Για όλους εμάς που ζήσαμε στην περιοχή του Ελειού, και ιδιαίτερα στο χωριό Ατσουπάδες, η τραγωδία της οικογένειας του Χρήστου και της Μαρίας Χιόνη, προκαλεί ακόμα και σήμερα πολύ πόνο και πολλά αναπάντητα ερωτηματικά.
Γιατί συνέβηκαν όλα αυτά σε αυτή την οικογένεια; Γιατί ξεχείλισαν καρδιές και συνειδήσεις από μίσος, φθόνο, φασισμό και έριξαν την οργή τους πάνω σε έξι παιδιά και τους γονείς τους;
Μεγάλωσα κρυφακούγοντας διηγήσεις και ψιθυρίσματα για την εκτέλεση των γονιών της Ρίτας.. δεν ήταν απλώς διηγήσεις, ήταν «μαρτυρίες».. Σε μια ελιά της οικογένειές μου (υπάρχει ακόμα στο χωριό μας στις Ατσουπάδες) κρέμασαν τον πατριώτη Χρήστο Χιόνη , τον πατέρα της Ρίτας..
Από αυτόπτες μάρτυρες του χωριού άκουγα και ξανακουγα ότι όταν έσερναν την μάνα – Μαρία για την κρεμάλα σε ένα άλλο δένδρο στα Χιονάτα, εκλιπαρούσε για μια στάλα νερό και δεν βρέθηκε άνθρωπος να της το προσφέρει.. Ο φόβος κάνει θηρίο τον άνθρωπο, θηρίο ανήμερο.. χωρίς καρδιά και έλεος.
Ο Ελειός πλήρωσε βαρύ τίμημα στη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής και του εμφύλιου . Μα το βαρύτερο τίμημα το πλήρωσε η οικογένεια του Χρήστου και της Μαρίας Χιόνη.
Οι γονείς απαγχονίστηκαν μέσα σε μια βδομάδα , δάκτυλο συγχωριανού δοσίλογου τους υπέδειξε ως εχθρούς της πατρίδας!! τα έξι παιδιά έμειναν ορφανά, το τελευταίο ακόμα θήλαζε όταν το άρπαξαν από την αγκαλιά της μάνας του για να την κρεμάσουν.
Εξι παιδιά ,από 14 ετών έως ολίγων μηνών, κρύφτηκαν στα φυλλώματα μιας κουτσουπιάς στις Πλατειές χωρις να καταλαβαίνουν το γιατί και το πώς ρήξαμε η ζωή τους μέσα σε λίγες ώρες.
Και τότε ανέλαβε την οικογένεια η 14χρονη Ρίτα. Μάνα, πατέρας, αδελφή.. Και ξεκίνησε μια πορεία από τις Πλατειές μέχρι τη Λειβαθώ να βρει απάγκιο και καταφύγιο για τα αδέλφια της – παιδιά της..
Η Ρίτα μια 14χρονη ηρωίδα της ζωής, εγινε ηρωίδα από εκείνους που ήθελαν να την αφανίσουν.. Οι αδύνατοι ώμοι της σήκωσαν πολλούς σταυρούς.. είδε τα αδέλφια της να διασκορπίζονται σε όλα τα σημεία του ορίζοντα σε ανάδοχα σπίτια.. Η Ρίτα άντεξε! (θα πείτε ας έκανε και αλλιώς) και όμως μπορούσε να κάνει και αλλιώς, αλλά δεν φάνηκε να το σκέφτηκε ποτέ.. Κλώσα που κράτησε την οικογένεια ενωμένη, θεραπεύτρια των αθώων ψυχών των αδελφών της για όσα έζησαν. Ηρωίδα της αντίστασης στο μίσος και στην οργή που είχαν σκεπάσει τον Ελειό.
Το σπίτι της οικογένειας ρημάχτηκε , δεν τους άφησαν τίποτε.. τα παιδιά μπήκαν στο στόχαστρο αλλά και οι οικογένειες στη Λειβαθώ που τους πρόσφεραν φιλοξενία δέχτηκαν την οργή των υπάνθρωπων δοσίλογων και των κατακτητών.
Χιλιάδες φορές είχα αναρωτηθεί σαν παιδί–κοιτώντας με τρόμο την ελιά της κρεμάλας του Χρήστου- τι είναι αυτό που μετατρέπει τους ανθρώπους σε θηρία και κατασπαράζουν το ένα το άλλο.. τι είναι αυτό που εκανε συγχωριανούς και συγγενείς να στραφούν ο ένας ενάντια στον άλλον , να προδώσει ο ένας τον άλλον… να υποδείξει στους κατακτητές ο ένας τους άλλους. Ποιά ήταν εκείνη η ψυχή που σήκωσε το δάκτυλο και υπέδειξε έναν πατέρα, μια μάνα και έξι παιδιά ως εχθρούς της πατρίδας!
Ο Ελειός, και ιδιαίτερα το χωριό μας , οι Ατσουπάδες, χρωστάνε , χρωστάμε, πολλά στο Χρήστο και στη Μαρία.. Χρωστάνε , χρωστάμε διδαχές για τις αξίες της ζωής, της αξιοπρέπειας, του αληθινού πατριωτισμού, της αντίστασης, της οικογένειας, της αγάπης.
Χρωστάμε να μείνει ζωντανή η μνήμη τους , και το παράδειγμα τους να γίνει παράδειγμα ζωής..
Χρωστάμε όλα αυτά που μας δίδαξαν τα έξι ανήλικα ορφανά με τη στάση τους στη ζωή και στην ιστορία των γονιών τους.. Χρωστάμε όσο μάθαμε για την Αξιοπρέπεια και την Υπερηφάνεια!
Χρωστάμε τη βαριά πατριωτική κληρονομιά που μας κληροδότησαν.. Χρωστάμε ένα μεγάλο ΣΥΓΝΩΜΗ στα έξι παιδιά και στους γονείς τους και ενα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για όσα μας δίδαξε η θυσία τους.
Ελένη Δ. Χιόνη
Όσοι θέλετε να μάθετε την συγκλονιστική ιστορία της οικογένειας του Χρήστου και της Μαρίας Χιόνη, αναζητείστε σε βιβλιοπωλεία του Αργοστολίου το βιβλίο « Ρίτα η 14χρονη ηρωίδα της κατοχής» . Το ‘χει γράψει η Νέλλη Χιόνη, η γνωστή δικηγόρος μια απο τα έξι ορφανά του Χρήστου και της Μαρίας.
Ευχομαι να έχετε δύναμη να αντέξετε να το διαβάσετε μέχρι τέλους.
[…] √ Για τη ΡΙΤΑ -και τη συγκλονιστική ιστορία της διαβάστε το σχετικό άρθρο του kefaloniapress (klik) […]
Συγκλονιστικό ….
Δάκρυα στα μάτια …