Η μέρα του τρύγου είναι σημαντική για την οικογένεια του Πέτρου Βιττωράτου, που οργανώνει μια παραδοσιακή οικογενειακή βεγγέρα, για να γιορτάσουν το πάτημα στο λινό.
Τραπέζι στρώθηκε δίπλα από το λινό*! Βασιλικοί στη σειρά περιμένουν το διάβασμα από τον παπά. Κανταδόροι ετοιμάζουν τις φωνές τους όσο το τραπέζι γεμίζει κατά το έθιμο.
Απαγορεύεται το κρέας, μόνο: ρόδια και ροδάκινα από τη γη μας, τυριά, ντομάτα, λάδι, ρίγανι και με φρέσκο ψωμί σπιτικό ειδική παραγγελία της κας Πόπης , της συζύγου μου, για να γίνει η ριγανάδα, μας εξηγεί ο κ. Πέτρος.
Πάνω στο λινό έχουν τοποθετηθεί βασιλικοί, αν έστω και ένας από όσους συμμετέχουν στο πάτημα έχει “κακό μάτι,” την επόμενη μέρα θα μαραθεί ο βασιλικός και την δεύτερη θα ξεραθεί! Εται η κακιά ενέργεια δεν θα μεταδοθεί ούτε στο κρασί ούτε στην οικογένεια,
Ο ιερέας κάνει ευχέλαιο με κρασί, το ίδιο κρασί που βάζουμε στο γκάνταρο, να είμαστε όλοι υγιής να μας έχει ο Θεός καλά του χρόνου να ξαναπιούμε όλοι κρασί.
“Κρατάμε τους τύπους από τους προγόνους μας, στο λινό μπαίνουν μόνο άντρες” μας είπε ο κος Πέτρος.
Κάθονται στην άκρη του λινού, αυτός που θα μπεί μέσα στο λινό πλένει τα πόδια του στον γκάνταρο, ένα πήλινο σκεύος, στο οποίο βάζουμε μόνο μαύρο κρασί. Αν για οποιοδήποτε λόγο βγει από το λινό κατά την διαδικασία του πατήματος, δεν ξαναμπαίνει.
Επίσης ο κάθε συμμετέχον πριν πιάσει οποιοδήποτε σκεύος, οποιοδήποτε ξινάρι ή μηχάνημα, πλένει τα χέρια του με λευκό κρασί, μοσχάτο.
Με τα δάχτυλα τον ποδιών ξεκινάν και πατάνε τα σταφύλια. Αφού σπάσουν όλα τα σταφύλια τα αφήνουνε για 10 λεπτά να ξεθυμάνουνε και μετά με φτιάρια, που πάντα είναι ξύλινα, τα συσσωρεύουνε στην άκρη του λινού, που είναι επικλινές και τα ξαναπατάνε.
Μετά από μία ώρα ή όσο χρόνο πάρει ανάλογα με την ποσότητα των σταφυλιών, τα βάζουν στην τσιπουριά (σπαστήρας σταφυλιών).
Αφού γέμισε ανέβηκε η 6η γενιά της οικογένειας ο μικρός Μαρίνος και συνέχισε εκεί το πάτημα πριν μπουν οι σφήνες.
Το σφίγγουν όσο μπορούν και όταν πλέον δεν μπορεί να γυρίσει την αφήνουν πάλι 5 λεπτά να ξεθυμάνει. Και ξανά μέχρι που πλέον δεν βγάζει άλλο. Στην τελευταία τσιπουριά την σφίγγουμε και την αφήνουμε όλη νύχτα να στραγγίζει, το τελευταίο δάκρυ για να γίνει αυτό που λέμε κότο. (βαρύς χυμός κρασιού).
Μια τσιπουριά 12 τελάρων θα βγάλει περίπου 6 κιλά κρασί, δεν είναι η ποσότητα που μετράει αλλά η ποιότητα !
Ο μούστος μπαίνει στο βαρέλι, δεν προστίθεται τίποτα, μόνο μεταφυσουτί, αυτό που λένε και θείο, όπως οι πρόγονοι μας, για να κρατάει.
Το βαρέλι όπως και το κρασί μετα πρέπει να είναι καλά σφραγισμένο για να μην ξεθυμάνει.
Τέλος Ιανουαρίου, μια νύχτα που θα κάνει πολύ κρύο το γυρίζουν.
Αν έχουμε πολύ κρασί, 2-3 βαρέλια τέλος Μαϊου πριν πιάσει καλοκαίρι το βάζουμε όλο σε ένα βαρέλι, κάνουμε ένα γύρισμα και προσθέτουμε πάλι θείο για να βγάλει τους καλοκαιρινούς μήνες.
Πολλά και θαυμαστά ακούσαμε και μάθαμε για το ωραίο μοσχάτο των Βιττωράτων αλλά η ωραιότερη στιγμή ήταν όταν όλη η οικογένεια , 6 γενιές, μαζεύτηκε στο τραπέζι, με τα φερμένα με αγάπη αγαθά , και τους κανταδόρους να τραγουδούν. Αυτή είναι η Κεφαλονίτικη βεγγέρα. Το αφεντικό με την οικογένεια κάθονται στο τραπίζει ενώ οι κανταδόροι τραγουδάνε τα αγαπημένα τραγούδια κάθε οικογένειας. Και αμα ήτανε να χορέψουνε χορεύανε φοξ τροτ!
Στον αμπελώνα της οικογένειας Βιττωράτου είδαμε εικόνες που θύμιζαν κινηματογράφο …
Ευχαριστούμε θερμά την οικογένεια Βιττωράτου για την φιλοξενία στο τρύγο, στο πάτημα και στην οικογενειακή βεγγέρα στο λινό.
Ευχόμαστε να δημιουργήσετε εξαιρετικό κρασί στα βαρέλια σας! Και του χρόνου με υγεία!
*Ο λινός είναι μια κτιστή κατασκευή, που χρησιμοποιείται για το πάτημα των σταφυλιών με γυμνά πόδια και την εξαγωγή του μούστου.
√ Περισσότερες φωτογραφίες στη σελίδα μας στο Facebook (κλικ εδω)
