Ο Αναστάσιος Δελλαπόρτας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984. Η καταγωγή του είναι από την Ομηρική Ιθάκη, τόπος έμπνευσης για εκείνον. Από μικρή ηλικία θυμάται τον εαυτό του να γράφει στίχους. Έχει βραβευτεί με τον 2ο έπαινο στον 1ο Πανελλήνιο διαγωνισμό “ΚΕΦΑΛΟΣ”. Ποιήματα του έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά της Κεφαλλονιάς. Σπούδασε μουσική τεχνολογία και Ναυτιλιακά.
”Ανυπόμονα”
” Κι όμως, είναι κάποιες στιγμές, που χάνονται οι λέξεις. Πετρώνουν στα χείλη σου.
Σα να μην είχες ποτέ τίποτα να πεις.
Ξαποσταίνουν, σαν κουρασμένα παιδιά μετά από κάποιο παιχνίδι, χωρίς όνομα. Άραγε πόσες φορές τις έντυσες βιαστικά, με όμορφα χρώματα;
Πόσες φορές τις έσπρωξες άγαρμπα να βγουν, ματώνοντάς τες;
Γι΄αυτό λοιπόν συγχώρα τες, αν πια δεν υπακούν.
Ξεκίνα πάλι απ΄την αρχή, σαν να μην υπήρχαν ποτέ, σαν να υπήρχε μόνο το βλέμμα και ένα χαμόγελο.
Σαν να υπήρχες μόνο εσύ.
Χάσου, σ΄έναν όμορφο γαλάζιο ουρανό. Και πλέξε το δικό σου κάτασπρο σύννεφο.
Σκάλισε στο χώμα τις σκέψεις σου, φέρε την άνοιξη στο νου σου και άσε να καρποφορήσει μέσα σου. Στρώσε πολύχρωμα χαλιά στη ψυχή σου και άπλωσε πάνω, τις στιγμές σου.
Μα μη μετράς, είναι όλες εκεί.
Συνέχισε το ταξίδι σου, μη σταματάς.
Νιώσε τις χαρές σου, αυτές τις στάλες, μα τις τόσο δυνατές, να σε λούζουν σαν βροχή.
Νιώσε τες στα χείλη σου, σαν εκείνη την μπάλα παγωτό που άφησες, σ΄ένα καταγάλανο παγκάκι τον Ιούλη.
Νιώσε τες, σ΄εκείνο το γλυκό φιλί της μάνας σου στο μέτωπο, μέσα στον καυτό πυρετό σου.
Σ΄εκείνο το πολύχρωμο παράξενο βότσαλο, που κοιτούσες για ώρες και μάζεψες για φυλακτό.
Σ΄εκείνα τα όμορφα μάτια, σε μια τυχαία συνάντηση, που σου είπαν τόσα πολλά.
Συνέχισε μάτια μου, μη σταματάς.
Και στο υπόσχομαι, στο τέλος οι λέξεις, θα είναι όλες εκεί, καρτερώντας σε… ”
Πηγη Παγκόσμια Ποίηση & Πεζογραφία
