Αναδημοσιεύουμε άρθρο της ιστοσελίδας https://www.imerazante.gr με τίτλο ” Το νερό και το νεράκι, το νησί και το νησάκι..
Σε εκατομμύρια ευρώ, ανέρχονται η ανάγκες της Ζακύνθου για εφοδιασμό πόσιμου νερού με την μορφή εμφιαλωμένου… Ασχέτως αν όλα αυτά τα εισαγόμενα εμφιαλωμένα νερά, φθάνουν κατακαλόκαιρο στο νησί, ταξιδεύοντας σε θερμοκρασίες που ξεπερνούν και τους 40 βαθμούς κελσίου μέσα σε νταλίκες, στα πλοία, σε πάρκινγκ αναμονής και κυρίως σε logistic τα οποία “βράζουν” υπό σκιά…
Σαφώς, οι διεθνείς κανόνες υγιεινής και είναι γνωστοί, αναγράφονται και στις ετικέτες σύμφωνα με τις οποίες οι θερμοκρασίες πρέπει να είναι συγκεκριμένες, αλλιώς είναι ακατάλληλα – επικίνδυνα.
Και τι να γίνει, όταν αυτή είναι η κατάσταση;
Και ποιος θα ελέγξει τι 40ρια έφαγε το πλαστικό μπουκάλι όταν το πάρεις από το ψυγείο δροσερό – δροσερό;
Τίποτα… Μόνο μια Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να βάλει όρους. Όπως σε μια νύχτα αποφάσισε να βρεθεί λύση για τα καπάκια στα πλαστικά μπουκάλια κλπ…
Όμως, όλοι εμείς που αγοράζουμε εμφιαλωμένα θα πρέπει να ξέρουμε τι σημαίνει αναγκαίο κακό! Πόσιμο νερό το νησί δεν πρόκειται να έχει.
Ο πόλεμος του νερού στην πόρτα μας
Ζούμε μέσα σε μια πραγματικότητα, που ξεχνάμε την λαϊκή αυτονόητη ανάγκη πόσιμου νερού, αφού το πληρώνουμε (και ας είναι ακατάλληλο τα καλοκαίρια), και πάμε, στις άλλες ανάγκες ύδρευσης που εκτός από τα νησιά του Αιγαίου, με τα γνωστά προβλήματα λειψυδρίας, έχουν φέρει σε αδιέξοδο ακόμη και τον Δήμο της Σάμης στην Κεφαλονιά, που τα νερά έτρεχαν από τον Αίνο άφθονα, την Κέρκυρα, τη Λευκάδα, αλλά μέρος ακόμη και της Σικελίας που εκπέμπει SOS! Η Αθήνα, ήδη έβαλε σε εφαρμογή τις εναλλακτικές αποθεματικές λύσεις…
Στη Ζάκυνθο, αν πληρώσεις (70 – 90 ευρώ το ένα κυβικό) νερό, αγοράζεις όσο θέλεις (προς το παρόν). Η ΔΕΥΑΖ παλεύει όσο μπορεί να βρει άκρη στις φωνές διαμαρτυρίας και ανάγκης. Ολόκληρες περιοχές χωρίς νερό ακόμη και ολόκληρο μήνα, μοτεράκια για υπεράντληση δικτύου, παράνομες συνδέσεις, σπασμένοι αγωγοί με χάσιμο χιλιάδων κυβικών κλπ κλπ.
Το θέμα είναι, όπως σε όλους τους τομείς έτσι κι εδώ, πως δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός, κανένας όρος και κανόνας, καμία πρόβλεψη ή μελέτη υδροφόρου ορίζοντα, καμία ανάλυση, κανένας έλεγχος δικτύου, καμία νομιμότητα που θα δει τα πράγματα στο άμεσο μέλλον.
Έτσι, σύντομα θα φτάσουμε να συζητάμε, για πανάκριβα κόστη αφαλατώσεων, που τελικά δεν θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες της Ζακύνθου, διότι είναι μεγάλο νησί και ειδικά στο δίμηνο Ιούλιος – Αυγουστος φιλοξενεί ορδές… Οι Παξοί με 4.000 πληθυσμό και μερικές χιλιάδες καλοκαιρινά κρεβάτια φιλοξενίας, δεν αντέχουν με τις αφαλατώσεις!
Η εύστοχη πρόβλεψη του 1990 – 1992 (30 χρόνια πίσω) από τον τότε διορισμένο νομάρχη
Παναγή Μαρκάτο, μιλούσε για εξασφαλισμένη χρηματοδότηση και δημιουργία λιμνοδεξαμενών (συγκέντρωση βρόχινου νερού) στη ρίζα του Βραχιώνα… και όμως σηκώθηκε έξαλλο πολιτικό κύμα αντίδρασης, ότι θα μαζεύουν κουνούπια στα χωριά της ρίζας!!!
Γιατί στη διαμαρτυρία είμαστε ωραίοι όλοι μας! Στην πράξη, ΜΗΔΕΝ.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδω https://www.imerazante.gr/2024/08/28/347755
