Της Κατερίνας Καρσιώτη,
Η περίοδος – ιεροτελεστία του τρύγου έχει ήδη ξεκινήσει με το Αιγαίο, το Ιόνιο και την Κρήτη να ξεναγούν τον επισκέπτη σε αμπελουργικές ζώνες θησαυρούς.
Ανάγλυφο πολύπλευρο, Μικροκλίμα κάθε φορά και διαφορετικό, Ποικιλίες «βασιλικές»
Εντυπωσιάζει το γεγονός ότι μέσα σε μικρές αποστάσεις η Ελλάδα διαθέτει ένα τόσο πολύπλευρο και κάθε φορά διαφορετικό ανάγλυφο με αποτέλεσμα να συναντάς κάθε φορά και πολλά είδη μικροκλίματος τα οποία ουσιαστικά προσδίδουν και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στις ποικιλίες των περιοχών.
Γιατί πολύ απλά το κάθε κρασί που απολαμβάνει κανείς σε κάθε σημείο της νησιωτικής Ελλάδας αποτυπώνει και μία δική του προσωπικότητα, ένα δικό του μικροκλίμα.
Αναφορικά με την διάδοση της οινοποίησης και της καλλιέργειας, ευρήματα αποκαλύπτουν πως οι Έλληνες συντέλεσαν σε μεγάλο βαθμό σε αυτό καθώς από τους αρχαίους χρόνους ανέπτυξαν σημαντικές εμπορικές δραστηριότητες με την Μεσόγειο καθώς και με τις χώρες της Ανατολής. Η κύρια, ωστόσο, προέλευση της αμπέλου προέρχεται από την περιοχή του Καυκάσου και ιδιαίτερα από την Αρμενία με έρευνες και στοιχεία να το επιβεβαιώνουν μέχρι σήμερα.
Στη Κρήτη ανασκαφές στη Κάτω Ζάκρο έφεραν στο φως το αρχαιότερο αμπέλι ενώ το αρχαιότερο πατητήρι το οποίο μετρά πάνω από 3.500 χιλιάδες έτη βρέθηκε στις Αρχάνες και επιβεβαιώνει την συστηματική καλλιέργεια στην οποία επιδίδονταν οι κάτοικοι.
Σε ένα άλλο νησί, εκείνο της Θάσου, επιβεβαιώνεται ότι υπήρχαν αυστηροί κανόνες παραγωγής και εμπορίας κρασιού για τον έλεγχο του ονόματος και της ποιότητας του, οι οποίοι αποτυπώνονταν πάνω σε εμπορικές μαρμάρινες πλάκες.
Οι Δρόμοι του Κρασιού είναι Δρόμοι με πραγματική ιστορία που δημιουργούν ένα βίωμα μοναδικό με γεύση, άρωμα και υφή απευθείας από την ελληνική νησιωτική γη ανάμεσα σε θάλασσα και σε βουνό.
Οι αμπελουργικές περιοχές που «ντύνουν» την Νησιωτική Ελλάδα
Τα ελληνικά νησιά διαθέτουν ένα τρομερό οινικό προφίλ, πλούσιο και αυθεντικό, με αμπελουργικές περιοχές θαυματουργές και σταφύλια «βασιλικά», τα οποία «τρέχουν» στις ελληνικές και ξένες αγορές με εξαιρετική επιτυχία.
Μεταξύ των εννιά μεγάλων αμπελουργικών ζωνών που διαθέτει η ελληνική γη, η νησιωτική Ελλάδα περιλαμβάνει το Ιόνιο, το Αιγαίο που χωρίζεται σε Βόρειο Αιγαίο, Κυκλάδες και Δωδεκάνησα καθώς και την Κρήτη. Τρεις σπουδαίες οινικές ζώνες με σπουδαίες ποικιλίες και ακαταμάχητα κρασιά.
1η στάση: «Το Ιόνιο έχει μεγάλη χάρη»
Παρόλο που η αμπελουργική ζώνη των νησιών του Ιονίου κατέχουν ξεκάθαρα μία πρωταγωνιστική και σοβαρή θέση στο οινικό γίγνεσθαι, η Κεφαλονιά ηγείται σε μεγάλο βαθμό καθώς παράγει τα πιο γνωστά, ιδιαίτερα και ποιοτικά κρασιά όπως η Ρόμπολα.
Φυσικά και ενδιαφέρουσες προτάσεις έχουν να επιδείξουν και τα υπόλοιπα, όπως η Ζάκυνθος που είναι η πατρίδα του Οίνου κατά Παράδοση Βερντέα που παράγεται στο νησί από τον 19ο αιώνα, ενώ σημαντική παρουσία έχει στο νησί και η ερυθρή ποικιλία Αυγουστιάτης.
