Όταν οι κόρες μου, μού γνώρισαν την «Ελαστίνα», μού τη σύστησαν με μια πολύ καλά ενημερωμένη και εμπεριστατωμένη «διάλεξη» για τη δύναμη των γυναικών, τον υποτιμημένο τους ρόλο στην ελληνική κοινωνία, την αδιανόητη βία εναντίον τους, και πως οι «Ελαστίνες» αυτού του κόσμου, ακόμα και αν δεν τον σώζουν, τον κάνουν καθημερινά και με τεράστιες θυσίες, πιο ανθρώπινο.
Τώρα, στο Πανεπιστήμιο, δοκιμάζουν τις δικές τους δυνάμεις.
Σε εκείνες και σε όλες τις «Ελαστίνες» του κόσμου, δεν θα πω χρόνια πολλά, αλλά ένα μεγάλο «ευχαριστώ».
Και στις γυναίκες που βιώνουν τις ίδιες αυτές εμπειρίες, αλλά σε εμπόλεμες ζώνες, όπως στην Παλαιστίνη, το μόνο που μπορώ να πω είναι «συγγνώμη».