Επώνυμη καταγραφή των “δεινών” μιας περιοχής απο τα έργα στο “νέο Αργοστόλι” και…

Τρεις μήνες έχουν πάρει φωτιά το μπλογκ μου και η σελίδα μου στο Facebook… τρεις μήνες γράφω, φωτογραφίζω, αποδελτιώνω νομοθεσία, προσπαθώντας να εκμετταλλευτώ στο έπακρον το δώρο της εποχής μας στους πολίτες του κόσμου: τα εργαλεία Web 2.0 και 3.0, ή για να το πω πιο απλά, τη δυνατότητα του χρήστη του Ίντερνετ να μην είναι παθητικός δέκτης της πληροφορίας, να είναι και πομπός μέσω της διάδρασης.

Στο παρελθόν έχω καταφέρει σημαντικά πράγματα ως απλός πολίτης με μπλογκ (δείτε εδώ για του λόγου το αληθές). Πίστεψα πως θα έχω αποτέλεσμα και στην τοπική μου κοινωνία, στο Αργοστόλι Κεφαλονιάς: ότι η στοιχειοθετημένη γραφή με τεκμηριωμένα επιχειρήματα θα κινητοποιήσει και συμπολίτες μου, “μορφωμένους” και μη, να δικεδικήσουν μαζί μου τα αυτονόητα: ασφάλεια, πολιτισμό, κοινωνική δικαιοσύνη. ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ. Έπρεπε να γνωρίζω ότι όχι σε μια πόλη 10.000 κατοίκων δεν τολμούν στην εποχή μας οι πολίτες να πάνε κόντρα στον αυταρχισμό της εξουσίας για να ζήσουν ανθρώπινα, ούτε σε ένα σύλλογο 10 καθηγητών δεν έχουμε ελπίδα όσοι πιστεύουμε σε ιδανικά όπως “νομιμότητα”, “δικαιοσύνη” και “ευπρεπή καθημερινότητα”.

Από πού να ξεκινήσω….  δεν θα μολύνω πάντως και αυτήν την ανάρτηση με φωτογραφίες από το εργοτάξιο και τις σκηνές απείρου προεκλογικού κάλλους. Στα λινκς που θα παραθέτω στη συνέχεια θα βρείτε πληθώρα σχετικών στιγμιότυπων… μια μόνο και καλή θα βάλω, και την κρατάω για το τέλος.

Πάμε λοιπόν στα μέσα Μάρτη… το Αργοστόλι είναι ένα μεγάλο (παράνομο) εργοτάξιο: μπάζα, σκουριασμένα σίδερα, καλώδια, χαντάκια παντού. Ο κόσμος που μένει ή δουλεύει στην περιοχή των έργων πορεύεται όπως μπορεί ανάμεσα στα χαλάσματα… πέφτουν πολλοί, τραυματίζονται αλλά δεν διαμαρτύρονται… έτσι έβγαλα κι εγώ τους πρώτους δυο μήνες, όχι επειδή φοβάμαι ή βαριέμαι να μιλήσω, αλλά επειδή απλά βαρέθηκα να είμαι πάντα η γραφική που δημοσιεύει και καταγγέλει ΕΠΩΝΥΜΑ, τεκμηριωμένα και χωρίς ύβρεις τα κακώς κείμενα. Μετά το ΤΡΙΤΟ ατύχημα στην οικογένειά μου εξαντλείται η υπομονή μου και γράφω την πρώτη σχετική ανάρτηση. Την κοινοποιώ στα τοπικά ΜΜΕ: την έχουν δει οι δημοτικές αρχές, ο εργολάβος και οι συνάδελφοι μηχανικοί του νομού. Περίμενα από τους τελευταίους ειδικά – ως επιστήμονες του κλάδου των Δημοσίων Έργων – να συγκινηθούν, να ταρακουνηθούν: ΜΑΤΑΙΑ. Καμία απολύτως δημόσια κίνηση. (ψέματα: η Νομαρχιακή Επιτροπή ΤΕΕ Κεφ/νιας & Ιθάκης είχε ήδη στείλει ανοικτή επιστολή στο Δήμο Κεφαλονιάς, στην οποία πήρε  απάντηση ότι για τα δυο θιγόμενα θέματα φταίει ο Εργολάβος, και για το τρίτο ότι υπάρχει εγκεκριμένη κυκλοφοριακή μελέτη.

