπως αυτή ήταν γονατισμένη δίπλα του και, με μια καλοσυνάτη έκφραση στο πρόσωπό του, είπε: «Αφήστε την ήσυχη, όλοι σας. Γιατί την ενοχλείτε γι αυτό, αφού βλέπετε ότι έχει κάνει κάτι καλό μέσα από την καρδιά της; Σε σας που μουρμουράτε και λετε ότι αυτό το μύρο θα έπρεπε να πουληθεί και τα χρήματα να δοθούν στους φτωχούς, αφήστε με να σας πω ότι τους φτωχούς θα τους έχετε πάντα δίπλα σας, και έτσι θα μπορείτε να τους προσφέρετε όποια στιγμή θεωρείτε σωστή¨ αλλά εγώ δεν θα βρίσκομαι πάντα μαζί σας¨ σύντομα θα πάω στον Πατέρα μου. Αυτή η γυναίκα έχει από καιρό κρατήσει αυτό το μύρο για το σώμα μου στην ταφή μου, και τώρα που της φάνηκε καλό να με χρίσει με αυτό πριν τον θάνατό μου που πλησιάζει, δεν πρέπει να της αρνηθούμε αυτή την ικανοποίηση. Κάνοντας αυτό, η Μαρία έχει αποδειχτεί καλύτερή σας γιατί με αυτή της την πράξη αποδεικνύει την πίστη της σε όσα είπα για τον θάνατό μου και την ανάληψή μου στον Πατέρα μου στον ουρανό. Αυτή η γυναίκα θα επικριθεί γι αυτό που έκανε αυτή τη νύχτα¨ μάλλον σας λέγω ότι στα χρόνια που θα έρθουν, όπου κηρυχτεί αυτό το ευαγγέλιο σε όλο τον κόσμο, η μνήμη της θα τιμηθεί γι αυτό που έκανε.»
172:1.7 Ήταν εξαιτίας αυτής της επίπληξης, που την πήρε και σαν προσωπική του αποδοκιμασία, που ο Ιούδας ο Ισκαριώτης πήρε την τελική απόφαση να πάρει εκδίκηση για τα πληγωμένα του αισθήματα. Πολλές φορές είχε τέτοιες ιδέες υποσυνείδητα, αλλά τώρα τόλμησε να κάνει αυτές τις πονηρές σκέψεις στον ανοιχτό και συνειδητό νου του. Και πολλοί άλλοι τον ενθάρρυναν σε αυτή του την στάση εφόσον το κόστος αυτού του μύρου ήταν ένα ποσό ίσο με τα κέρδη ενός ανθρώπου σε έναν ολόκληρο χρόνο—αρκετά για να παρέχουν ψωμί σε πέντε χιλιάδες άτομα. Αλλά η Μαρία αγαπούσε τον Ιησού¨ είχε φυλάξει αυτό το πολύτιμο μύρο για να αλείψει το σώμα του Κυρίου στον θάνατό του, γιατί είχε πιστέψει στα λόγια του όταν τους είχε προειδοποιήσει ότι πρέπει να πεθάνει, και δεν θα της απαγόρευε κανένας να αλλάξει γνώμη και να επιλέξει να χρησιμοποιήσει την δωρεά της στον Κύριο όσο ήταν ακόμα ζωντανός.
172:1.8 Και ο Λάζαρος και η Μάρθα ήξεραν ότι η Μαρία είχε από καιρό μαζέψει τα χρήματα για να αγοράσει αυτό το σπάνιο μύρο, και με όλη τους την καρδιά ενέκριναν την πράξη της αυτή, αφού η καρδιά της επιθυμούσε κάτι τέτοιο, και ήταν εύποροι και μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά μια τέτοια προσφορά.
172:1.9 Όταν οι αρχιερείς άκουσαν γι αυτό το γεύμα στην Βηθανία με τον Ιησού και τον Λάζαρο, άρχισαν να κάνουν διαβουλεύσεις μεταξύ τους για το τι να κάνουν με τον Λάζαρο. Και τελικά αποφάσισαν ότι και ο Λάζαρος έπρεπε να πεθάνει. Κατέληξαν ότι θα ήταν ανώφελο να θανατώσουν τον Ιησού και να άφηναν τον Λάζαρο, τον οποίο αυτός είχε αναστήσει από τον θάνατο, να ζει.
Πηγή: http://urantia.nyc/
