«Βωρές, ελάτε μέσα!»
Φυσική: Καθηγητής ΠΑΝΑΓΗΣ ΔΙΛΑΛΟΣ, Βαλλιάνειο Γυμνάσιο- Λύκειο Κεραμειών.
Χρονικά μετά το 1970.
Η μικρή κοινωνία του νησιού μας αποχαιρετούσε τα παλαιά επαγγέλματα, καθώς άρχιζε η νέα περίοδος.
Λειβαθηνόπουλο και εγώ, προερχόμενο από αγροτική οικογένεια, θέλησαν ( οι γονείς μου) να μου προσφέρουν – τι άλλο- από τη γνώση.
Μα τα <γράμματα> ποτέ δεν είναι εύκολα.
Σαν έφτασα στο Γυμνάσιο Κεραμειών και κάποια τάξη από το Λύκειο, σε αυτό μαζί με τους άλλους ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ – ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΕΣ, γνώρισα και τον Φυσικό μας, ΠΑΝΑΓΗ ΔΙΔΑΛΟ.
Αίθουσες γεμάτες από παιδιά… μα πάντα υπήρχαν οι καλοί και επιμελέστεροι μαθητές, που αργότερα διέπρεψαν και στην επαγγελματική τους ζωή, σε επαγγέλματα όπως Γιατροί- Δικηγόροι- Καθηγητές & Καπετάνιοι. Μα υπήρχαν και οι λιγότεροι καλοί μαθητές. Αρκετοί εξ αυτών μετά το σκολειό έγιναν Μάστορες διαφόρων ειδικοτήτων. Μέσα σε αυτό το σύνολο, είναι και η αφεντιά μου.
ΦΥΣΙΚΗ & ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ… ΚΟΠΑΝΑ, το λεγόμενο τότε και οξάκι.
Θυμάμαι: «… τα τετράδια σχεδόν λευκά, μα στα μαθήματα, ε… επιλέγαμε την κοπάνα».
Φυσικά, γνώστης των σημείων που μαζευόμαστε ο ΠΑΝΑΓΗΣ. Οι απουσίες ανέβαιναν και η γκρίνια από το σπίτι μεγάλη!
Μα και οι παροτρύνσεις από τον ΚΑΘΗΓΗΤΗ μας, δεν έπιαναν. ΜΕΧΡΙ που έκανε πράξη μια άλλη εκπαιδευτική μέθοδο. Ερχόταν και ενώ είχε χτυπήσει το κουδούνι για μάθημα , ΜΑΣ ΤΡΑΒΟΥΣΕ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΝΙΚΙΑ, λέγοντας μας:
- ΒΩΡΕΣ, ΕΛΑΤΕ ΜΕΣΑ! Μάλιστα υπήρχαν και σχολιασμοί από Καθηγήτριες: ΠΑΝΑΓΗ, ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΒΡΗΚΕΣ;!!
ΠΟΤΕ του δεν ξεχώρισε τους «καλούς» από τους «κακούς» μαθητές, ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ μάλιστα. Δεν φρόντισε μόνο τους επιμελείς μαθητές, αλλά ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ των μαθητών. Με ΠΕΙΣΜΑ & ΥΠΟΜΟΝΗ μας γνώρισε έναν άλλο μαθησιακό κόσμο, που δεν γνωρίζαμε.
…Τον θυμάμαι, με τα σγουρά του μαλλιά και πάντα φορούσε τα γυαλιά του. Δε διάφερε από ένα απλό συγχωριανό μας. Εκεί μπροστά στον μαυροπίνακα έκανε την παράδοση, έγραφε του τύπους και τους έλυνε. Εκεί μας καλούσε… και εμένα…
Και όταν άρχιζα το λάθος γράψιμο, με σταματούσε! Με το μακίνι του σακακιού του έσβηνε τα λάθη και μου έλεγε την ευλογημένη συνέχεια…
Μνιά ζωή σκονισμένος από το τεμπεσίρι- κιμωλία… Μα και όταν οι κουρτίνες του εργαστηρίου έκλειναν για κάποιο πείραμα, άφοβα έβαζε το χέρι του μέσα σε βάσεις και οξέα!
Μέσα από τις τάξεις ΜΑΖΙ ΤΟΥ πέρασαν ΟΛΑ τα Λειβαθηνόπουλα. Μα Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ. Μας γνώριζε, με τον δικό του τρόπο, έναν ΑΓΝΩΣΤΟ για εμάς κόσμο. Που μετάπειτα έγινε για εμάς ο κόσμος των Τεχνικών επαγγελμάτων: Οικοδόμοι,μηχανικοί, τεχνίτες μετάλλου και άλλοι τεχνίτες. ΧΑΡΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, μπορέσαμε να σταθούμε & ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΤΕΧΝΙΤΕΣ.
Η Κοινωνία άλλαξε γρήγορα και όσοι επιζητήσαμε τεχνική γνώση, ΤΟΝ ΒΡΗΚΑΜΕ μπροστά μας!
ΠΑΝΤΑ ΡΩΤΟΥΣΕ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ, αλλά και για το καθένα προσωπικά. ΕΝΑΝ ΚΑΛΟ ΛΟΓΟ, μια παλιά ιστορία, απλόχερα μας τα Πρόσφερε.
Τον ΔΙΕΚΡΙΝΕ πάντα μια κίνηση. Όταν πήρε την σύνταξή του, ΔΕ σταμάτησε. Πέρα από τα αγροτικά που έκανε, ασχολήθηκε ως Ιεροψάλτης με την μπάσα φωνή του, με το ψάρεμα και τα μελίσσια του. Η ΑΓΑΠΗ του για το Χωριό του ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ. Μαζί με άλλα επίλεκτα μέλη δημιούργησαν τον Πολιτιστικό Σύλλογο < ΤΟ ΣΠΑΡΤΟ>. Φυσικά ο ΠΑΝΑΓΗΣ υπήρξε Πρόεδρος του για πολλά χρόνια.
Δημιούργησε μια ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ Οικογένεια με την Καθηγήτρια κα Μακρυδήμα και τα δύο τους παιδιά.
Για εμένα, οι προβλέψεις του επαληθευτήκαν. Μετά την ολοκλήρωση Μέσης Τεχνικής Σχολής, πέρασα στο δύσκολο τεχνικό σινάφι. Δεν χάραζα μόνο μέταλλα, δεν έκανα μόνο κατασκευές, αλλά μπόρεσα μέσα από ιδρώτα της εργασίας μου να δημιουργήσω και την δική μου οικογένεια.
Τη γνώση που λάβαμε, τη μετατρέψαμε σε κατασκευές κάθε είδους.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΥΤΗ, όλοι εμείς τονε θυμόμαστε με ΑΓΑΠΗ.
Για πολλούς από εμάς θα ηχεί ακόμη στα αυτιά μας: «ΒΩΡΕΣ, ΕΛΑΤΕ ΜΕΣΑ!»
Καλό Ταξίδι Αγαπημένε μου Καθηγητή
ο μαθητής σου,
Γεράσιμος Διον. Κουταβάς
Ψηλέας, 15.07.2024