ΟΥΔΕΠΟΤΕ όμως ζήτησαν το λόγο από τον Εργολάβο για τις παγίδες που επιφυλάσσουν οι εργασίες για τους πολίτες, ΟΥΔΕΠΟΤΕ αναζήτησαν και κοινοποίησαν στους πολίτες την “εγκεκριμένη κυκλοφοριακή μελέτη” που υποτίθεται ορίζει τις νέες ροές κυκλοφορίας και στάθμευσης αυτοκινήτων ή τις διαδικασίες πρόσβασης οχημάτων έκτακτης ανάγκης σε περίπτωση σεισμού, πυρκαγιάς ή και απλού ιατρικού περιστατικού. Ήταν τόσο απασχολημένοι ο πρόεδρος και ο Γενικός Γραμματέας της Ν.Ε. ΤΕΕ  με την προεκλογική εκστρατεία της Κίνησης Πολιτών “Κεφαλονιά, Νησί για Όλους” που θεώρησαν δευτερευούσης σημασίας να ασχοληθούν με την ασφάλεια των πολιτών κατά τη διάρκεια έργων σε – παράνομα επαναλαμβάνω – ανοικτό εργοτάξιο που έπιανε ταυτόχρονα τουλάχιστον 5 δρόμους και αρτηρίες μεγάλης κυκλοφορίας πεζών στο κέντρο της πόλης, και με εμφανείς τις παγίδες ακόμα και ακριβώς έξω από την πόρτα του χώρου στον οποίο συνεδρίαζαν. Τόση ζέση είχαν για ρήξη με το καθεστώς προκειμένου να φέρουν τον καινούργιο “πολιτικό πολιτισμό”, που ούτε με έναν Αντιδήμαρχο και έναν Ανάδοχο δεν τόλμησαν να τα βάλουν).

Βλέποντας ότι οι αυτοδιοικητικοί και επιστημονικοί υπεύθυνοι σφυρίζουν αδιάφορα, βγήκα στη συνέχεια στους δρόμους αναζητώντας μόνη μου την άκρη και ζητώντας τίποτα παραπάνω από το να εφαρμοστούν τα νομίμως προβλεπόμενα για την εκτέλεση έργων σε κατοικημένη περιοχή. Διαπιστώνω ότι επιβλέποντες μηχανικοί – και ακόμα περισσότερο, για μυστήριο λόγο – ιδιώτες επιχειρηματίες έπαθαν πανικό με το που ανέφερα τη λέξη ΝΟΜΟΣ: ούτε να την ακούσουν!!! Τα κατέγραψα κι αυτά σε δεύτερη σχετική ανάρτηση. Οφείλω να πω εδώ ότι μια ηδονή την ένιωσα όταν φοβήθηκαν πως θα τους πάω σε ασφαλιστικά μέτρα. Όμως εγώ δεν είμαι μεγαλοεργολάβος με νομικό τμήμα και χρήμα για να “χτυπήσω στο ψαχνό”, ούτε είχα αυτοσκοπό να σταματήσουν τα έργα… είχα όμως εναποθέσει την ελπίδα μου στο ρόλο των – κατά τα άλλα – προστατών της δημόσιας ασφάλειας, τουτέστιν Εισαγγελική Αρχή και Αστυνομία. Απευθύνθηκα σε αυτούς, με στοιχεία που περίμενα να τους ταρακουνήσουν τόσο, ώστε με τη συνείδηση του δημόσιου λειτουργού να οδηγηθούν σε αυτεπάγγελτη δράση! ΦΥΛΛΟ ΔΕΝ ΚΟΥΝΗΘΗΚΕ. Έγγραφη αναφορά για να σχηματιστεί δικογραφία και να πάρει τη σειρά της να διεκπεραιωθεί σε χρονικό ορίζοντα ενός μήνα (δλδ αφού ολοκληρωθούν τα έργα) μου ζήτησε ο κ. Αντεισαγγελέας, “θα σας απαντήσουμε” μου είπαν στην Αστυνομία. Η αυτεπάγγελτη παρέμβαση πήγε περίπατο.

