ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΛΛΙΩΡΗΣ
Πριν κάποια χρόνια γυρνάγαμε τις γειτονιές κρατώντας ένα ξύλινο σταυρό στολισμένο με πολύχρωμα μαντήλια, γραβάτες και λουλούδια λέγοντας τον «ΛΑΖΑΡΟ». Οι νοικοκυρές μας φίλευαν αβγά, μουστοκούλουρα και αν υπήρχε κάποιο πενηνταράκι. Χρόνια ευτυχισμένα, ήσυχα, ευλαβικά και χαρούμενα.
Ο ΛΑΖΑΡΟΣ
«Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια,
ήρθε και η εορτή μεγάλη και Αγία.
Ο Λάζαρος μας προσκαλεί σήμερα και ορίζει,
τα θαύματα του Ιησού, αυτά να διηγήσει.
Το πρώτο θαύμα του Χριστού ήταν στη Γαλιλαία,
που ‘κανε το νερό κρασί κι όλοι το θαύμα λέαν.
Δεύτερο θαύμα του Χριστού ήταν στον Ιορδάνη,
που έλαβε το βάπτισμα από τον Αϊ Γιάννη.
Το τρίτο και καλλίτερο ήταν το ιδικό μας,
π’ ανάστησε το Λάζαρο, αυτόν τον αδερφό μας.
Τρείς ημέρες τον θρηνούσαν
και τόνε μοιρολογούσαν.
Την ημέρα την Τετάρτη
κίνησε ο Χριστός για να ‘ρτει.
Και εβγήκε η Μαρία
έξω απ’ τη Βηθανία
και μπροστά του γονατεί
και τα πόδια του φιλεί.
-Εάν ήσουν δω Χριστέ μου
δε θα πέθαινε ο αδερφός μου.
-Τον τάφο να μου δείξετε κι αμέσως κει πηγαίνω,
τραπέζια να ετοιμάσετε κι εγώ τον ανασταίνω.
Επήγαν και του δείξανε τον τάφο του Λαζάρου
και είπε και εκύλησαν την πέτρα που χε πάνου.
-Δεύρω έξω Λάζαρε μου,
φίλε μου αγαπητέ μου.
-Πες μας Λάζαρε τι είδες
εις τον Άδη που επήγες;
-Είδα φόβους, είδα τρόμους,
είδα βάσανα και πόνους.
Δώστε μου λίγο νεράκι,
να ξεπλύνω το φαρμάκι,
της καρδίας, τα χειλέων
και μη με ρωτάτε πλέον.
Το θαύμα το ακούσατε που το τραγούδι ελάλει,
του χρόνου να ‘μαστε καλά να ξαναρθούμε πάλι.
Σε τούτο σπίτι τ’ αψηλό, πέτρα να μη ραΐσει
κι ο νοικοκύρης του σπιτιού χρόνια πολλά να ζήσει.
Να ζήσει χρόνια εκατό και να τα διαπεράσει,
χίλια βρακοπουκάμισα να ζήσει να χαλάσει.
Σας πήραμε τον κόκορα, θέλουμε και την κότα,
δώστε το παραδάκι μας να πάμε σ’ άλλη πόρτα».
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΛΛΙΩΡΗΣ
