Σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, η εργαζόμενη Ελληνίδα βρίσκεται στο επίκεντρο καθώς εξακολουθεί να υφίσταται διακρίσεις και να πλήττεται περισσότερο από την ανεργία.
Παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί στην ΕΕ σε θέματα ισότητας των δύο φύλων, η Ελλάδα δεν διαθέτει οργανωμένο μηχανισμό καταγραφής των διακρίσεων φύλου στην εργασία και την κοινωνική ασφάλιση. Οι φορείς που εμπλέκονται μετά τις καταγγελίες των γυναικών (ΣΕΠΕ, ΓΣΕΕ) επισημαίνουν ότι λίγες περιπτώσεις καταλήγουν στα δικαστήρια. Πάντως – και αυτό είναι παρήγορο – οι καταγγελίες για διάκριση, σεξουαλική παρενόχληση κλπ αν και λίγες, είναι διπλάσιες από ό,τι στο παρελθόν.
Οι περισσότερες αναφορές που φθάνουν στο ΣΕΠΕ και στη ΓΣΕΕ σχετίζονται με την εχθρική συμπεριφορά των επιχειρήσεων προς την εγκυμονούσα εργαζόμενη. Δύσκολα ξεχνά κανείς την τακτική ακόμα και μεγάλων επιχειρήσεων στο παρελθόν οι οποίες ζητούσαν από την εργαζόμενη στη σύμβαση που θα υπογράψει, να δηλώσει ότι δε θα μείνει έγκυος για τα επόμενα 2-3 χρόνια. Πρόσφατα προσέφυγε στη δικαιοσύνη γυναίκα – φύλακας μουσείου, η οποία αναγκαζόταν να στέκεται όρθια σε όλη τη διάρκεια της βάρδιας με αποτέλεσμα να πάθει αποκόλληση και να κινδυνεύσει να αποβάλλει. Σε πολλές περιπτώσεις οι εργοδότες μετακινούν τις εγκύους σε μακρινά πόστα ώστε να τις αναγκάσουν να παραιτηθούν ενώ αρνούνται να δώσουν άδειες για τις εξετάσεις του προγεννητικού ελέγχου.
Επίσης σύμφωνα με τις καταγγελίες οι εργοδότες:
– Αρνούνται την άδεια μητρότητας ή το μειωμένο ωράριο που δικαιούνται οι μητέρες 17 μήνες μετά τη γέννηση του παιδιού.
– Αρνούνται άδειες όταν παραστεί ανάγκη κατά τη διάρκεια της προσχολικής αγωγής
– Αρνούνται άδειες σε μητέρες που πρέπει να συνοδεύσουν τα παιδιά τους με αναπηρία στα ΚΕΠΑ.
– Σημειώνονται διακρίσεις ιδίως στο εμπόριο. Στο «ξεχύλωμα» του ωραρίου, όταν απαιτούνται υπερωρίες, οι εργοδότες προτιμούν τους άντρες καθώς είναι περισσότερο διαθέσιμοι με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο μισθός τους έναντι των γυναικών συναδέλφων τους.
– Οι εργοδότες ξεκινούν από τις γυναίκες τη μετατροπή των συμβάσεων πλήρους απασχόλησης σε μερική.
«Γίνονται καταγγελίες», επισημαίνει η νομική σύμβουλος της ΓΣΕΕ κ. Ελλη Βαρχαλαμά, «αλλά συνήθως χάνονται στο δρόμο και δεν καταλήγουν στα δικαστήρια. Το τελευταίο διάστημα μόνο δύο υποθέσεις σεξουαλικής παρενόχλησης έφτασαν στη δικαιοσύνη. Στη μια περίπτωση μάλιστα επιδικάστηκε αποζημίωση 20.000 ευρώ για παρενόχληση και προσβολή της προσωπικότητας. Δεν υπάρχει μηχανισμός καταγραφής διακρίσεων ενώ το τμήμα ισότητας που είχε συσταθεί με τη συμμετοχή του υπουργείου Εργασίας και των κοινωνικών εταίρων έχει να συνεδριάσει επτά χρόνια!».