Είμαι όμως και επίμονη: δεν τα παρατάω, δεν χαμπαριάζω από εμπόδια όταν πρόκειται για το κοινό καλό. Βλέποντας λοιπόν ότι ΟΥΤΕ η δικαστική ούτε η εκτελεστική εξουσία βλέπει τίποτα το μεμπτό για τη δημόσια ασφάλεια, αποφασίζω να ασχοληθώ ΕΓΩ με το νομοθετικό σκέλος: Νόμοι δεν υπάρχουν για την εκτέλεση δημοσίων έργων; Θα τους βρω, και θα τους αποδελτιώσω. Κάπως έτσι προέκυψε και η τρίτη ανάρτηση, και η εκ μέρους μου – και όχι της Νομαρχιακής Επιτροπής ΤΕΕ ως όφειλε – δημοσίευση του εγγράφου που είχαν θαμμένο για ένα και βάλε μήνα. Και ο κόσμος αντί να απορήσει με την κρυψίνοια της Νομαρχικής Επιτροπής, η οποία είχε τον πρόεδρο και γενικό γραμματέα της υποψήφιο δήμαρχο και δημοτικό σύμβουλο στην Κίνηση Πολιτών… κατηγορούσε εμένα – που δεν ήμουν υποψήφια με ΚΑΝΕΝΑΝ – για απώτερο πολιτικό όφελος.

Ε, μετά από όλα αυτά πλέον καταλαβαίνω ότι χάνω το χρόνο μου: ο κόσμος θα πιστεύει αυτά που θέλει να πιστεύει, έχει ανάγκη ή το παραμύθι του ή τα αλισβερίσια του ή και τα δυο και ποια είμαι εγώ να του τα στερήσει…

Ωστόσο παραμένω ενεργή “στα κοινά”, παρακολουθώντας τις προεκλογικές εκστρατείες των υποψήφιων δημάρχων. Και στην εποχή των εργαλείων Web 2.0 όπως είπαμε, υπάρχουν και τα social media: βροχή τα αιτήματα φιλίας από μπλογκ και σελίδες των συνδυασμών: κάνω δεκτά Ισχυρή Κεφαλονιά, ekefalonia και anexartitos blog. ΤΟΛΜΩ να παραθέσω σχόλια καθόλου υβριστικά, αλλά με στοιχειοθετημένη κριτική περί της ανύπαρκτης κοινωνικής πολιτικής του συνδυασμού που διεκδικεί εκ νέου την επόμενη θητεία. Διαγράφουν τα σχόλιά μου και με μπλοκάρουν και τα τρία: μιλάμε για τόνους δημοκρατίας και σεβασμού στην πολυφωνία και τη γνώμη του πολίτη. Μετά το πρώτο μπλοκ όμως κράτησα screenshot – τουτέστιν φωτογραφίες της οθόνης μόλις δημοσίευα τα σχόλιά μου και πριν φάω τη διαγραφή – και τα δημοσίευσα στο Facebook, ενδεικτικά εδώ και εδώ. (Για να είμαι πάντως δίκαιη οφείλω να πω ότι στη σελίδα “Κεφαλονιά, Νησί για Όλους” η κριτική μου μπορεί να μην ήταν αρεστή, αλλά ούτε διαγραφές σχολίων είχα, ούτε μπλοκ)

