Mία ριζική τομή στην ελληνική εκπαίδευση και μία γενναία μεταρρύθμιση ανάπτυξης και κοινωνικής δικαιοσύνης η λειτουργία μη κερδοσκοπικών Ιδρυμάτων
Τοποθετήθηκα με ομιλία μου στην Ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων επί του Νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων με τίτλο: «Ενίσχυση του Δημόσιου Πανεπιστημίου –Πλαίσιο λειτουργίας μη κερδοσκοπικών παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων».
Τόνισα ιδιαίτερα την σημασία του κομβικού νομοσχεδίου που καλείται όχι μόνο να ψηφίσει η Εθνική Αντιπροσωπεία, αλλά να εγκρίνει μια ριζική τομή στην ελληνική εκπαίδευση και μια γενναία μεταρρύθμιση ανάπτυξης και κοινωνικής δικαιοσύνης.
Πρόκειται για μια νομοθετική πρωτοβουλία, η οποία πρωτίστως ενισχύει το δημόσιο πανεπιστήμιο, αλλά ταυτόχρονα διαμορφώνει και το πλαίσιο ώστε να λειτουργήσουν στην Ελλάδα μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά ιδρύματα.
Προβλέπει έναν προγραμματισμό ο οποίος ενισχύει το διδακτικό προσωπικό, όχι μόνο αριθμητικά αλλά και εισοδηματικά, με αυξήσεις οι οποίες φτάνουν έως το 15% των αποδοχών τους.
Ακόμη, προβλέπεται προσαύξηση–ένα πάγιο αίτημα της ακαδημαϊκής και ερευνητικής κοινότητας στην ανώτατη αμοιβή διδασκόντων και ερευνητών από τον Εθνικό Λογαριασμό Κονδυλίων Έρευνας, τον γνωστό σε όλους ως ΕΛΚΕ, είτε αυτοί απασχολούνται σε ανώτατα ιδρύματα είτε σε ερευνητικούς και τεχνολογικούς φορείς.
Παράλληλα, διευρύνεται ο όρος «συνεργαζόμενος καθηγητής», με στόχο την προσέλκυση Ελλήνων καθηγητών, κατόχων διδακτορικού τίτλου, επιστημόνων από το εξωτερικό.
Τα ελληνικά πανεπιστήμια θα έχουν τη δυνατότητα να φιλοξενούν και ξένους φοιτητές που θα καταβάλλουν δίδακτρα αλλά θα μαθαίνουν ταυτόχρονα και την ελληνική γλώσσα. Αλλά και φοιτητές τρίτων χωρών που θα μπορούν να πραγματοποιούν και εδώ μέρος των σπουδών τους σε ξενόγλωσσα τμήματα.
Όλα αυτά βέβαια με σεβασμό στο αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων, με διαδικασίες που θα καθορίζουν τα διοικητικά συμβούλια των τμημάτων.
Με λίγα λόγια, η νέα γενιά οπλίζεται με νέες δυνατότητες ατομικής ανόδου. Την ίδια ώρα που η πατρίδα μας κερδίζει έναν ακόμα μοχλό συλλογικής προόδου ικανοποιώντας μια ανάγκη που έρχεται από το βαθύ παρελθόν.
Πολλές από τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου αποτελούν αποτέλεσμα του διαλόγου που διεξήχθη με τη Σύνοδο των Πρυτάνεων, φέρνοντας περισσότερες από 100 προτάσεις νέων μέτρων, οι περισσότερες εκ των οποίων ενσωματώθηκαν στη νομοθεσία, με στόχο τη βελτίωση της λειτουργίας των πανεπιστημίων.
Αναδεικνύεται μια ολοκληρωμένη προσέγγιση για την ενίσχυση του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας. Κεντρικός στόχος της είναι η ανάπτυξη του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης και η μετατροπή της Ελλάδας σε περιφερειακό κέντρο εκπαίδευσης.
Επιπλέον, προβλέπεται η ενσωμάτωση τμημάτων στο Διεθνούς Πανεπιστημίου από διάφορες πόλεις και η δημιουργία νέων τμημάτων, στο πλαίσιο της ενίσχυσης της εκπαιδευτικής προσφοράς. Αυτή η πρωτοβουλία αποτελεί πηγή συναίνεσης και συνεννόησης με την εκπαιδευτική κοινότητα.
Σε ένα άλλο πεδίο, το νομοσχέδιο βελτιώνει τους τρόπους εκλογής, εξέλιξης αλλά και προκήρυξης θέσεων του διδακτικού προσωπικού. Ενώ παράλληλα επιταχύνει τον πολύ σημαντικό ψηφιακό μετασχηματισμό των πανεπιστημίων μας.
Επίσης, το νομοσχέδιο προτείνει μεταρρυθμίσεις στο ελληνικό πανεπιστημιακό σύστημα. Αυτές περιλαμβάνουν την αυτονόμηση του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου, την αύξηση της χρηματοδότησης των δημόσιων πανεπιστημίων, και τη διεθνοποίηση του ελληνικού ακαδημαϊκού χώρου. Αυτές οι προτάσεις στοχεύουν στη δημιουργία ενός παγκόσμια ανταγωνιστικού ακαδημαϊκού περιβάλλοντος στην Ελλάδα, προωθώντας την ανάπτυξη και την καινοτομία στην εκπαίδευση και την έρευνα.
Συνολικά, η πρόταση αντιπροσωπεύει μια σημαντική προσπάθεια για τη μεταρρύθμιση και βελτίωση του πανεπιστημιακού συστήματος στη σύγχρονη Ελλάδα, είναι μία κατάκτηση 30 ετών, με την κοινωνία σήμερα να συμφωνεί σε ποσοστό άνω του 55% με αυτή τη μεταρρύθμιση και με περίπου 83% των άρθρων να αφορά την ενίσχυση των δημοσίων πανεπιστημίων.
Μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρη την τοποθέτησή μου στον παρακάτω σύνδεσμο:
Παναγής Καππάτος
Βουλευτής Κεφαλονιάς & Ιθάκης
