Ο Ληξουριώτικος μαύρος χρυσός
Γράφει Δρ. Σπυρίδων Α. Θεοτοκάτος
Η μαύρη σταφίδα, μια ιδιαίτερα σημαντική αγροτική καλλιέργεια για την Κεφαλονιά και ειδικότερα ο πάλαι ποτέ μαύρος χρυσός της Παλλικής, δεν έχει μόνο βαθιές ρίζες δεμένη με το κλίμα, το έδαφος και το μεράκι που εμφύσησαν οι προπάτορες μας. Αποτελεί πολύτιμο αγροτικό προϊόν με υψηλή διατροφική αξία και ένα άκρως εξαγώγιμο προϊόν, του οποίου η ζήτηση αυξάνεται συνεχώς καθώς έχει επιστημονικά καθιερωθεί, παγκοσμίως ως υπερτροφή και με αντικαρκινικές ιδιότητες, ενώ βοηθά στην προστασία του περιβάλλοντος, διότι καλλιεργώντας ο σταφιδοπαραγωγός το κτήμα του δεν ερημοποιείται, δεν πιάνει φωτιά και δεν γίνεται διάβρωση του εδάφους.
Όμως, τα σταφιδάμπελα σήμερα είναι γερασμένα όπως και οι ιδιοκτήτες τους, ξεραίνονται και κτυπημένα από ασθένειες καθιστούν ασύμφορη την ενασχόληση των νέων Παλλικισιάνων με το προϊόν, με αποτέλεσμα η καλλιέργεια της ντόπιας σταφίδας να εγκαταλείπεται.
Η διάσωση της ντόπιας σταφίδας και η αύξηση της παραγωγής προς όφελος της τοπικής οικονομίας, μέσω προγραμμάτων αναμπέλωσης με κλήματα προσαρμοσμένα στις νέες περιβαλλοντικές και εδαφολογικές συνθήκες είναι μονόδρομος. Και όταν λέμε σταφιδαναμπέλωση εννοούμε αυτό το θαυματουργό κλήμα που μας χαρίζει ένα σωρό προϊόντα με κύριο και καλύτερο τη σταφίδα, τα υπέροχα γλυκά κουταλιού, το πετιμέζι που είναι πολύ πιο υγιεινό από τη ζάχαρη ακόμα και ξύδι αλλά και το σταφιδίτη, ένα κρασί συμπληρωματικό άλλων ποικιλιών όπως το μοσχάτο, φέρνοντας ταυτόχρονα ένα σοβαρό ποσό σε συνάλλαγμα μιας και η σταφίδα ήταν και θα είναι κυρίως εξαγώγιμο προϊόν.
Πόσο θα μας κόστιζε αυτή η αναμπέλωση αν πούμε ότι σε πρώτη φάση θα βάζαμε 4.000 στρέμματα με 2.500€; Το κόστος εγκατάστασης περίπου 10.000.000€.
Τι θα κερδίζαμε από αυτή τη διαδικασία; 4.000 στρέμματα με 2,5 τόνους απόδοση το στρέμμα μιλάμε για μια ποσότητα 10.000 τόνους με ένα 1,10€ το κιλό τότε κάνουμε απόσβεση σε τρία χρόνια περίπου που χρειάζεται το αμπέλι για να μπει σε φουλ παραγωγή αλλά θα κερδίζαμε και Νέους Αγρότες που θέλουν να μείνουν στη Παλλικισιάνικη γη τους και να παράγουν.
Τετρακόσια εβδομήντα χρόνια μετά την πρώτη Βενετσιάνικη μεταφύτευση είναι ευκαιρία να ξαναμπεί το θέμα της σταφιδαναμπέλωσης και μάλιστα να διεκδικήσουμε με σοβαρότητα και πλήρως τεκμηριωμένα χρηματικές ενισχύσεις από τις Βρυξέλλες, επιτρέποντας στους νέους παραγωγούς της Παλλικής που θέλουν να ασχοληθούν με την σταφίδα να φυτέψουν νέα αμπέλια παραγωγικά και προσοδοφόρα, ξαναφτιάχνοντας τον παραγωγικό Παλλικισιάνικο αμπελουργικό ιστό, για να παράγουμε γιατί είναι κρίμα να χαθούν τα σταφιδάμπελα και στο τέλος ότι έχει σχέση με την σταφίδα να το εισάγει η χώρα μας από Τουρκία, Χιλή, Αφγανιστάν και Ουζμπεκιστάν.
