Του Παναγιώτη Στάθη
Ενώ εκκρεμεί στον Άρειο Πάγο η δίκη για την τελική κρίση στη δικαστική μάχη “ευάλωτων” δανειοληπτών – servicers που αφορά 700.000 πλειστηριασμούς, Πρωτοδικεία και Εφετεία αναστέλλουν αναγκαστικές εκτελέσεις, πιθανολογώντας πως θα γίνει δεκτή η ανακοπή του πλειστηριασμού επειδή οι servicers δεν νομιμοποιούνται να κινητοποιούν τη διαδικασία…
Μια μέρα πριν πραγματοποιηθεί πλειστηριασμός, μπλοκαρίστηκε από το Εφετείο, προσθέτοντας μια ακόμα απόφαση αναστολής αναγκαστικής εκτέλεσης για λόγους μη νομιμοποίησης των servicers να κάνουν πλειστηριασμούς, ζήτημα που εκκρεμεί προς οριστική επιλυση στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου. Ουσιαστικά δηλαδή, τα κατώτερα δικαστήρια, ακόμα και την ύστατη ώρα, προχωρούν σε αναστολή πλειστηριασμών καθώς θεωρούν ότι υπάρχει ισχυρή πιθανότητα το Ανωτατο Δικαστήριο να δικαιώσει τους δανειολήπτες στη δικαστική μάχη με τους servicers. Η δίκη αφορά τη νομιμοποίηση τους για να διενεργούν κατασχέσεις και να επισπεύδουν πλειστηριασμούς εξ ονόματος των funds, και έγινε την περασμένη βδομάδα στον Αρειο Πάγο.
Η απόφαση
Η απόφαση του δικαστηρίου, αν δηλαδή θα ανατρέψει ή όχι την προηγούμενη απόφαση τμήματος του ανωτατου δικαστηρίου που είχε αποφανθεί αρνητικά (δηλαδή υπέρ των δανειοληπτών) είναι κρίσιμο αφού εκτιμάται ότι αφορά περί τους 700.000 πλειστηριασμούς , άρα και τους δανειολήπτες, τα fund αλλά και την κυβέρνηση.
Η ολομέλεια καλείται να εκδώσει μια απόφαση – μπούσουλα καθώς για το θέμα έχουν εκδοθεί αντίθετες δικαστικές αποφάσεις αλλά κυρίως η υπ’ αριθμόν 822/22 τμήματος του Αρείου Πάγου , που κατέληξε ότι οι εισπρακτικές – που επικαλούνται νόμο του 2003 για να έχουν φοροαπαλλαγές έως και 38% και δεν δεσμεύονται με πρόταση ρύθμισης στους δανειολήπτες – δεν μπορούν να διενεργήσουν πλειστηριασμούς.
Μεταξύ δυο νόμων
Αντίθετα, ο νόμος του 4354/ 2015 για τα “κόκκινα” δάνεια, προβλέπει ειδική νομιμοποίηση στους servicers, ώστε να μπορούν να πραγματοποιούν διαδικαστικές πράξεις αντί του δικαιούχου της απαίτησης (fund), αλλά με ειδικές προϋποθέσεις ενημέρωσης και φορολογία κατά το ελληνικό δίκαιο.
Με απλά λόγια, ο νόμος του 2015 επιτρέπει στους servicers να γίνονται διάδικοι αλλά με ελληνική φορολογία, ενώ αυτός του 2003 όχι αλλά μόνο διαδικαστικές πράξεις διαχείρισης εξωδικαστικά (με ειδικές φοροαπαλλαγές), γεγονός στο οποίο “πάτησαν” πολλοί δανειολήπτες – μέσω των νομικών εκπροσώπων τους – ζητώντας αναβολή των πλειστηριασμών. Κι αυτό γιατί οι servicers προτιμούν τον νόμο του 2003 λόγω των φοροαπαλλαγών.
Η νέα απόφαση
Η νέα απόφαση, υπ’ αριθμόν 25/2023 που εκδόθηκε από το Μονομελές Εφετείο Αθηνών, όπως εξηγεί ο δικηγόρος Κώστας Τσουκαλάς που τη χειρίστηκε, ουσιαστικά θέτει δυο ζητήματα:
– Αφενός αποδέχεται απολύτως πως οφείλει να δώσει αναστολή (μια ημέρα μάλιστα πριν τον πλειστηριασμό) αφού πιθανολογεί ότι θα γίνει δεκτός ο σχετικός λόγος έφεσης περί έλλειψης ενεργητικής νομιμοποίησης της διαχειρίστριας ανώνυμης εταιρείας (servicers), “αφού ο ν. 3156/2003, βάσει του οποίου ανατέθηκε η διαχείριση των υπό κρίση απαιτήσεων της πιστώτριας στην ανώνυμη εταιρεία διαχείρισης, δεν την καθιστά και κατ’ εξαίρεση νομιμοποιούμενο μη δικαιούχο διάδικο, εκλιπούσας ως εκ τούτου και της νομιμοποίησής της προς επίσπευση της εκτελεστικής διαδικασίας σε βάρος του οφειλέτη”. Εντοπίζει δηλαδή έλλειψη νομιμοποίησης της εταιρίας να κάνει πλειστηριασμούς.
– Αφετέρου το Εφετείο έβαλε πάγο στα δικαστήρια πρώτου βαθμού διότι καθυστερούν την έκδοση των αποφάσεων επί αιτημάτων ανακοπής πλειστηριασμών, με αποτέλεσμα οι δανειολήπτες να χάνουν τις προθεσμίες για να ασκήσουν άλλα ένδικα μέσα. Π.χ στην προκειμένη περίπτωση η απόφαση καθυστέρησε τόσο ώστε να χάσει την προθεσμία των πέντε (5) εργάσιμων ημερών πριν τον πλειστηριασμό για την εμπρόθεσμη άσκηση αίτησης αναστολής.
