Κοργιαλένειο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο : εκθέματα της παλιάς αρχοντικής Κεφαλονιάς..

Το Κοργιαλένειο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο στεγάζει έναν μικρό κόσμο μιας  άλλης εποχής.

Κάπου εκεί, καθώς είναι καταχωνιασμένο κάτω από την Κοργιαλένειο  Βιβλιοθήκη, ο επισκέπτης του δεν υποπτεύεται τους θησαυρούς που κρύβει και εντυπωσιάζεται, όταν περιεργαστεί την πλούσια συλλογή του και διαπιστώσει την απίστευτη λεπτομέρεια των εκθεμάτων του, που τον μεταφέρουν στην παλιά αρχοντική Κεφαλονιά.

Κάποια ιδιαίτερα εκθέματα ίσως περνούν απαρατήρητα. Όμως αυτά είναι που εμπλουτίζουν το μουσείο και το κάνουν τόσο ξεχωριστό.

1. Κέντημα από γυναικεία μαλλιά. 1885. Η Αναστασία Μοσχοπούλου κέντησε με μαλλιά, ξανθά και μαύρα, την παράσταση που εύχεται υγεία και χαρά στην φίλη της, Μαριγούλα Γκεντιλίνη που ήταν τότε δεκαέξι ετών.

Η βεντάλια(ριπίδιο) υπήρξε ένα απαραίτητο εξάρτημα στην γυναίκα. Πολλές ήταν περίπλοκες, κατασκευασμένες από διάφορα υλικά όπως δαντέλα, φτερά, πούλιες, κλπ. Οι περισσότερες γυναίκες είχαν χάρτινα βέντουλα, όπως ήταν γνωστά, τα οποία έφερανπλούσιαδιακόσμηση και πουλιόταν σε τιμές που επέτρεπαν μεγάλη κυκλοφορία.

Η Βεντάλια Μιλούσε…….

Η βεντάλια είχε τη δική της γλώσσα και ανάλογα με τον τρόπο που την κρατούσε η νεαρά κυρία, απαντούσε στις προκλήσεις του άντρα που την παρακολουθούσε:

Στο δεξί χέρι μπροστά στο πρόσωπο: Ακολούθησε με

Στο αριστερό χέρι μπροστά στο πρόσωπο: Επιθυμώ να σε γνωρίσω

Να αγγίζει το αριστερό αυτί: Άσε με ήσυχη

Να στριφογυρίζει στο αριστερό χέρι: Είσαι πολύ πιεστικός

Να στριφογυρίζει στο δεξί χέρι: Αγαπώ άλλον

Να χαϊδεύει το αριστερό μάγουλο: Σ’αγαπώ

Να δείχνει, κλειστή: Μ’ αγαπάς;

Ακουμπισμένη στο δεξί μάγουλο: Ναι

Ακουμπισμένη στο αριστερό μάγουλο: Όχι

Ακουμπισμένη στα χείλη: Φίλησε με

Ανοιχτή: Περίμενε με

2. Βεντάλια. 1780. Οικογενειακό κειμήλιο Ενετικής εποχής. Ανήκε στην Μαυρέτα-Τυπάλδου Φορέστηαπό το Ληξούρι που την είχε από τη νόνα της, το γένος Τυπάλδου Χαριτάτου.

2. Βεντάλια Ενετικής Εποχής 1780

3. Βεντάλια από φτερά στρουθοκαμήλου. c.1897. Λευκά φτερά με στηρίγματα από κέλυφος χελώνας και χρυσό σύμπλεγμα με τα αρχικά ΜΑ. Το δώρισε η Ευγένεια Μπασιά στην κόρη της Μαρία όταν παντρεύτηκε.

Ο Κεφαλονίτης ήταν και παραμένει φιλόξενος. Το σκαλντίνο ήταν ένααπό τα αντικείμενα που αποδείκνυαν τη φιλοξενία του και ιδιαίτερα όταν τον επισκεπτόταν στο σπίτι του.

4. Σκαλντίνο. 18^ου αι. Φορητή πήλινη θερμάστρα. Υπήρχαν πολλές σε κάθε σπίτι τόσο για τους οικείους όσο και για τους επισκέπτες, για να ζεσταίνουν τα χέρια τους τον χειμώνα. Ξυλοκάρβουνα αναμμένα με λεπτή στρώση στάχτης, προσέδιδαν γλυκιά θαλπωρή. Για πρώτη φορά, σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε σήμερα η λέξησκαλντίνοαπαντάται σε συμβολαιογραφική πράξη του 1572 της οικογένειας Μπλέσσα στο Ληξούρι.

5. Σκαλντίνο από μπρούτζο. Αρχές 19^ου αι. Φορητή θερμάστρα με διάτρητο καπάκι να ζεσταίνουν τα πόδια.

Η Αθανατένια δαντέλα είναι πολύ ιδιαίτερη και αυτό οφείλεται στο υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένη. Είναι κλωστή (ίνα) ακατέργαστη που βγαίνει από τα φύλλα του φυτού αθάνατος. Δουλεύτηκε στα χωριά μας και ιδιαίτερα στο Κάστρο Αγίου Γεωργίου. Δεν υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες και γνωρίζουμε μόνο όσα έχει διασώσει η κ. ΣτάμωΣκλαβουνάκη, η δαντέλα από κλωστές αθανάτου ανάγεται στη σύντομη τουρκοκρατία στην Κεφαλονιά (1486-1500), όταν οι οικονομικές συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες και δεν μπορούσαν να προμηθευτούν τις κατάλληλες κλωστές. Την επεξεργασία των ινών του αθανάτου τη γνώριζαν γιατί ήδη τις χρησιμοποιούσαν για την κατασκευή σχοινιών. Ας σημειωθεί, ότι η δαντελοπλεκτική έχει μακριά παράδοση στην Κεφαλονιά που ανάγεται στον δέκατο τρίτο αιώνα.

6. Τσαντάκι. Αρχές 19^ου αι. Στρογγυλό με πάτο από χαρτόνι πλεγμένο με κλωστή απόαθάνατο.

6. Τσαντάκι από Αθάνατο

7. Τσαντάκι μικρό. 1899. Πλεγμένο με κλωστή από αθάνατο

8. Πετσετάκι. c.1880. Πλεγμένο με κλωστή από αθάνατο.

9. Μοτίφ. Αρχές 19^ου αι. Πλεγμένο με κλωστή απόαθάνατο, διακοσμούσε ξύλινες επιφάνειες.

 Η Υπεύθυνη Συλλογών,

Θεοτοκούλα  Μουλίνου