Μετά ήρθε το Πάσχα. Μέσα σε ένα κλίμα πανηγυρισμών, drones πετάνε πάνω από τη Λεωφόρο Ριζοσπαστών για να “κάνουν διάσημο το Αργοστόλι σε όλη την Ελλάδα”… χωρίς κανείς από το Δήμο Κεφαλονιάς να σκεφτεί ότι οι συγκυρίες επιτάσσουν ταπεινότητα και περισυλλογή μετά το θανατηφόρο εργατικό ατύχημα στον ΧΥΤΑ του Δήμου στις 16 Απριλίου. Η ανθρώπινη ζωή, λεπτομέρεια μικρή για τους τοπικούς μας άρχοντες.

Αρχίζουν να σκάνε σιγά-σιγά και τα ονόματα των υποψηφίων δημοτικών συμβούλων… εκτός από τους συνάδελφους μηχανικούς – είπαμε 12 στους 30 υποψήφιους της Κίνησης Πολιτών ήταν μηχανικοί Πολυτεχνείου: το “Κίνηση Μηχανικών” θα ήταν πιο δόκιμο όνομα – υπήρχαν και πολλοί συνάδελφοι εκπαιδευτικοί.

Δεν περίμενα από ανθρώπους που μοιράζονται τα ίδια ιδανικά με μένα στον εργασιακό μας χώρο – παιδεία, πολιτισμό, κοινωνική ισοτιμία, αξιοπρέπεια  – να συντάξουν τις δυνάμεις τους με το συνδυασμό “Ισχυρή Κεφαλονιά” που κατάφερε στα 9 χρόνια που διοικεί το Δήμο να καταρρακώσει κάθε έννοια των ιδανικών αυτών. Χρήματα του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων (ευχαριστώ κ. Γ. Κουρούκλη για την επισήμανση του θέματος στο debate) – και όχι κονδύλια δεσμευμένα για συγκεκριμένες εργασίες μέσω ΕΣΠΑ – αντί να πάνε σε βελτίωση σχολικών συγκροτημάτων (πόσα σχολεία λειτουργούν ακόμα σε “κοντέινερ”)… αντί να πάνε στην επισκευή του Αρχαιολογικού Μουσείου… αντί να πάνε στην εξυγίανση και επαναλειτουργία της πρώτης επιχείρησης κοινωνικής ένταξης και απασχόλησης σε ολόκληρη την Ελλάδα που στεγαζόταν σε νεώτερο πολιτιστικό μνημείο που τώρα ρημαδιάζει…. αντί να πάνε στη βελτίωση του οδικού δικτύου και των άλλων υποδομών του Ληξουριου που χτυπήθηκαν από τους σεισμούς του 14… πήγαν σε πλατείες και πεζόδρομους αλά Champs Elysee. Λες και ΑΥΤΑ έχει ανάγκη ο μαθητής, λες και αυτά αναδεικνύουν στον τουρίστα τον πνευματικό και πολιτιστικό μας πλούτο. Έργα βιτρίνας, που σαφώς θαμπώνουν εκείνους τους ιθαγενείς που έχουν συνηθίσει στα καθρεφτάκια… από τους συνάδελφους εκπαιδευτικούς εγώ προσωπικά περίμενα πιο ουσιαστικές προτάσεις.

