Κάθε μέρα στην παραλία (λιμάνι) του Αργοστολίου κατακλύζουν τον χώρο γύρω από τις ψαρόβαρκες και πισω από την αγορά εκατοντάδες τουρίστες που κατεβαίνουν στην πόλη από κάθε γωνιά του νησιού ή από τα κρουαζιερόπλοια για να δουν τις θαλάσσιες χελώνες.
Οι εθελοντές του Wildlife Sense που παρακολουθούν τις χελώνες ενημερώνουν τους τουρίστες και τους παρακαλούν να μην ταΐζουν τις χελώνες. Κάποιοι όμως τους προτρέπουν να τις ταΐσουν, ως κάποιο είδος ψυχαγωγίας και συναναστροφής με αυτό το σπάνιο θαλάσσιο ερπετό.
ΝΙΚΟΣ ΒΑΛΛΙΑΝΟΣ
Τελικά τι ισχύει;
Κατ’αρχάς το τάισμα μιας χελώνας είναι παράνομο, καθώς αποτελεί σοβαρή παρέμβαση στην οικολογία τους και επιφέρει αρνητικές συνέπειες στο ζώο. Ειδικά για κάποιον που το κάνει επανειλημμένα, αυτή η πράξη μπορεί να επιφέρει βαρύ πρόστιμο.
Ποιος είναι όμως ο λόγος;
Τα ψάρια είναι πολύ πλούσια σε θρεπτικά συστατικά και σε λίπη. Οι θαλάσσιες χελώνες δεν τρώνε συχνά ψάρια στην φύση. Η συνεχής κατανάλωση από χελώνες που έχουν συνηθίσει να τα τρώνε στο λιμάνι έχει μεταβάλλει σημαντικά την συμπεριφορά τους. Αντί να μεταναστεύουν σε όλες τις περιοχές της Μεσογείου, κάθονται στο λιμάνι για σημαντικό μέρος του έτους. Εδώ μάχονται συχνά με άλλες χελώνες για τα σημεία όπου γίνεται αυτό το τάισμα, με αποτέλεσμα να τραυματίζονται. Μερικές τρώνε τόσα ψάρια που φτάνουν στην παχυσαρκία.
Αυτές οι χελώνες έχουν πια συνηθίσει να ζουν και να κινούνται παρουσία ανθρώπων και σκαφών, με το πιο τραγικό αποτέλεσμα να τραυματίζονται συχνά και να σκοτώνονται από ταχύπλοα σκάφη. Κάθε χρόνο βρίσκουμε κατά μέσο όρο πενήντα χελώνες νεκρές και πολύ περισσότερες τραυματισμένες. Ειδικά κοντά στο Αργοστόλι, πολλές από αυτές τις χελώνες τις γνωρίζαμε για χρόνια. Με αυτό τον ρυθμό, τα εγγόνια μας και οι τουρίστες τους θα μαθαίνουν μόνο στο μουσείο για τις χελώνες που υπήρχαν κάποτε στο Αργοστόλι.
Οι θαλάσσιες χελώνες κινδυνεύουν παγκοσμίως και η παρουσία τους στην πόλη μας είναι ιδιαίτερο και εξαιρετικά σπάνιο προνόμιο – ένα διαμάντι για την φυσική μας κληρονομιά και για τον τουρισμό. Αν δεν φροντίσουμε ως κοινωνία να τις προστατέψουμε, είναι βέβαιο πως δεν θα είναι για πάντα εδώ. Ας μην τις αντιμετωπίζουμε ως ιδιοκτησία μας, αλλά με τον σεβασμό και την προστασία που τους αξίζει.