Αυθεντική και φινετσάτη χάρη συναντά κανείς και στο λευκό Μοσχάτο, στην Μαυροδάφνη, στο Τσαούσι, το Βοστιλίδι ή Γουστολίδι, το Ζακυνθινό και στην αρωματική Μοσχατέλλα. Στο νησί της Κέρκυρας, ενδιαφέρον παρουσιάζει η λευκή Κακοτρύγης καθώς και η ερυθρή Πετροκόρινθο.
Με την Λευκάδα να κλείνει το οινικό αφήγημα του Ιονίου, παρουσιάζοντας την ποικιλία Βερτζαμί, η οποία καταλαμβάνει το μεγαλύτερο ποσοστό των αμπελώνων του νησιού. Είναι μια όψιμη ποικιλία, η οποία σε μεγάλο υψόμετρο δυσκολεύεται να ωριμάσει, καθυστερώντας παράλληλα τον σχηματισμό σακχάρων.
2η στάση: «To πλούσιο Αιγαίο του κρασιού»
Ξεκινώντας από το υπέροχα «εσωστρεφή» Βόρειο Αιγαίο με μία αίγλη ιδιαίτερη και άκρως προσωπική, σε Σάμο, Λήμνο, Χίο και Λέσβο, συναντά και απολαμβάνει κανείς το λευκό μοσχάτο, το πασίγνωστο και ξεχωριστό Λημνιό στην Λήμνο ενώ στην Λέσβο την σπάνια παλιά ποικιλία Χυδηριώτικο.
Ο Αιγαιοπελαγίτικος πολιτισμός δικαίως είναι ταυτισμένος κυρίως με την αμπελοοινική παράδοση των Κυκλάδων, στις οποίες η αμπελοκαλλιέργεια, αποτελούσε μία μακρά φυσική δραστηριότητα.
Στους πρωταγωνιστές φιγουράρει η Σαντορίνη η οποία ανέδειξε το κατά κόσμον, ξακουστό και φημισμένο Ασύρτικο σε κάθε σημείο του κόσμου, με καλλιέργειες που χρονολογούνται από τα αρχαία χρόνια. Άλλες βασικές ποικιλίες που επικρατούν είναι το Αθήρι, το Αηδάνι, το Νυχτέρι, το Μαυροτράγανο και η Μανδηλαριά ενώ καταπληκτικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα υπόλοιπα νησιά των Κυκλάδων και ιδιαίτερα αυτό της Τήνου.
Στα Δωδεκάνισα, με πλούσιο ποικιλιακό δυναμικό, παρουσιάζεται η Ρόδος καθώς είναι από τις παλαιότερες Προστατευόμενες Ονομασίες Προέλευσης για τις δυο κυρίαρχες ποικιλίες της, το Αθήρι και τη Μανδηλαριά, ενώ το Μοσχάτο Ρόδου από τις ποικιλίες Μοσχάτο Άσπρο και Μοσχάτο Τράνι, είναι η απάντηση του νησιού στους γλυκούς οίνους. Η Σάμος, από την μεριά της «συστήνει» και «σερβίρει» το γνωστό Μοσχάτο Σάμου, το οποίο παράγεται σχεδόν σε όλα τα νησιά του Αιγαίου.
3η στάση: «To δυναμικό οινικό μωσαϊκό της Κρήτης»
Με εξαιρετικά πλούσιο αμπελώνα, παρουσιάζεται η Κρήτη καθώς επιφυλάσσει ένα εκπληκτικά δυναμικό οινικό μωσαικό.
Οι Δρόμοι του Κρασιού δημιουργούν ένα βίωμα μοναδικό και αναγεννούν μνήμες από το μακρινό παρελθόν. Μία ιστορία που κρατά από τα παλιά και ειδικότερα στη Κρήτη όπου η οινική παράδοση μετρά κάπου 4.000 χρόνια.
Σε αυτό το νησί βρίσκεται κανείς360 μοίρες γύρω από τον αρχαιότερο και συνεχή παραγωγικό αμπελώνα ο οποίος προσφέρει απλόχερα τους καρπούς του καθώς το ιδιαίτερο μικροκλίμα του προσφέρουν εξαιρετικές ποικιλίες που ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο, πείθοντας και τον πιο απαιτητικό οινόφιλο.
Ουσιαστικά χαρίζει απλόχερα στους οινόφιλους 10 μοναδικές ποικιλίες κρασιού που θεωρούνται αποκλειστικά γηγενείς του νησιού και είναι οι Βυδιανό, Βηλάνα, Δαφνί, Θραψαθήρι, Κοτσιφάλι, Λιάτικο, Πλυτό, Μαντηλαρι, Ρωμαίικο, Μοσχάτο Σπίνας.