Παράλληλα, διαπιστώνω ότι τα έργα απλώνονται ολόγυρα από την εκκλησία απέναντι από το σπίτι μου! Να πεζοδρομήσεις, να πλακοστρώσεις… (να και κυκλοφοριακό κομφούζιο, και ακόμα δεν είμαστε στην υψηλή σεζόν). Ποιον θα περίμενε κανείς να κάνει κουμάντο μέρα-νύχτα στους εργάτες του Αρχάγγελου: τους μηχανικούς; τους εργοδηγούς; τους δημοτικούς άρχοντες έστω; Όοοοχι… Ιδιώτης, ιδιοκτήτης ζαχαροπλαστείου-εστιατορίου της πλατείας έχει αναλάβει τον “άχαρο” αυτό ρόλο. Δεν τολμώ να βγω στο μπαλκόνι να απλώσω ρούχα, νάτος να δίνει οδηγίες στο πώς θα στρώσουν τους κυβόλιθους, πώς θα είναι οι κλίσεις απορροής των όμβριων, πού θα μπουν τα κάγκελα απαγόρευσης εισόδου στον πεζόδρομο, ποιος θα κρατάει τα κλειδιά των λουκέτων τους… γιατί αυτός κλειδώνει – ξεκλειδώνει τα κάγκελα όποτε θέλει π.χ. να πάει για μπάνιο με το αυτοκίνητό του. Το ότι εμείς οι υπόλοιποι κάτοικοι της περιοχής έχουμε χάσει τουλάχιστον 5 θέσεις στάθμευσης από τις πεζοδρομήσεις προφανώς δεν τον αφορά… αυτός  είναι ο κλειδοκράτορας, αυτός είναι το αυτοανακηρυχθέν αφεντικό της γειτονιάς. 

Βλέποντας και πάλι ότι ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΕΝΟΧΛΟΥΜΑΙ από αυτό το τρελό πανηγύρι έξω από το σπίτι μου – μηχανικοί, υποψήφιοι, υπάλληλοι πάνε κι έρχονται και χαριεντίζονται με όλους σα να μην τρέχει τίποτα οπότε ΕΓΩ είμαι το πρόβλημα – αποφασίζω να αλλάξω μεθοδολογία: εμπνέομαι από τον κλειδοκράτορα ιδιώτη και εφαρμόζω άλλη τακτική για να κοπούν τα επικίνδυνα σπειρώματα από τις βίδες πάκτωσης των ιστών φωτισμού στο τελειωμένο έργο: ούτε εκκλήσεις επαγρύπνησης στους πολίτες μέσω του Facebook, ούτε επισημάνσεις στους μηχανικούς, ούτε διαμαρτυρίες στους τοπικούς άρχοντες: όλα αυτά αποδείχτηκαν παταγώδεις αποτυχίες. Θα δράσω ως ΙΔΙΩΤΗΣ. Πλακώνω τον Πασχάλη – ο εργοδηγός της Κατασκευή ΑΤΕ που εμβόλισε με την όπισθεν τον πρώην άντρα μου, όπως έχω αναφέρει σε προηγούμενη ανάρτηση – στα τηλέφωνα. Το εγχείρημα πέτυχε: τόσο στη Ριζοσπαστών όσο και στην 21ης Μαΐου όλα τα σπειρώματα έχουν κοπεί εδώ και δέκα μέρες. Οφείλω και εδώ ένα ευχαριστώ στον Πασχάλη-οδηγάρα που σεβάστηκε τουλάχιστον το αίτημά μου για ασφάλεια των παιδιών και γερόντων και όχι μόνο, και βεβαίως και στο Βαγγέλη-κλειδοκράτορα για την έμπνευση 🙂

——————————————————————————–

Πάμε τώρα και στο θέμα των εκλογών, για να τελειώνω και να μην κουράζομαι άλλο ούτε εγώ, ούτε οι τυχόν αναγνώστες. Την προηγούμενη Κυριακή 26/05 ψήφισα με πάθος τον τοπικό συνδυασμό που έκρινα ότι εκπροσωπούσε με τον καλύτερο τρόπο τις αρχές και τις αξίες μου. Ήμασταν λίγοι, οι ψηφοφόροι της Κεφαλονιάς έχουν άλλες “αρχές και αξίες”, και την Κυριακή 02/06 πέρασαν στο δεύτερο γύρο ο Υποψήφιος Δήμαρχος Α και ο Υποψήφιος Δήμαρχος Βου.

