ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Ο «πατέρας των δικηγόρων της Αστόριας», όπως είθισται να αποκαλούν τον Διονύσιο Γαβριελάτο (Dennis Latos) οι συγγενείς και οι φίλοι, καθώς επίσης και οι Αμερικανοί συμπολίτες δεν υπάρχει πια ανάμεσά μας.
Τα ξημερώματα της Τετάρτης, 12ης Ιουνίου 2024 άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 90 ετών στο Ρατζακλί της Κεφαλονιάς, όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε, ανδρειώθηκε και στο οποίο επέστρεφε κάθε φορά για να αντλήσει δύναμη, όπως ο Ανταίος από την γενέθλια γη.
Το σκήνωμά του το πρωί του Σαββάτου, 15ης Ιουνίου 2024, θα εκτεθεί για προσκύνημα στον ιερό ναό του Αγίου Ιωάννη στο Ρατζακλί και αμέσως μετά στον ίδιο ναό θα τελεστή και η Εξόδιος Ακολουθία.
Στην κηδεία αναμένεται να συμμετάσχουν οι συγγενείς και φίλοι από τις διάφορες περιοχές της Κεφαλονιάς, οι συντοπίτες του, καθώς επίσης καθώς επίσης οι ομογενείς που παραθερίζουν στο νησί.
Ο θάνατός του καταλυπεί τα παιδιά του Ανδρέα και Μαρία Λάτου, τα εγγόνια Αναστασία και Ζώη Λάτο, τα παιδιά του αείμνηστου Παναγιώτη, Διονύσιο, Σταύρο, Ζώη και Noel, τα αδέλφια, τα ανίψια, τα ξαδέλφια και τους λοιπούς συγγενείς και φίλους εδώ και στην Ελλάδα.
Προ τριών περίπου δεκαετιών ο αείμνηστος έγραψε ιστορία, διότι τα δύο του παιδιά, ο Ανδρέας και ο αείμνηστος Παναγιώτης, μετά την αποφοίτησή τους από τη Νομική Σχολή, ίδρυσαν στην Αστόρια την δική τους ομώνυμη δικηγορική εταιρεία και στην τελετή των εγκαινίων των γραφείων τους επί της 30ής Οδού τον αποκάλεσαν «Πατέρα των Δικηγόρων».
Πρόκειται για έναν από τους πιο τιμητικούς τίτλους, τους οποίους απολάμβανε. Και όταν τον ρωτούσαμε εμείς οι δημοσιογράφοι για τον επαγγελματικό προσανατολισμό των παιδιών του επικαλούνταν την λαϊκή σοφία που ήθελε τον έναν γιο να γίνει γιατρός και τον άλλο δικηγόρο.
Από το Ρατζακλί στο αμερικανικό όνειρο
Ο Διονύσιος Γαβριελάτος γεννήθηκε, μεγάλωσε και ανδρειώθηκε στο Ρατζακλί Κεφαλληνίας. Εκεί νυμφεύτηκε την εκλεκτή της καρδιάς του, την αείμνηστη Αναστασία, το γένος Μαράτου, και μάλιστα εκεί έφεραν στον κόσμο τον πρώτο τους γιο, τον Ανδρέα.
Τον Αύγουστο του 1963 η οικογένεια Γραβιελάτου ήρθε για μια καλύτερη τύχη στη Νέα Υόρκη. Αρχικά εγκαταστάθηκαν στο Μπρονξ όπου έφεραν στον κόσμο και τον Παναγιώτη.
Όπως πολλοί συμπατριώτες του τον πρώτο χρόνο εργάστηκε στα εστιατόρια, αλλά μετά από έναν χρόνο ξεδίπλωσε το ταλέντο του στην οικοδομές και εργάστηκε για επτά περίπου χρόνια ως ελαιοχρωματιστής.
Την εποχή εκείνη μετακόμισαν στην Αστόρια γιατί ήθελαν τα παιδιά τους να αποφοιτήσουν από το Ημερήσιο Σχολείου του Αγίου Δημητρίου Αστόριας.
Το 1974 διείδε τις ευκαιρίες που ανοίγονταν την εποχή εκείνη στον κλάδο των ταξί και με την πάροδο του χρόνου απέκτησε το δικό του ταξί με το οποίο ασχολήθηκε μέχρι και την συνταξιοδότησή του το 1992.
Την περίοδο εκείνη τα παιδιά του αποφοιτούσαν από τη Νομική Σχολή του «St. John’s University» και ο Διονύσιος με την Αναστασία άρχισαν να μοιράζονται τον χρόνο μεταξύ Νέας Υόρκης και Κεφαλλονιάς.
Ο αείμνηστος αξιώθηκε όχι μόνο να δει τα παιδιά του, αλλά και τα εγγόνια του να αποφοιτούν από τα καλύτερα πανεπιστήμια και ήταν υπερήφανος, όσο ελάχιστοι, για τα επιτεύγματά τους.
Η δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα ήταν από τις πιο δύσκολες για τον αείμνηστο και την οικογένειά του. Κι αυτό διότι ο Χάρος κτύπησε δύο φορές την πόρτα τους. Η πρώτη ήταν τον Ιούλιο του 2013, όταν ο Παναγιώτης έχασε την τελευταία μάχη της ζωής του με τον καρκίνο του προστάτη, και η δεύτερη τον Αύγουστο του 2015 όταν έφυγε από τον μάταιο ετούτο κόσμο η σύζυγός του Αναστασία.
Ο αείμνηστος ήταν ενάρετος, ευπατρίδης και εξαίρετος οικογενειάρχης. Διακρινόταν για το σπάνιο του χαρακτήρα, την σοφία, την φιλοπατρία, την φιλαλληλία, την φιλανθρωπία και το φιλότιμο και ο Θεός τον αξίωσε να μεταλαμπαδεύσει αυτές τις αρετές στα παιδιά και τα εγγόνια του.
Οι «Αναμνήσεις» εκφράζουν τα ειλικρινή και εγκάρδια συλλυπητήρια στους οικείους του. Αιωνία του η μνήμη.
