Πριν λίγο καιρό για λόγους υγείας μεταφέρθηκα από το Νοσοκομείο Αργοστολίου στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίου.
Η μεταφορά μου από το Νοσοκομείο Αργοστολίου έγινε με ασθενοφόρο και με συνοδεία γιατρού. Φθάσαμε στον Πόρο, επιβιβαστήκαμε στο πλοίο και αποβιβαστήκαμε στο λιμάνι της Κυλλήνης.
Εκεί μας περίμενε άλλο ασθενοφόρο που είχε έλθει από την Πάτρα, συνοδεύοντας έναν ασθενή που είχε αναρρώσει και επέστρεφε στην Κεφαλονιά.
Εκεί λοιπόν, στο λιμάνι, έξω στην ύπαιθρο και κάτω από τα μάτια των περίεργων συμπατριωτών μας, έγινε η ανταλλαγή. Ο αναρρώσας ανέβηκε στο κεφαλονίτικο ασθενοφόρο που επιβιβάστηκε ξανά στο πλοίο και γύρισε στην Κεφαλονιά. Στο πατρινό ασθενοφόρο επιβιβάστηκα εγώ μαζί με τον συνοδό γιατρό μου, που αναχώρησε για το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο στο Ρίο. Ο συνοδός γιατρός, αφού με παρέδωσε στο εκεί ιατρικό προσωπικό, αναχώρησε για την Κεφαλονιά.
Μια ολόκληρη επιχείρηση για τη μεταφορά από το ένα νοσοκομείο στο άλλο, και το ελάχιστο που μπορώ να εκφράσω είναι τα συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές: ιατρούς, νοσηλευτές και οδηγούς. Και να σταθώ δίπλα σε όλες τις φωνές που απαιτούν ενδυνάμωση του ΕΣΥ σε όλα τα επίπεδα.
Περιτό να πω ότι η μεταφορά αυτή ήταν δύσκολη, κουραστική, περιπετειώδης και επίπονη, με τις στροφές, τις ανηφόρες και κατηφόρες, το προβληματικό οδόστρωμα αλλά και τα έργα που γίνονται στο τμήμα από την Κυλλήνη μέχρι την Πάτρα. Μια τρομερή εμπειρία.
Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση και έκπληξη ήταν ο τρόπος της ανταλλαγής των δύο ασθενών στα ασθενοφόρα στο λιμάνι της Κυλλήνης.
Υποχρεωθήκαμε και οι δυο “ασθενείς” να βγούμε έξω στην ύπαιθρο.
Ο ένας φορούσε κανονικά τα ρούχα του. Εγώ ήμουνα με το παντελόνι της πιτζάμας μου, ένα φανελάκι κοντομάνικο και ακαλωδίωτος, μέχρι να φτιάξουν τα φορεία, να ανέβω, να ξαπλώσω και να καλωδιωθώ ξανά κάτω από τα βλέμματα των περίεργων συμπατριωτών μας.
Αυτή η εικόνα της τριτοκοσμικής Πατρίδας μας, με γέμισε θλίψη, θυμό και οργή. Ρώτησα τον συνοδό μου, που μου επιβεβαίωσε ότι πάντα έτσι γίνεται — μέσα στο κρύο, αέρα, βροχή, ήλιο και ζέστη.
Ευτυχώς ήμουνα τυχερός. Δεν έκανε πολύ κρύο, αν και για κάποια στιγμή τουρτούριζα — αρχές Φεβρουαρίου — αλλά ευτυχώς δεν έβρεχε, δεν φύσαγε, δεν χιόνιζε.
Πιστεύω ότι είναι πολύ εύκολο στον τεράστιο χώρο του λιμανιού της Κυλλήνης να κατασκευαστεί ένα στέγαστρο, κλεισμένο από τις δυο τουλάχιστον πλευρές, ώστε να μπαίνουν μέσα τα δύο ασθενοφόρα και να γίνεται αυτή η ανταλλαγή των ασθενών σε ένα αξιοπρεπές και πολιτισμένο περιβάλλον.
Ένα στέγαστρο που θα εξυπηρετήσει τα νησιά της Κεφαλονιάς, Ιθάκης και Ζακύνθου. Και κατ’ επέκταση μπορούν οι δήμαρχοι, με τους αντιπεριφερειάρχες, τους περιφερειάρχες και βουλευτές, να το διεκδικήσουν και να απαιτήσουν να κατασκευαστεί.
Βασιλάτος Μάκης
Η εικόνα ειναι δημιουργία τεχνητής νοημοσύνης χωρίς παρέμβαση ανθρώπου στις λεπτομέρειες.