Ποιο είναι λοιπόν το διακύβευμα – για να χρησιμοποιήσω κι εγώ το δημοφιλές κλισέ – της εκλογικής αυτής αναμέτρησης;

Την Κυριακή 02/06/2019 διαλέγουμε στο Αργοστόλι τον Υπόδικο που θέλουμε για Δήμαρχο. Και δεν είμαστε αχάριστοι! Γιατί π.χ. στο Βόλο δεν έχουν να διαλέξουν: ένας ο δικός τους Υπόδικος, και έγινε Δήμαρχος από τον πρώτο κιόλας γύρο…

Εδώ λοιπόν το καλό διακύβευμα: Υπόδικος Α ή Υπόδικος Βου*.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Η “επιλογή” αυτή δεν είναι καν δίλημμα για ώριμη σκέψη, σε ένα “δημοκρατικό πολίτευμα” με βαριά άρρωστη τη δικαστική εξουσία. Είναι ΠΑΡΑΚΜΗ. Και τη χαρίζω σε εκείνους που θα την ασπαστούν. Εγώ από δω και πέρα είμαι τουρίστας στον τόπο μου: ωραίες παραλίες έχει, πλατείες, μαγαζιά για να ψωνίσω τα σουβενίρ μου. Θα κυκλοφορώ καλοντυμένη, βαμμένη, ηλιοκαμμένη και χαμογελαστή, να χάνομαι ανάμεσα στο πλήθος των εξίσου (χαζο)χαρούμενων τουριστών, να αναφωνούμε όλοι μαζί “ουάου” σε κάθε μαγικό ηλιοβασίλεμα ή εντυπωσιακό πυροτέχνημα. Γιατί ενεργούς, σκεπτόμενους πολίτες ΔΕΝ θέλετε στον τόπο αυτό, και αρκετή φθορά έφαγα… έχω και ανήμπορους ανθρώπους να φροντίσω, η ψυχική και σωματική μου υγεία παραείναι πολύτιμα αγαθά για να τα σπαταλάω στα “κοινά” της Κεφαλονιάς.

Να, κάπως έτσι θα με βλέπετε από δω και πέρα… γκλάμουρ και ουάου παρέα με την αγαπημένη μου αδελφή Θεοδώρα

(Και σε όσους με εκτιμούν και καταλαβαίνουν ότι η ταμπέλα της τρελής που μου έχουν φορέσει οι υπόλοιποι είναι τίτλος τιμής ερχόμενος από αυτούς – το “δικιά μας” π.χ. θα ήταν προσβολή εν προκειμένω – μια παράκληση: αν με δείτε να ξαναγράφω για τα “κοινά” της Κεφαλονιάς ρίξτε μου μια σφαλιάρα να συνέρθω)

ΕΠΩΝΥΜΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ, ΚΑΙ ΜΕ ΟΜΑΔΑ ΑΙΜΑΤΟΣ ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ (Ο+)

Ασημίνα Θεοφιλάτου
Διπλ. Ηλεκτρολόγος Μηχ/κός & Τ.Υ. Πολυτεχνικής Σχολής Παν/μίου Πατρών
Καθηγήτρια Πληροφορικής στη Β/βάθμια Εκπ/ση
(θέλετε και ψευδώνυμο; “η τρελή του Αρχάγγελου”)

*Σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα υπάρχει βέβαια και το τεκμήριο της αθωότητας… σε μια κοινωνία όμως που απευθύνεται ΚΑΙ σε σκεπτόμενους πολίτες υπάρχει και η εντιμότητα: δεν έχετε κάτι να φοβηθείτε κ. Παρίση και κ. Μιχαλάτε; Τότε γιατί πάτε τις δίκες από αναβολή σε αναβολή; Τι να τους κάνουν όμως τους σκεπτόμενους πολίτες, όταν υπάρχουν ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ…. ή αλλιώς HOI POLLOI, όπως μεταγράφηκαν στην αγγλική γλώσσα