Πολλοί γάμοι διαλύονται αναίμακτα με ένα συναινετικό διαζύγιο άλλοι πάλι όχι. Τελειώνουν με εντάσεις, συγκρούσεις, διαφωνίες αλλά και με χρηματικές απαιτήσεις του ενός συζύγου από τον άλλο.
Κατά τη διάταξη του άρθρου 1400 του Αστικού Κώδικα, αν ο γάμος λυθεί ή ακυρωθεί και η περιουσία του ενός συζύγου έχει αυξηθεί κατά τη διάρκεια του γάμου, ο άλλος σύζυγος, εφόσον συνέβαλε με οποιοδήποτε τρόπο στην αύξηση αυτής της περιουσίας, δικαιούται να απαιτήσει την απόδοση του μέρους της αύξησης, το οποίο προέρχεται από τη δική του συμβολή. Επίσης υπάρχουν και οι περιπτώσεις που ο ένας σύζυγος να δίνει κάποιο χρηματικό ποσό στον άλλο για να παραιτηθεί από το δικαίωμα που παρέχει το άρθρο 1400 του Α.Κ.
Τι γίνεται όμως με την Εφορία; Το εισόδημα που αποκτά ο ένας σύζυγος από τον άλλο φορολογείται;
Το υπουργείο Οικονομικών έχει δώσει λύση στο θέμα αυτό ξεκαθαρίζοντας ότι δεν θεωρείται εισόδημα και ως εκ τούτου δεν φορολογείται με τις διατάξεις της φορολογίας εισοδήματος.
Πιο συγκεκριμένα τα εισπραττόμενα από τη σύζυγο χρηματικά ποσά προς εξόφληση της σχετικής αξιώσεως έναντι του συζύγου για τη συμμετοχή στα αποκτήματα του γάμου εξακολουθούν και μετά την έναρξη ισχύος του νέου Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (ν.4172/2013) να μην θεωρούνται, εισόδημα. Μάλιστα τα εισοδήματα αυτά αναγράφονται στον κωδ. 781 του πίνακα 6 του εντύπου Ε1 και δεν υπόκεινται σε ειδική εισφορά αλληλεγγύης.
Τα συγκεκριμένα ποσά δεν πρέπει όμως να συγχέονται με την τυχόν καταβαλλόμενη διατροφή που λαμβάνει ο/η δικαιούχος σύμφωνα με δικαστική απόφαση ή συμβολαιογραφική πράξη, καθόσον αυτή αποτελεί απαλλασσόμενο εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες και υπόκειται σε ειδική εισφορά αλληλεγγύης.
